Vrijdag 1 juni Badlands

Het was meer dan een uur rijden naar het nationale park Badlands. Wat een natuurschoon. Tijdens het praatje met de parkwachter bij de ingang van het park viel het ons op dat andermaal de Europese roots ter sprake kwamen. Ze was van Poolse afkomst en daar was ze trots op. Wat een wijds en bijzonder landschap, toch weer anders dan alle parken, die we 10 jaar eerder in het meer zuidelijke gedeelte van de VS hadden bezocht. Het noordelijke gebied van de VS is sowieso veel groener en veel minder rotsachtig dan het zuiden.

Een Amerikaans echtpaar maakte ons attent op een kudde bisons, die ze niet zolang geleden in het oostelijke gebied van het park hadden gezien. En die kwamen we ook tegen op een stuk onverharde weg. Het waaide zo hard dat de wind in de laatste Canyon mijn pet meenam richting pijlloze diepten.

In de Wallmart vlak naast ons hotel kochten we een kleine koelbox, zeer handig, de koude spullen uit de koelkast op onze hotelkamer waren na uren autorijden en wandelen nog koel. En plastic bestek, wat we overal tegen kwamen tijdens ons hotelontbijt namen we mee voor de picknicklunches.
Het was in de supermarkt overigens soms zoeken, een speld in de hooiberg, naar ongezoete zuivel, yoghurt zonder toevoeging, en de cupjes koffiemelk bevatten vaak ook iets van toegevoegde caramel- of ‘vanilla’smaak. De kleinere detailhandel is ook ver te zoeken. Wallmart, waar je alles kunt kopen, lijkt alles opgeslokt te hebben.