In de wolken

We rijden richting Kootenay National Park, aan de lucht grote wolken in alle kleuren wit die je kunt bedenken, af en toe een dreigende donkere er tussen. De wolken hangen zo laag of de bergen zijn hier zo hoog, we komen er niet uit, maar het is mooi om naar te kijken. Op de achergrond radiozender Calgary Country, ontspannen rijden we naar het laatste park dat wij deze reis gaan bezoeken. Onze eerste stop Marble Canyon. Op de parkeerplaats staan grote kranen en shovels, een bord met rode letters "Ferme - 13 oct. 2019" zegt genoeg, helaas. We rijden door naar Numa Falls, al weer pech, rode linten hangen voor het wandelpad naar de waterval, een wandelbrug is weggeslagen dus we keren terug naar de VW. We rijden door naar Paint Pots, gekleurde poelen, en beginnen aan de anderhalf kilometer, voor ons korte, wandeling. Het druppelt een beetje, maar we komen in een geheel anders gekleurde omgeving dan de afgelopen dagen, de grond is bruinig tegen het oranje aan, vlasachtige groene planten in een moerasachtige omgeving met op de achtergrond de dennebossen geven een betoverend beeld. Het drassige pad is hier en daar verstevigd met losse planken en soms een flonder. We wandelen door naar de Paint Pots, we moet een stukje berg op, en langs ons stroomt het heldere bergwater tussen omgevallen bomen, langs donkere rotsen en over okergele kleiachtige modder naar beneden. We komen bij de drie verschillende groen gekleurde poelen. Een van de donkere wolken boven ons heeft besloten om zijn lading water te lossen, juist op het moment als wij willen genieten van dit stukje natuurschoon in de Rockies, we gaan snel terug naar de VW en nemen in de auto een bakje koffie en een lekkere koek. Rustig wachten we de bui af. Na een halfuurtje doen we een tweede poging en wandelen weer over het moerassige pad naar de Paint Pots, we zien de drie groen gekleurde poelen in okergele klei tussen de vlasplanten, met op achtergrond dennebomen en de Rockies schitteren in de doorgebroken zon, betoverd. Op de terugweg komen wij een wandelbord tegen met verschillende routes, èèn van de routes gaat naar Marble Canyon, onze eerst geplande stop, het is 2,7 km, we besluiten die kant op te gaan. Het smalle pad loopt stroomopwaarts langs een rivier met helder blauw bergwater, af en toe lopen we vlak langs de waterkant, dan weer een stukje door het bos. Na ruim een kilometer veranderd het bos, de bomen zijn kaal er is weinig begroeiing, we lopen door een door brand verwoest bos. Links en rechts liggen nog omgevallen zwart geblakkende bomen over het pad, hier hadden ze met de knetterbiele (drents voor motorzaag) wel even een doorgang kunnen maken, maar behendig gaan De Bouwtjes over en soms onder de obstakels door. Op een plek liggen drie bomen op een rij Griet neemt deze oxer behendig als een Fryke Hynder (fries voor mooi paard). De wandeling is niet voor niets de Marble Canyon blijkt een kleine veertig meter diepe afgrond, tussen witgrijze kalkstenen wanden en groene planten, struiken en mossen stroomt het helderblauwe gletsjerwater. We lopen terug naar de VW, nemen een slingert glooiende weg terug naar Banff, Ilse de Lange galmt door de boxen, de witte wolken hangen hoog boven de Rockies in de blauwe lucht. We genieten volop, we voelen ons letterlijk "in de wolken".