Van wonderschone natuur naar Amerikaanse gekte!

We zijn alweer een aantal reisdagen verder en hebben weer eens internet. Tijd voor een update dus! Waar zal ik beginnen, we hebben al zoveel gezien in korte tijd.
Afgelopen maandag hebben we in SF de camper opgehaald, eea liep lekker vlotjes en na een ruim uur konden we vertrekken. Op naar de Wallmart om proviand en benodigdheden in te slaan. Een eerste bezoekje aan de Wallmart is al een belevenis op zich. Zoals alles in Amerika zijn ook de supermarkten extra large. 
Nadat we voorzien waren van alles wat we de komende dagen nodig hadden konden we echt op weg naar onze eerste overnachtingstop in Mariposa. Een prima stek net voor de ingang van Yosemite National Park waar we onze koffers uit kunnen pakken en de camper in kunnen richten. Nog steeds hebben we last van het tijdverschil en dus sluiten de luikjes weer om half 10. 
De volgende ochtend dus ook al weer lekker vroeg wakker. Om 06:15uur sta ik al onder de douche. We rekken het nog tot ongeveer 07:30uur maar vertrekken dan toch echt al richting Yosemite. Daar hebben we een plek gereserveerd op camping Upperpines, midden in het park, waar we de komende dagen verstoken zijn van voorzieningen. We moeten het dus doen met de elektra en het water van de camper. We zijn dus al vroeg in het park en maken wat kleinere wandelingen. Door het park rijdt een gratis shuttlebus die je naar alle bezienswaardigheden brengt, super goed geregeld dus. In de middag maken we een mooie wandeling om Mirror lake heen. Dit blijkt uiteindelijk toch best een aardige ronde te zijn maar absoluut schitterend! Geeft je meteen een goed beeld van de grootsheid van het park. Weidse uitzichten vanuit de vallei die omringt wordt door een enorm gebergte.
Bij iedere kampeerplaats zit een firepit, waar iedereen dankbaar gebruik van maakt. Zo merken we bij terugkomst op de camping, we balen dat we zelf geen hout gekocht hebben. Maar onze kans komt nog wel!
Ipv de firepit steekt Anso de BBQ in brand en braden we Amerikaanse burgers en worstjes, lekker!
Voor de tweede dag in Yosemite hebben we online tickets besteld voor de bus naar Glacier point. Vanuit hier heb je een prachtig uitzicht over Yosemite. We hebben een one-way ticket gekocht. We zullen vanaf hier de Panoramatrail lopen, terug naar de camping. Om 07:00uur staan we al bij de shuttlebus die ons naar de opstapplaats van de bus naar Glacier point brengt. Onderweg naar Glacierpoint passeren we El Capitan (beklimming van deze rotswand duurt tussen de 3 en 9'dagen, en je bivakkeert dan hangend aan de rotswand), en Bridalveil falls. De rit naar Glacierpoint is al prachtig, en de chauffeur verteld veel over de historie van het park. Boven aan gekomen is het uitzicht adembenemend, ondanks dat er veel mensen rondlopen is het heel stil en is het echt genieten van de prachtige uitzichten. Ook de zon laat zich steeds vaker zien, het belooft een mooie dag te worden. Nadat we de nodige foto's hebben gemaakt beginnen we aan de Panoramatrail. Een wandeling van ongeveer 15km waarvan we 13km dalen. Wauw, wauw, wauw! Wat een supermooie wandeling! De wandeling leidt ons langs alle mooie watervallen van Yosemite. De mooiste waterval, en ook de meest indrukwekkende is toch wel de Nevada waterval. Deze krijg je in 3 keer te zien. Echt geweldig! Het enige minpuntje is dat de knietjes inmiddels aardig op de proef zijn gesteld en (bij mij in ieder geval) behoorlijk pijnlijk aanvoelen. Maar dat was de moeite meer dan waard! We sluiten de dag af met een voldaan gevoel maar voelen ons versleten. We liggen dus weer vroeg in ons mandje.
