We zijn er. SanFrancisco.

Na heel veel uren reizen: trein,vliegtuig,loopbanden, inchecken,uitchecken, vertraging, wachten, in de rij staan, in de tijd teruggaan, overstappen, wachten op de bagage, weer opnieuw inchecken, douane, wachten, vliegen, wachten, bagage ophalen, busje in naar het hotel. In totaal 23 uur onderweg geweest. Via Amsterdam naar Houston naar San Francisco. We zijn moe, maar hebben in ons hotel lekker bijgeslapen. In de Japanse wijk is het goed toeven. Het weer is aangenaam niet te heet. We hebben alle 4 zo onze eigen manier van kijken. Amerika is anders maar ook bekend. Alles is meer en groot. We maken al meteen kennis met de refill. Je beker is nog niet leeg of wordt weer bijgevuld. Wel veel maar niet altijd even lekker. Leon kijkt vandaag vooral naar de auto's. Zita ziet de mensen, starbucks en de winkels. HJ het uitzicht door het hoogteverschil in de straten van SF. Ik zie de huizen in een oud koloniale stijl. Kleur, pilaren, mooie planten die bij ons binnen staan, maar hier in dit klimaat mooi buiten staan te groeien. We lopen vanaf ons hotel in de richting van de beroemde Golden Gate Bridge. Het is heerlijk rustig hier. Niet wat ik had verwacht. We lopen door een groot park tussen hoge grote bomen naar de haven. HJ en Zita zien zelfs nog een Havik. De brug is omgeven door mistflarden en we besluiten het bij dit uitzicht te houden en door te lopen naar het beroemde Alcatraz. Het blijft vandaag bij het van een afstand kijken. 1 Dag is niet toereikend om alles te beleven en het wandelen doet ons goed na het vele zitten tijdens de reis. We komen nog langs het indrukwekkende Palace of Fine Arts waar ik ook best eens naar binnen wil.  Vanaf daar lopen we weer terug om de wedstrijd tussen Brazilie en Duitsland te kunnen zien in een Italiaans cafe met 3 grote TV schermen. Een pizza en met verbazing toekijken hoe de ene na de andere goal valt. Brazilie is in shock. Wij zijn benieuwd hoe het morgen met die andere halve finale zal gaan. Morgen gaan we ook de camper ophalen en zullen we dus onderweg ergens een plekje moeten zoeken van waaruit we de wedstrijd kunnen volgen. Het valt overigens nog niet mee om contact te leggen met de verhuurder van de camper. Doordat iedereen wij incluis tegenwoordig een GSM heeft is gewoon telefoneren een stuk moeilijker geworden. De telefoon op de kamer werkt niet meer. We kopen een prepaidkaart en proberen het op die manier. Het antwoordapparaat maakt ons nog niet wijzer. Ook de wachtwoorden die overal nodig zijn maken de zaken niet eenvoudiger. Maar goed, de wifi in het hotel werkt goed dus tijd om even aan het reisverslag te werken. Het is nog even wennen aan het met zijn allen onderweg zijn, maar ons avontuur is wel echt begonnen.