Van Yosemite tot aan Palmsprings
Door Charel Wolvekamp - 06-08-2015 23:13Dag 13
Van Yosemite naar San Fransisco
We rijden weer over een indrukwekkende weg, ik kan er nix aan doen.
Het is hier gewoon mooi, ik kan er niets anders van maken. Onderweg
had ik al eens een andere motorhome gezien met het raampje open, en
vandaag was de temperatuur er ook naar om dat te kunnen doen. Zo
een 25 graden. Heerlijk. Daardoor heb ik heel wat plaatsjes kunnen
schieten waarbij je goed kunt zien dat de landschappen onderweg
veranderen. Het wordt ook steeds drukker onderweg. Staan nu in een
rijdende file, ik denk dat iedereen in de USA vandaag naar San
Fransisco gaat. Veel bijrijders zie ik op een mobieltje, ipadje (
net als ik nu) of boek. Dat zal niet voor niets zijn. Wat een korte
rit zou worden lijkt een lange......gelukkig net weer naar de
Wallmarkt geweest. Toen ik een fles rosé in de winkelwagen had
gezet, ben ik met Madelief een heel andere kant opgegaan om te
voorkomen dat we die alchohol niet zouden mee krijgen. Dat doen we
nu steeds zo. We kochten daar warme kipjes in een krokant jasje.
Een soort kibbeling maar dan met kip. Lekker joh!
O ja, gisteren was het een hele bewolkte benauwde dag daar in dat
Yosimite park. Het ging ook nog stevig regenen. Bleek daar ook de
helft van de maand te kunnen onweren en in augustus zelfs nog
meer.
De camping lag een eindje buiten San Fransisco. Om daar dan weer te
kunnen komen moesten we met een pondje overvaren. Tijdens de Canada
Amerika beurs van Tioga hadden we ons laten vertellen dat dit een
erg schone camping was en nog een van de fatsoenlijkste in de
omgeving. We stonden hier voor het eerst hutje aan mutje, ofwel de
Campers staan hier heel dicht op elkaar, geen piknicktafel deze
keer. Dus toch blij met ons stoeltjes, al was het op een kleine
ruimte proppen, het had beter gepast als we in een polonaise achter
elkaar waren gaan staan, maar dat is ook zo wat he! Nino en Char
kwamen met een hoofd vol informatie aan van de zeer enthousiaste
dames van de receptie. Er was een inlogcode voor de WiFi waar
iedereen zich op storte, maar Madelief en ik lukte het niet. De
mannen "ja hoor, wij zitten er gewoon op", wij natuurlijk
gefrustreerd omdat het ons niet lukte. Zei Char na 10 minuten, "O
ja, die Mw. had verteld dat er maar 3 per code konden inloggen.
Echt niet leuk!!! We moesten dus afwisselend op de WiFi,
gekkigheid.
We vertrokken al snel per pontje naar San Fransisco. Nee, het is
geen veerpont ala Vlissingen Breskens. Een hele grote snelle boot.
Wij lekker op tijd aan boord en een plekje onder de luifel op het
achterdek gevonden. Toen de boot vaart meerderde kwamen te spetters
tot op een deel van het achterdek. De mensen die besloten hadden
voor ons te gaan staan werden daardoor helemaal nat, en vertrokken
dan ook gauw. Één Mw, die op Inez leek bleef trouw naast Nino
zitten, tot ook haar broek helemaal nat was en ze toch maar ook
voor het droge koos. Dus daar zaten we hoor, wij lekker droog, op
een paar dieharts na, die de wind en spetters goed konden
verdragen.
We kwamen met de boot aan bij Port San Fransisco en gingen richting
Fishermans warf. Hadden ook al weer een beetje trek gekregen, dus
we keken ook al met een schuin oog richting restaurantjes. Wel, het
was hartstikke druk onderweg en zo nog drukker op dat Fishermans
warf. Het is een groot entertainment gebeuren, ziet er leuk uit
hoor, maar voor ons was het te druk, te massaal, en dan kregen we
ook nog steeds meer trek. We zouden best een hapje willen eten bij
het Rock café, bekend in alle grote hoofdsteden ter wereld. Echter
moesten er daar 45 minuten wachten, dus wij weer verder. Bij een
stoplicht stond een zwerver die net deed alsof hij het verkeer weg
schoot, weet je wel, zoals in de tt races, trekt er een
motor op zo hard en met heel veel knallen, nee, gewoon
niet leuk meer. Straten verder hoorde je hem nog. Brrrrr. Hou wel
van motors en een beetje herrie, maar in combinatie met al t
bovenste was het teveel van het goede. In de zijstraatjes was het
minder druk, maar ook daar zat alles vol, of we vonden het niet
leuk genoeg. Bij de VVV vroegen we waar het mogelijk was om te
vissen, en we spraken wat vissersmannen, die geen van allen s
middags gingen maar wel telefoonnummers doorgaven van andere
vissers die dat wel deden.