Op donderdagmorgen staan we al weer vroeg klaar voor vertrek, we gaan eerst nog naar Mariposa grove om de Sequoias te bekijken. Daarna willen we via de Tiogapas naar Mammothlake rijden om daar te overnachten. De Mariposagrove is gehuld in dikke mist wat geen goed teken is. We zitten hier hoog maar het betekend ook dat slecht weer op komst is. We bekijken de Grizzly Giant en de CaliforniaTunneltree. Wat een ongelooflijk grote bomen zijn dit met een stam met een doorsnede van wel 10 meter en een hoogte van 60 meter of meer. Sommige bomen zijn inmiddels al meer dan 2000 jaar oud (!!!). Je ziet het pas goed als je er mensen voor ziet staan. Wat hebben we in Nederland toch kleine boompjes! Heel bijzonder om deze bomen gezien te hebben. 'S Middags rijden we richting de Tiogapas, dit is een bijzondere pas over het gebergte van Yosemite die pas laat in het voorjaar, begin zomer open gaat, en je mooie uitzichten geeft over Yosemite. Helaas is het weer vanmiddag bar en boos. De regen komt met bakken uit de hemel, op de Tiogapas is zelfs nog een pak sneeuw gevallen. Sneeuwschuivers rijden naar boven, de pas is dan ook afgesloten voor al het verkeer. Heel erg jammer, maar safety first!
Dan maar plan B, bovenlangs richting Mammothlake via de Sonorapas, helaas blijkt ook deze afgesloten te zijn door het slechte weer. Enorm balen, want nu is Mammothlake vandaag dus niet bereikbaar. Uiteindelijk trekken we Plan C uit de kast. We rijden weer terug naar de camping van maandag en gaan morgen van hieruit naar Deathvalley. Noodgedwongen slaan we de Tiogapas en Mammothlake over, maar het is niet anders. Het is laat wanneer we op de camping aankomen, gelukkig is het inmiddels droog geworden en dus gooien we de BBQ nog maar eens aan.
Op vrijdagmorgen vertrekken we weer vol goede goede moed. Het is nog een beetje druilerig weer. Vlak voor we Death Valley inrijden begint de zon weer uitbundig te schijnen. Het eerste stuk Death Valley geeft alleen aardig beeld van dit Nationale Park, het is een desolaat gebied met cactussen en verdorde struiken maar een prachtig landschap. We hebben een overnachting bij Panamint Springs. Niet veel meer dan een stoffige camping maar met een mooi uitzicht op de bergen van Death Valley. In de campingwinkel kopen we hout, steken de BBQ in de fik en daarna de firepit! Wat een heerlijke avond! 
Het is alweer zaterdag! In Death Valley begint het al aardig op te warmen. We vertrekken voor een rit dwars door Death Valley naar Las Vegas. Als je door Death Valley rijdt is het net of je door een levend schilderij rijdt. De landschappen zijn zo divers maar allemaal even desolaat. We stoppen bij Mesquite Flat Sand Dunes, een gebied midden in Death Valley van zandduinen, en Zabriskie point. Dir is een van de heetste plekken op aarde (gelukkig valt het vandaag erg mee) en geeft een uitzicht op het pastelkleurige duinlandschap waar nauwelijks iets leeft. Erg mooi!
En dan een rit van de rust naar de gekte, op naar Las Vegas (de stad die nooit slaapt). Las Vegas is echt het toppunt van de Amerikaanse gekte. Je loopt er van de Eiffeltoren naar de kanalen van Venetië, hotel in, hotel uit, casino in, casino uit. Je wordt gek van het gerinkel van de gokkasten in de casino's, je zou er kunnen verdwalen, zo enorm groot zijn de hotels! We kijken onze ogen uit! Maar wanneer het donker wordt is Las Vegas het mooist, alles is verlicht en de stad bruist. De Fountains of the Belaggio geven achter elkaar de meest mooie shows op muziek weg. Ik vind Las Vegas een overweldigende stad. Het is een stad waar het gaat om zien en gezien worden. Je kijkt je ogen uit, niet alleen naar de hotels maar ook naar de mensen die rondlopen. Wat zijn wij dan provencaaltjes...