6 juli: Greenville

Door S. van Ulzen - 07-07-2011 03:46 Ten eerste bedankt voor alle reacties. Leuk en warm om te lezen. Vooral blijven reageren zou ik zeggen.

Gisteren zijn we in Greenville aangekomen aan de Mississippi. Gelukkig had ik van te voren gezien dat hier werkelijk NIETS te beleven is, dus hebben we eerst geshopt in Old Navy (kleding). Gevestigd in een shopping mall. We hebben er 2 uren doorgebracht en kregen van de winkeljuffrouw een buggy om de kleding in op te bergen. Waarop zoon L in het karretje sprong en een half uur lang een baby nadeed, zijn favoriete spel. Zo hebben we allemaal wat. De rest van de mall hebben we overgeslagen. Hier ga je niet echt gezellig winkelen, je gaat gericht een boodschap doen. En dat vind ik erg goed aan de Amerikanen.

Onderweg naar de volgende stad een flesje wijn gekocht, ik zet een foto op twitter. Een flesje wijn kopen is hier niet zomaar een actie. Je moet een zwaar bepantserd gebouw in, kunt niet zelf een flesje vastpakken om te bekijken, het staat allemaal achter slot en grendel. De andere kopers zijn meestal uitgeteerde arme alcoholisten. Een apart sfeertje....

Greenville is een typische Amerikaanse stad. Het slaapt, de 2 grote wegen (2 x 3 banen) bestaan uit motels, fastfoodketens, garages en kerken. Zodra je een zijweg inslaat komt je in arme buurten terecht met stacaravans die verbouwd zijn tot huizen. Met oude pickup-trucks voor de deur. Echt heel Amerikaans, prachtig om te zien. Zinderende hitte en stoffige straten, volgehangen met uithangborden. Het is trouwens niet alleen prachtig om te zien, het is ook treurig om te weten dat een land als Amerika zo veel verschil tussen arm en rijk heeft. Het land van de onbeperkte mogelijkheden?

Ons hotel is een gebouw wat niet past in de omgeving. Het lijkt nieuw (zoals de honderden kerken die we al gezien hebben) en is een dramatisch gebouw met pilaren, krullen en nieuw gevoegde gevels (die je volgens mij per m2 in de supermarkt koopt, zo lijkt het). De binnenkant is gelukkig enigszins oud: de kraan lekt, het tapijt is ranzig, een beetje zoals thuis:)

We hebben een rustdag gehouden. Goed uitgeslapen (lukte eindelijk), de was gedaan in de plaatselijke wasserette, even bij de Mississippi gekeken (er was veel afgesloten, omdat een paar maanden geleden hier het water 3m omhoog kwam en er nog veel herstelwerkzaamheden gedaan moesten worden, het casino stond onder water!) en in de supermarkt gezocht naar glutenvrije producten en brood voor B, wat we niet gevonden hebben.

Bij de Tourist Information kregen we een restaurant door wat geen fastfood zou zijn (zoiets als 'bij tante Truus' maar dan 'Gus') en inderdaad hebben we daar lekker gegeten: Gamba's, eindelijk eens niet gefrituurd, maar gegrild, gepofte aardappel. Tante Gus zwaaide de scepter en deed de bediening, een oud tandeloos vrouwtje waar je al je aandacht bij moest houden om haar te verstaan, het Amerikaans op de tv is echt anders dan de gesproken 'slang'. Ze was weg van de kinderen, vooral zoon B. B spreekt namelijk iedereen aan met de 4 woorden die hij heeft geleerd, hij vindt het enig om contact te maken met 'thank you, hi guys, excuse me, thank you', ik wist niet dat je daar zo veel succes mee kon hebben. B fladderde dat het een lieve lust was en dat vond tante Gus prachtig, ze vroeg: 'Ye always dance like that?' waarop B weer een staaltje fladderen kon laten zien. Grappig dat we in zo'n slaperig plaatsje zo hebben kunnen genieten van het eten, mede omdat we gewoon konden zijn zoals we zijn. Met B de fladderaar.

Overigens gaat de reis best aardig. B is wat fladderig, maar dat is hij altijd, verder is hij snel tevreden zolang hij kip mag eten, kan zwemmen, mensen om zich heen heeft en tv mag kijken. Tussendoor doen we wat ritjes en bezoekjes. Natuurlijk is het anders dan het bezoeken van een land zonder kinderen, niettemin zien we best voldoende, gelukkig weet ik al dat je niets mist als je de aangeprezen musea niet bezoekt; een zaal met 3 jurken van Dolly Parton is hier al een museum, zo gek zijn ze op dingen van MIJN leeftijd, dat heet hier al antiek:)

Reacties

José Heesbeen 07-07-2011 09:12 {{button-747}}

Wat al een geweldig verslag.Je beschrijft het zo beeldend zodat
ik het gevoel krijg een mede reisgenoot te zijn.
Heel veel plezier,
José Heesbeen

Mirjam Faber 07-07-2011 16:17 {{button-759}}

Sanne-Lot,
Ga zo door. Die teksten zijn bijna onleesbaar doordat er geen alinea's zijn. Maar ik vind het heerlijk om te lezen. Op naar de volgende bestemming!
Mirjam

Ilse 08-07-2011 22:39 {{button-799}}

Hoi Sanne-lot, William en de kids. Wat leuk om alles te lezen. Ben net terug uit Frankrijk met de andere kids van het P.l.e.i.n.

Zondag vlieg ik naar New York en over twee weken zie ik jullie in Las Vegas. Geef je mijn vriendje een dikke knuffel van me. De andere kids hebben hem gemist in Frankrijk.

Tot snel

Liefs Ilse
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan