29/30/31 mei en 1 en 2 juni

Nog een ‘rijdag’.

Het is erg druk op de weg, want het is maandag ‘memorial day’, een vrije dag voor alle Amerikanen waar de gevallenen worden herdacht. Een vrije dag voor de Amerikanen is zeldzaam en ze trekken er dan ook en masse opuit.

We vinden bij onze eerste stop eindelijk de telefoon waar we al een week naar zoeken. Onze telefoons werken niet in Amerika en we vinden het toch niet prettig als we niet bereikbaar zijn. Hierdoor zijn we al gauw 2 uur zoet en komen we later dan gedacht bij het Zion park aan. Het ziet er prachtig uit, we kijken tegen de rotswanden omhoog vanuit onze camper.

We installeren de camper en Eric gaat de was doen en komt even later vrolijk aanrijden als passagier in een golfkarretje! De chauffeur (het manusje van alles), Martin,  blijkt een rasechte Amsterdammer te zijn,die we verwennen met onze halve voorraad Haagse hopjes.

Op de camping staat een camper van 1,6 miljoen dollar! Martin was er al eens in geweest en vertelde dat b.v. de tv’s door een druk op de knop omhoog komen.

De avond is zwoel en we drinken buiten nog wat.

We nemen lekker de tijd, ontbijtje en bij een restaurantje een kop koffie. De juffrouw zet voor ons speciaal een pot extra sterke koffie, die ondanks dat, nog steeds niet te pruimen is.

Aangekomen in het park, komen we er na enig onderzoekwerk, achter wat nu te doen (nadat we eerst zowel het kastje als de muur gezien hebben). We gaan dwars doorsteken naar de Bryce canyon. Dat betekent dat we een speciale pas moeten hebben voor de camper omdat die te hoog en te breed is en dus het hele verkeer stilgelegd moet worden. Wat je al niet moet doen om koninklijk behandeld te worden.

En wat een ervaring. Niet te beschrijven. We zijn een beetje door onze superlatieven heen.

Om de 2 minuten stoppen we. Bij een van de stops staat er in een berggeit op 5 meter afstand voor me en ligt de rest van de familie boven op een rots.

Langzaam rijden we het park uit en weer veranderd de omgeving. Het wordt iets meer wild west, buffels in de weiden, enorme ranches.

De camping is vlakbij Bryce canyon.
En we zitten nu in Utah.Dit is de staat van de mormonen, d.w.z. dat er soms o.a.grote bijbelteksten staan in de weilanden. En vooral, je zoekt je een hoedje naar een flesje wijn.

De verwachtingen zijn hooggespannen, want wie je ook hoorde, zei dat dit toch wel het mooiste park is. Het maakt alles waar!

Een canyon waar het zachte steen uitgeslepen is en dus volstaat met grote rode torens van steen. Een woest gebied met bijna geen beplanting. Het heeft iets onwerkelijks.

 

Bij terugkomst gaan we uit eten bij een restaurant aan de overkant dat bekend staat om zijn taart en ‘home cooking’. Het eten is erg lekker en als we een stuk pie bestellen zegt de juffrouw godzijdank, dat we misschien met 1 stuk voor ons beiden kunnen beginnen. Het stuk banana/blueberry pie is Amerikaans groot en zelfs met z’n tweeen krijgen we het niet op, maar lekker………….

We hebben wat Europese verschillende muntstukken aan onze buren gegeven en bij terugkomst blijkt er een cadeautje van haar aan de deurknop te hangen. Ze maakt prachtige hangers en ze heeft me een grote turquiose gegeven! Enfin, we eindigen met de leuke buren aan het kampvuur met een glaasje champagne (nog van de bruilof), daarna slapen we voor geen meter want de camper staat scheef.

We vertrekken weer vroeg. We hebben inmiddels als gewoonte: om 7 uur op en om kwart over acht weg. Al raken we nu wel in verwarring door alle verschillende tijdszones, s’middags zitten we alweer in een andere, dus nu weten we het niet meer.

We hebben een plek gereserveerd bij Lake Powell en s’middags liggen we lekker aan het strand bij het enorme meer. Het is hier woestijngebied en niet hoog: dus heet!
Woensdag 2 juni
Vandaag de langgeleden geboekte excursie naar Antilope Canyon. Eerst natuurlijk een bakkie waar we per ongeluk aanschuiven bij Bruce een Amerikaanse kunstenaar van wie we een aquarel kopen. Nog nagenotterend stappen in de open jeep voor de excursie.
De eerste stappen in de canyon benamen me de adem, wat prachtig!


De foto's spreken denk ik voor zich.
We zitten nu bij de camper nog na te genieten en gaan zo erg Amerikaans doen: barbequen met een glaasje wijn (we kunnen weer normaal wijn kopen!). Proost.