De laatste drie dagen
Door Dennis en Irene - 30-08-2010 11:11 Goedemorgen allemaal,Gaar van de laatste autorit, het was even zoeken naar het hotel bij LAX (Los Angeles airport, ik geloof dat we zes keer de verkeerde kant uit zijn gereden), ons laatste verslagje.
Zoals gezegd zijn we zaterdagmorgen naar Alcatraz gegaan. We hadden in Nederland al kaartjes besteld en dat was maar goed ook. Toen we daar om 9.15u 's morgens aankwamen waren alle kaartjes voor de zaterdag al uitverkocht.
Het is een boottochtje van 10 minuten naar Alcatraz. Normaal gesproken gaan we wel op het dek zitten, maar het was nog steeds een beetje fris, dus bleven we lekker binnen (en de Golden Gate hing nog steeds in de mist). Eenmaal op Alcatraz aangekomen krijg je eerst een briefing, wat je wel en niet mag doen en waar de toiletten zijn, daarna ben je vrij om het eilandje en de gevangenis te bekijken. Je kunt kiezen uit een self-guided tour en een audiotour (ook in het Nederlands), toerist als wij zijn hebben we natuurlijk voor de audiotour gekozen. Dit zit al bij de prijs van het toegangskaartje, dus waarom zou je het niet doen? De tour voert je langs de cellen (die zijn erg klein trouwens, 1,5m breed, 3m diep en 2m hoog), de luchtplaats, het administratiegedeelte en de eetzaal. Op je koptelefoon wordt dan per deel een stukje verteld, ook door oud-gevangenen. Ze 'spelen' sommige stukjes ook na, wij vonden het erg interessant allemaal.
Ze hebben de cel van Frank Morris (Clint Eastwood in Escape from Alcatraz) intact gelaten (net als van de andere twee ontsnapten), compleet met papier maché hoofd. In de film lijkt het helemaal niet alsof ze lang bezig zijn geweest met het 'lepelen' van het ontsnappingsgat, maar ze zijn daar een jaar mee bezig geweest. Je moet erg geduldig zijn (niet dat je iets anders te doen hebt in die cel, maar een jaar lang lepelen.....). Na zo'n 3 kwartier is de tour afgelopen kun je het eiland nog wat verkennen, maar je kunt ook met de boot terug naar San Francisco. En dat deden wij, want we gingen nog wat inkopen doen.
We zijn begonnen op Pier 39, allemaal souvenirwinkeltjes en visrestaurants op een houten pier. Het ziet er allemaal erg gezellig uit en het zonnetje begon daar ook nog eens te schijnen. Het was wel een en al hetzelfde wat in de winkels hing, dus als je er een gezien had, had je ze allemaal gezien.
We hebben dus ook niet zoveel gekocht, alleen een petje en een t-shirt voor mij.
Na 1,5u slenteren zijn we weer even naar het hotel gegaan, ik moest ten slotte de foto's nog bij het vorige verslag plaatsen, en Dennis had nog wat slaap nodig.......
's Avonds weer terug naar de waterkant, we hadden een restaurantje uitgekozen op Fisherman's Wharf. We hebben daar heerlijk krab gegeten, met uitzicht op de Golden Gate Bridge. Hij hing nu niet meer in de wolken, maar echt goed zag je hem ook niet, een paar lampjes en dat is het. Je moet drie keer kijken wil je hem zien in het donker. Als laatste van San Francisco zijn we weer met de cable car naar het hotel gegaan (die rijden tot 12u 's nachts) en dat was het in de grote stad. San Francisco is een erg leuke stad, we hebben lang niet alles gezien, maar dat komt hopelijk nog wel een keer goed.
De volgende dag hadden we een lange rit voor de boeg, minstens 7 uur, we hadden afgesproken bij Olaf. Hij is een oud-collega van Dennis en woont in een plaatsje net voorbij Santa Barbara. Je kunt via de gewone snelweg, of via de Costal Highway, de 1. Deze rijdt via kliffen langs de kust, je hebt hele mooie vergezichten maar de weg is ook heel bochtig.
De rit duurde iets langer dan 7 uur, maar we zijn er uiteindelijk gekomen. Ze wonen in een erg leuk huis, midden in een avocadoboomgaard.
Zaterdagavond zijn we lekker wezen uiteten, bij een Mexicaans restaurant en zondag hebben ze ons Santa Barbara laten zien. Op het strand van Santa Barbara hebben ze een herdenkingspunt gemaakt voor de gesneuvelde soldaten in Afghanistan, een erg indrukwekkend gezicht al die witte kruisjes in het zand (ook wel raar dat er dan op 3m afstand iemand in bikini ligt). Tegen de weersvoorspellingen in scheen ook hier weer de zon en hebben we een heerlijk rustig laatste dagje gehad.
Al met al hebben we een heleboel gezien en lijkt het wel alsof we veel langer weggeweest zijn dan 3,5 week. Als we foto's van New York terugkijken kunnen we ons niet voorstellen dat dat nog maar 3 weken geleden was. We gaan thuis nog eens rustig alle foto's bekijken om te zien wat we nu eigenlijk allemaal hebben gezien.
Ik hoop dat jullie het leuk vonden om ons op deze manier een beetje te volgen, we gaan nu nog een paar uurtjes proberen te slapen voordat we naar het vliegveld moeten (over 5 uur moeten we daar zijn) en dan zit het er op.
Oh ja, voor diegene die het nog willen weten. De afgelopen 5 dagen hebben we geen carcassonne meer gespeeld. Maar ik ben jullie nog wel de einduitslag schuldig. Dennis was te sterk met 5-2. Volgend jaar nieuwe kansen.
We hopen dat jullie onze verhalen de moeite waard vonden om te lezen. Wellicht tot een volgende grote reis! Voor diegene die we snel zien..... tot over een paar dagen.
Groeten
Dennis en Irene