Char hakte de knoop door en we liepen gewoon terug richting boot.
Vlakbij de Alcatraz vonden we een leuke plek. We hebben er heerlijk
gegeten. Madelief, Nick en Char noodels, met van alles erin, Nino
en ik namen allebei een terijaki steak. Nino en Madelief namen nog
een toetje, wel ook dat weten ze heerlijk te maken. Ik zal niet in
details treden......😜.
Daar we er met de boot al 40 minuten over deden om in het centrum
te komen besloten we met de bus terug te gaan. Eigenlijk was dit
Char's idee. De rest had graag in een taxi gestapt. Dus Nick had in
het restaurantje een studie gemaakt van de plattegrond en loosde
ons door de straten van San Fransisco op zoek naar lijn 70. Na een
half uur doorstappen vonden we de halte. We hebben daar toen nog 45
minuten gewacht voordat de bus kwam. Gelukkig werden de mannen
geentertainded door een Sanfransiscoos, die van alles te vertellen
en vragen had. Een van de eerste dingen die hij vertelde was dat de
bussen soms helemaal uitvielen, daar de chauffeur dan niet op kwam
dagen. Hij werkte in een hotel en had zijn kinderen al eens
richting Europa gestuurd, maar hij zelf en zijn vrouw waren er nog
nooit geweest. Dat ging hij doen wanneer hij met pensioen zou zijn.
Eindelijk kwam zijn bus en toen die van ons. Ik kon mijn ogen in de
bus niet meer open houden. Ik schrok wakker toen iedereen riep dat
r hertjes op de weg liepen. De chauffeur van de bus had die ook nog
nooit gezien, isdawa!!?? Een uur deed de bus erover. Toen nog een
10 minuutjes lopen en we vonden ons woonwagentje weer
terug.
Dag 14
Vandaag besloten we in ieder geval ook met de Ferry terug te gaan.
Iedereen wilde wel op de shoptoer, dus zo gezegd zo gedaan. Char en
Nino hadden en afspraak gemaakt voor een vistoer, toch s morgens
vroeg. Char had de dames van de receptie gesproken en die vertelden
dat de bussen al vanaf 4 uur gingen, dus dan
moest 5:30 bij de boot zijn toch lukken.
De boot was heel rustig, weinig mensen gingen aan boord. Met Nick
aan het hoofd liepen we richting het centrum. We hebben lekker
geshopt, Madelief kreeg betere wandelschoenen, Nick kocht Nike's,
Nino een T-shirt bij Desiqual, ik een zonnebril en Char niks. Droeg
dan wel weer de tassen......bij een baseball pop gingen we naar
binnen om wat te eten. Het was een sportsbar, waar je kon eten,
allerlei sport kon kijken op megaschermen en arcade spelletjes kon
spelen. Zo hebben we gepackmand, geskiballed en geflipperd. En we
waren er precies in het Happy hour, dus kregen de mannen korting op
hun bier. Het eten was wederom super, we kozen nu gewoon gerechten
die midden op de tafel gingen waar we dan met zijn allen van aten.
Het was zo lekker dat we nog een paar gerechten bestelden,
waaronder garlic fries. Nou dat hebben we geweten. Dat zijn dus
Franse frietjes met kleine stukjes knoflook en olie er overheen,
ontzettend lekker, maar behalve ik vond de rest van de Wolfjes t
maar nix. Daarna met de Ferry moe maar voldaan naar huis. Onderweg
wel weer heel veel zwervers, homeless people. De een na de ander in
zichzelf sprekend, vrouwen, mannen, schreeuwend, verdrietig,
agressief, van alles wat. Mensonterend. USA lijkt niet te weten wat
met deze mensen te doen.
Dag 15
Nino en Charel gingen al vroeg op weg naar hun vistoer. Ik sloot de
deur achter hun kont en probeerde weer te slapen. Ik kreeg de
schrik van mijn leven toen ik iemand onze deur probeerde open te
maken. Je moet weten, op die hele camping staan zeker 10 van deze
motorhome's, dus je kunt snel een vergissing maken en naar de
verkeerde toe lopen. Ik denk dat het zoiets was. Het is echter ook
niet uitgesloten dat t wat anders was. De camping in Las Vegas was
echt mega beveiligd, deze stond gewoon open.....
Nick, Madelief vertrokken weer per boot naar t centrum, alwaar we
hadden afgesproken bij het Rock Café. We konden nu gelijk aan
tafel. We aten heerlijke hamburgers, waarna we op zoek gingen naar
een fietsverhuur. We wilden nl heel graag de Golden Bridge per
fiets bekijken. Het was een mooie tocht, langs het strand,
jachthaven en een mooie wijk. Met steeds zicht op de steeds
dichterbij komende brug. We moesten wel heel veel klimmen. Ik had
wel last van mij hamburgertje.....op de brug ook weer een
gekkenhuis, wel leuk, maar niet adembenemend ofzo. Ademen was
zoiezo al een hele Tour met al die uitlaatgassen daarzo. Wel, na
wat foto s genomen te hebben spurtte we weer teug, wind in de rug
en heuveltje af. Was leuk!!!
