Wasdag

Maandag wasdag. De voorraad schone wandelsokken en onderbroeken zijn op, dus Griet spoelt en sopt alle viese was, onder het motto "niet schoon wel fris", in de badkuip van onze hotelkamer. Jack spant een waslijntje door de badkamer en alles wordt opgehangen om te drogen. Wij pakken daarna de auto en verlaten Jasper noordwaarts om na een kwartiertje rechts af te slaan de Maligne Road op. We stoppen bij de parkeerplaats van de Maligne Canyon. Een kloof van kalkstenen wanden, waar op sommige plaatsen meer dan vijftig meter diep het water wild door de rotsen stroomt. Er is een pad dat via zes bruggen naar het einde van de kloof gaat. Het pad is goed begaanbaar en op de gevaarlijke plekken staan hekken, dus geen gevaar om in het ravijn en het wilde water te vallen, rustig dalen wij af en zien steeds weer het water op wonderbaarlijke wijze door de kloven en over de rotsen kolken. Bij elke brug en doorgang zijn de waterstromen anders. Vanaf brug vijf moeten wij via een pad van bijna 2 kilometer door een dennenbos. We stappen flink door en af en toe schiet een eekhoorntje voor ons langs om net zo snel als hij langs komt rennen weer te verdwijnen in het bos of hoog in een boom. Maar dan zien we op ooghoogte, 1 meter van ons af, een eekhoorntje, rustig op een tak van een dennenboom zitten, lekker aan het knabbelen op een nootje of ander lekkernij. We pakken de camera en maken wat foto's, onverstoorbaar knabbelt het eekhoorntje door. Na een tijdje is het lekkernij op, hij rekt zich uit, krabbelt nog wat aan de boom en schiet omhoog, ons in verbazing achterlatend. We lopen door tot brug zes, en nemen dan hetzelfde pad terug, in totaal een flinke wandeling van ongeveer 11 kilometer. Met de auto rijden we verder over de Maligne Road, en rijden kilometers lang door afgebrande bossen, in 2015 heeft een grote bosbrand hier veel schade aangericht. Bij een mooi meertje gaan we picknicken en vervolgen de autoroute, op de weg zien we een aantal auto's met knipperende lichten stilstaan, beren ??? We stappen uit, iedereen is opgewonden, in de verte achter een paar bomen, langs de waterkant, schijnen twee beren te lopen. Tussen de takken door zien we inderdaad wat donkers bewegen. Jack besluit om een stuk langs de weg te lopen om de beren vanaf een andere kant te kunnen zien. Ook de beren wandelen langs de waterkant en komen steeds dichter bij, gelukkig is de weg 3 à 4 meter hoger dan de waterkant, dus van direct gevaar is geen sprake. Als de beren op ongeveer 25 meter afstand zijn, besluiten ze om een bad te nemen, voorzichtig stappen ze het koude water in, plons, daar spartelen ze rustig door het meer, na een paar minuten komen ze weer aan land, ze schudden het water uit hun vacht en vervolgen hun wandeling langs de waterkant. We rijden door tot het einde van Maligne Road, waar een groot meer is, met in de verte weer hoge bergen. In combinatie met het wolkendek en de zon die nog hoog aan de hemel staat zien wij de schoonheid van de Canadese Rockies, prachtig. We maken weer een flinke wandeling, volgen Mary Schäffer Loop, deel langs het meer en glooiend door het bos. We rijden terug naar Jasper, we wandelen door het dorpje, het is gezellig druk, veel vakantiegangers met campers doen hier hun boodschappen voordat zij verder de Rockies intrekken. We doen een drankje, eten tapas op een van de vele terrassen en keren terug naar ons hotel, waar onze was inmiddels halfdroog nog in de badkamer hangt. Gelukkig kunnen we de was laten hangen om te drogen want we blijven nog een dag in Jasper.