de tweede dag, NASA

dag 2

Maandag 17 september

Als we elkaar ‘s morgens treffen in de ontbijtzaal  blijken we allen een niet geheel vlekkeloos verlopen nacht te hebben gehad: een ieder is wat aan het spoken geweest, variërend van het leeghalen van de koffer tot het speuren naar een haarborstel, en dit alles rond 03.00 uur en onafhankelijk van elkaar. Dit schijnt een symptoom te zijn van de welbekende jetlag. Daar hebben we dus nu last van.

Enfin, niet gehinderd door deze jetlag toch allen fris gearriveerd om kwart voor 8 aan een luxe gedekte ontbijttafel. Wat heet luxe en wat heet gedekt, we worden door een zestal dames naar een nette tafel gedirigeerd, er wordt koffie in vier grote bekers geplensd, vervolgens door die dames driftig verwezen richting buffet waar we ons dus vol enthousiasme op storten. Echter worden we opvallend gehinderd door een aantal onbeleefde heren en dames, waarvan we later begrijpen dat zij uit Japan afkomstig zijn. Een opvallend detail: dit chique gezelschap (want zo presenteerde zij zich) vullen een kleine boodschappentas met diverse stukken fruit, yoghurtjes, broodjes en pakjes drinken: Een van de chique Japanse madams snelt meerdere keren, onder mondelinge begeleiding van haar mannelijke gezelschap naar één van de buffettafels om vervolgens weer wat toe te voegen aan de reeds verzamelde voorraad. Een genante vertoning is onze conclusie; rare jongens die Japanners.

De uiterts vriendelijke ober die zich verplicht was gesteld om onze tafel te bevoorraden bleek een vriendelijke grauw gekleurde Marokkaan, die nu sedert 7 jaar in de USA was. Gekomen via Frankrijk, met ‘t  een of ander studiedoel, maar wel zo realistisch om in te zien dat hij mogelijk vòòr de beëindiging van zijn studie al zal zou kunnen gaan genieten (?) van zijn opgebouwde pension in Marokko…

Wat is het plan: Vandaag staat in het teken het NASA Johnson Space Center. We hebben enige weken geleden via internet een bezoek gereserveerd waarbij ons een VIP tour staat te wachten van vele uren: Level 9 Tour.

Op Space Center werken ongeveer 14.000 mensen inclusief inhuurkrachten. Ons wordt een tipje van de sluier gelicht van deze mystiek-wetenschappelijke scifiwereld middels dit bezoek. Tenminste dat hopen wij. We verwachten spannende innovatieve ruimtes, ontwikkelingen, geheimen enzovoort.

Gedurende de tour bezoeken we een aantal gebouwen van het NASA space center. Elk gebouw heeft een nummer. In een van de gebouwen, het is mij even ontschoten welke, bevinden zich alle slimme koppen. Vanaf de negende etage van dat gebouw vinden alle belangrijke (Nasa gerelateerde) beslissingen plaats, vandaar de naam van onze tour: “the level 9 Tour”

We troffen een prettige gids, vriendelijk en over veel kennis beschikkend. De totale tour heeft ons ruim 6 uur bezig gehouden inclusief een uitstekende lunch. Wat ons vooral bijgebleven is was de over-all matig onderhouden wetenschappelijke ruimtes, her en der gelardeerd met archiefkasten uit de zeventiger jaren, aftandse bureaus en bureaustoelen die wij in Nederland maar amper op Marktplaats durven te verkopen omdat ze te zeer verouderd zijn. Opvallend is dat dit ook één van de Amerikaanse tour-genoten opgevallen was, en hij dit ook als vraag stelde op het einde. Het antwoord was simpel: wat goed functioneert hoef je niet te veranderen. Een ietwat onbevredigend antwoord…

Het moet het me wel van het hart dat ook veel positiefs is blijven hangen: de enorme hal met de Saturn raket, kant en klaar om Apollo 18 de lucht in te schieten, maar wat nooit is gebeurd! En wat te denken van zitten aan het bureau van de Flight Director in het Mission Conrol Centre, geloof me, dit laat een zeer bijzondere indruk achter.

Goed, de dag wederom in de Hiltonbar afgesloten. Heerlijke hapjes en drankjes, maar let hierbij niet op je portemonnee!