Uch, jij bleekhuid!
Door Family Kee - 20-07-2009 05:47 Bonjour!Na de Grand Canyon zijn we vandaag een bezoek gaan brengen aan de Antelope Canyon te Page, Arizona. Omdat deze canyon het mooiste is tussen 11 en 12 stonden we vroeg op. Na een kort ontbijt op de motelkamer vertrokken we naar de Wal-Mart, om een lunchpakketje samen te stellen. Nu is alles in Amerika redelijk groot, maar in de Wal-Mart kun je gerust verdwalen. We hebben geen skeletten gezien van onfortuinlijke bezoekers, maar er hing wel een verdacht luchtje.
Nadat we wat broodjes hadden gehaald die er niet al te droog uitzagen gingen we op naar het Antelope Point. Aldaar was een tourbureau van Navajo indianen die de tochten naar de canyon verzorgen. De Navajo zien eruit als indianen zoals je ze voorstelt, met een roodbruine huid, enigzins scheve ogen en hoge jukbeenderen. Helaas waren ook deze mensen niet onbekend met de McDonalds. We boekten een toer, en moesten vervolgens zo'n drie kwartier wachten. Inmiddels was het al redelijk warm geworden, dus we waren erg blij dat we in de schaduw konden zitten. Op een tafeltje stond gekrast 'Hell is no warmer than here", iets waar we het roerend mee eens waren.
Om 11 uur werden we in de achterbak van een pick-up gegooid. In de achterbak stonden lange banken waar we lekker zweterig opeen gepropt zaten. De bestuurder van de auto had het ritje naar de canyon duidelijk al vaker gemaakt, want ze drukte het gaspedaal goed in. Het was een bijzonder bobbelig en wild ritje. Ingher kwam niet met haar voeten bij de grond dus die vloog vrolijk in het rond. We scheurden dwars door de woestijn, en kwamen na een minuut of 10-15 kwamen we aan bij de Antelope Canyon.
Aldaar kregen we een toergids, genaamd Brandon, die ons uitleg gaf over de canyon. De canyon was bijzonder mooi. Het was er schemerig maar hier en daar kwam er een straal zonlicht door de rotsen heen, om een plas licht op de grond te maken. Deze plassen licht zijn het mooiste tussen 11 en 12, dus wij hadden een perfecte timing.
Na een uur scheurden we terug naar Antelope Point, en na een korte lunch vertrokken we naar Horseshoe Bend. Bij deze plek maakt de Colorado rivier een bocht die precies lijkt op een hoefijzer. Al vond Jordin het meer een Omega. Bij Horseshoe Bend vielen er ook nog een paar druppels regen. De wind was nog steeds erg warm, maar de regen erg koud. Een aparte ervaring dus, en erg lekker omdat het vanaf de parkeerplaats naar het uitkijkpunt nog even lopen was. Op de terugweg helaas wer felle zon, dus toen we bij de auto aankwamen was iedereen redelijk gaar.
Na Horseshoe Bend maar weer terug naar het motel, waar pap, mam en Jordin nog even het zwembad indoken.
Nu is het weer bedtijd, dus dit blogberichtje komt op zijn eind. Foto's volgen later nog.
Morgen gaat de reis verder naar Monument Valley!