Alweer één week voorbij

Door Frits, Marjo, Harry en Anoek - 26-07-2009 08:43

Goedemorgen, middag of avond,

Even een “geluid” uit Canada. Het gaat hier allemaal prima en we genieten van alles wat we hier tegenkomen. Dat is het positieve. Het negatieve is dat we bijna nergens een internetverbinding kunnen vinden. En als we er eentje vinden dan is ie zo traag dat we er de brui aan geven. Maar nu is het dan gelukt, alleen helaas niet zo vaak als we in gedachten hadden. Overigens het heeft wel wat midden in de Rockies, zonder internet, zonder telefoon, maar met een doodse angstwekke nde stilte om je heen. Wat is dat een belevenis die stilte, zelfs geen geluiden van vogels, vliegen of anders wat.

Vanaf ons vertrek uit Groningen, uitgezwaaid door Carla, verloopt de reis tot dusver eigenlijk heel soepeltjes. Op Schiphol konden we direct inchecken en het toestel van Air Transat vertrok precies op tijd en leverde ons een half uur te vroeg (we hadden de wind mee) af in Calgary.

De eerste nacht sliepen we in Calgary waarna we ’s morgens om negen uur werden opgehaald door de verhuurder van de camper. We moesten nog even wennen aan de Canadese gewoonten. Als je voor het ontbijt komt, dan duurt dat gewoon een uur, waardoor we ons erg moesten haasten om om negen klaar te staan voor het vervoer naar de camperverhuurder. Door deze “stress” vergat Anoek haar nieuwe schoenen. We hebben inmiddels gebeld en ze worden keurig bewaard voor onze terugreis.

Het in “ontvangst” nemen van de camper was een compleet ritueel. Alles werd uitgelegd en we moesten de wereld handtekeningen zetten. Uren later zette Harry de camper in beweging. De camper bevalt boven verwachting goed. En we hadden mazzel. We kregen een luxe mee. Met oven, diepvrieskast, magnetron, slide-out, airco en generator. Zaken die we niet extra geboekt hadden. De koelkast is dan maar heel gewoon.

Inmiddels zijn we al flink verwend met meren, watervallen en canyons. Nee hè, niet weer een waterval..… Zo maakten we twee prachtige wandelingen, de ene bij Lake Louise en de andere bij Moraine Lake. Over Maligne Lake hebben we een prachtige boottocht gemaakt naar echt ongerepte natuur, hier komt geen mens behalve een paar waaghalzen in een kano en toeristen op een bootje. Prachtig groen water, hoge bergtoppen, bossen tot zover het oog reikt en daarboven gletsjers. Wat een woestenij! En het allerleukste was dat we erg geluk hadden met het weer want hier schijnt de zon niet zo vaak. Sterker nog, de gids wist ons te vertellen dat er onlangs, toen na 2 weken van wolken, mist en regen de mist optrok de bergen bedekt waren met een verse laag sneeuw.

We staan momenteel in Clearwater, even terug in de bewoonde wereld en dus eindelijk internet! Reisleidster Anoek heeft tot dusver een prima route, met veel, zeer veel, bezienswaardigheden uitgestippeld. De indrukken zijn eigenlijk moeilijk te beschrijven. Zo veel en zo mooi. We hebben wat foto’s bijgevoegd. De verhalen komen later wel. We hebben nog niet zoveel wildlife gezien als we hadden gehoopt. We hebben één wandeling gedaan waar je alleen in groepen van 4 het National Park in mocht. Dan sta je wat sterker als je door een beer wordt aangevallen… We hebben deze wandeling, die ruim 5 uur duurde, ons keurig gehouden aan de voorschriften: lawaai maken, zingen, 3 meter bij elkaar gebleven en geen geurende zaken meenemen. Dat had tot gevolg dat we dus geen beer zagen… De wandeling was zwaar omdat we bergop liepen en er was geen restaurantje aan het eind… Een andere wandeling werd voortijdig afgebroken. We kwamen behoorlijk opgewonden mensen tegen die vertelden dat er een eindje verderop een beer zat. We zijn nog eventjes verder gelopen, maar toen we berendrollen tegenkwamen hebben we de wandeling maar voortijdig afgebroken omdat de angst toesloeg.

Een dag eerder waren we ’s avonds nog wat gaan rijden op zoek naar beren. Met de pest in op de terugweg, dat we weer niks gezien hadden, was er om tien uur nog een verrassing. Een auto met alarmlichten op de andere weghelft, die stilstond. We dachten dat de man pech had en stopten. Geen pech. Wel een beer. Dat gaf even flink wat opwinding. Anoek vergat de verrekijker te pakken en Frits de filmcamera. Wel nog wat foto’s gemaakt, maar daar zie je niet zoveel op in driekwart donker, jammer. Maar ’t was wel heel opwindend en spannend. We moeten het wat dat betreft doen met de herinnering. Eerder hadden we voor de camper nog een overstekend rendier. Verder zagen Anoek en Harry nog een coyote op een drafje door het gras rennen. Frits reed en Marjo keek verplicht de andere kant op, of sliep maar dat weten we nog steeds niet… Toen we stopten en waren teruggereden was het beest verdwenen. Een dag later snapten we twee Coyote jonkies die voor de auto de weg overstaken. Overigens worden we overal wel gewaarschuwd voor de beren.

Het koken. Gaat prima. We weten inmiddels dat wanneer je hotdogs moet `bakken` je de verpakking wel om de worstjes weg moet halen. En we weten inmiddels dat je ook geen pizza in de oven moet zetten als het papier er nog onder zit. De oven stinkt nu wat branderig... Verder eten we heel gezond, aardappeltjes en groente.

Het weer. Niet te geloven. Vanaf het moment van aankomst zon, zon en nog eens ……….. zon. De temperatuur schommelt wat tussen de 28 en 37 graden met zo nu en dan een aangenaam verkoelend windje. We beginnen het toch wel een tikkie te warm te vinden. De vooruitzichten worden er niet beter op… Nog warmer! Oh oh. Da´s nog eens vakantie.

Groetjes van Marjo, Frits, Anoek en Harry.