Na overleg besloten we de boot terug te nemen. Char en Nino hadden
er al een lange dag op zitten en we hadden geen wensen meer om te
vervullen in San Fransisco.
Ik had nog wel in zo een trammetje gewild, maar ook daar stonden
rijen dik te wachten. Geen zin in. De boot zat nu bomvol, mensen
die terug kwamen van hun werk.
Char en Nino doken al snel hun bed in en wij niet kort daarop
ook.
Dag 16
Vanmorgen een wasje gedraaid en nu richting San Simeon. Leuk he, al
die plekjes die met mijn naam beginnen. Ik ben vereerd.....onderweg
zagen we een America cruise motorhome verzamelplaats en we
bedachten gelijk daar even heen te gaan. Onze bank is nl
doorgezakt. Eerst op één punt maar nu ook op het tweede punt, dus
daar konden we niet meer op zitten. Slapen ging nog wel. Ze hebben
hem gemaakt terwijl wij ff jawel, ergens gingen eten. Ik nam niks,
maar at datgene op wat Nino niet meer lustte. Natuurlijk bezochten
we weer een supermarkt, daar de campground geen enkele luxe bezit.
We zijn weer benieuwd!
De camping is super primitief, geen douches en dixie s als
pleekotjes. Rond enen uur of 17 waren we daar. Het laatste stuk
reden we al langs de kust. Char en ik besloten op onderzoek uit te
gaan naar het strand en de kids hadden daar geen zin in. Die bleven
skibbo spelen in de camper. Er stond hier een straf windje. Dus
trui aan, wel weer slippertjes voor op het strand. Er waren
allemaal pelikanen aan het duiken in het water en boven ons zweefde
voor wat wij dachten een condor. Vloog ook vlak over ons. De
pacific oceaan was heel helder. Het wier was ook heel apart. Met
hele grote doorschijnende groene bladeren, hele lange groene holle
stelen en soms een ballon,die er dan voor zorgde dat het boeltje
drijven bleef.
Terug op de camping gingen we lekker eten met elkaar, we stookten
het kampvuur weer op en sloten af met een marshmallow. Nog wat
lezen en slapen maar weer.
Uiteraard geen WiFi op deze camping, zelfs de telefoon had geen
bereik.
Dag 17
Vroeg uit bed, op naar Los Angeles. We besluiten eerst naar de
camping te gaan en daar te zien of we soms met een busje of shuttle
naar LA kunnen gaan. Immers vinden we het allemaal wel ff lekker te
kunnen douchen......
De camping lag best een eind buiten LA, en er ging geen busje
ofwhatever. Na gedouched te hebben, gingen we richting Ventura. Dit
lag ook aan de kust. Na een plekje gevonden te hebben voor de
camper, gingen we richting het strand. Over het strand liepen we
naar het centrumpje, al waar we wat aten en dronken en ons plan
verder bespraken omtrent LA. We hadden geen van allen zin meer,
maar vonden het ook wel een beetje raar dat als je dan dicht bij LA
bent je er nix van gezien hebt. Die letters van Hollywood op die
berg wilden we wel zien. Verder had niemand zin om de drukke stad
in te gaan, al helemaal niet met die camper. Nou, we vonden de
letters, alleen reden we te hard, daar we op de snelweg waren en
toen we probeerden er dichter bij te komen raakten we vast in een
straatje. Char achteruit terug en op een gegeven moment lukte het
ons om te keren. Tsjonge, wat een heisa. Toen zijn we maar terug
richting de camping gereden, zagen de letters nog een paar keer in
een flits en dat was het. Op de camping hebben we onze potjes
skibbo weer gespeeld, Madelief en ik lazen ieder ons derde boek uit
van de vakantie en toen was het weer tijd om naar bed te gaan.
Tijdens ons potje kaarten en lezen hadden we al een paar keer een
trein voorbij Sien komen. Voordat die langs kwam werd dat keihard
met een hoorntoeter aangekondigd. En je raad het al, dat ging de
hele nacht zo door, ongeveer om het uur.
Dag 18
Vol goeie moed richting de camping in Dessert Palmsprings. Hier
zullen ze toch wel weer WiFi hebben? Jaaa, die hebben we en een
heel zwembad voor ons zelf....
Wordt vervolgd.....
Reacties
Lineke 06-08-2015 23:41 {{button-33653}}
Olga&Bob 07-08-2015 01:23 {{button-33658}}
Kees en Cor 07-08-2015 10:06 {{button-33693}}
)Oma en Opa 07-08-2015 11:16 {{button-33698}}