5 Juli De uitsmijter………het TOPpunt,

Dit keer staat de wekker vroeg want om half 8 moeten we bij de trein staan. Ook moeten we de rest nog inpakken en de camper netjes maken. Dus voor we weer aan de rit gaan hebben we onze tijd wel nodig. Eerst onze laatste ontbijt in de camper, nog een kopje thee en dan aan de slag. Nanda pakt de rest in en ik zorg dat het afvalwater gedumpt is en maak de camper veeg schoon. Zo moet het maar. Het gaat heel vlot en we kunnen eerder weg dan gedacht. Op naar de Hiawatha parkeerplaats in Manitou Springs en dat is maar 5 minuten rijden dus we zijn er zo.

Het is betaald parkeren en het is even uitzoeken hoe het moet. Gelukkig staat er een mevrouw bij die ons helpt. In de camper maken we nog even koffie (to go) en dan naar de shuttle. Die brengt ons naar het stationnetje van de Pikes Peak Cog Railway. We stappen uit en zien een prachtig station. Al het hout is blauwgeverfd met hier en daar kleurige versierselen. Vanaf 1891 ging de tandrad trein naar de top van de Pikes Peak. De spoorlijn begint op een hoogte van 1938 meter boven zeeniveau en eindigt op de top van de Pikes Peak op een hoogte van 4302 meter. Op het perron staat een waarschuwingsbord dat je last kan krijgen van hoogteziekte. Wij niet…..we zijn de afgelopen weken getraind op hoogtes.

Vooraf hebben wij kaartjes online gekocht en we hebben vaste zitplaatsen. Om halfacht kunnen we instappen en om acht uur vertrekken we. De trein doet het rustig aan want het gaat gelijk steil omhoog, vandaar ook tandrad want een gewone trein kan deze helling niet op. Het eerste gedeelte is allemaal bos maar dan komen er rotsen en hele hoge. Op de rotsen liggen heel veel en hele grote rotsblokken en je moet er niet aan denken als er een naar beneden komt. De conducteur geeft onderweg tekst en uitleg over de trein en wat we zien. Voor ons zit een Amerikaans echtpaar en die zijn al eens eerder met deze trein geweest. De trein waar we nu in zitten is net nieuw en rijdt veel rustiger dan de oude. De man vertelt dat je in die trein het gevoel kreeg of zat je op een paard. Boffen wij weer even. Het gaat maar hoger en hoger en het wordt steeds kaler. Onder ons zien we Manitou Springs, Garden of de Gods en Colorado Springs liggen. Ook zien we (stuw)meren en zelfs een goudmijn die nog in werking is. De spoorlijn is ongeveer 14 mile lang en daar doen we ongeveer 1 uur en 10 minuten over, maar het verveelt geen moment.

Dan komen we boven de boomgrens en wordt het kaal. Hier groeit bijna niets, alleen heel kort gras. Na een paar mile is dat ook gebeurd, op de hellingen alleen maar rotsblokken met hier en daar een toefje groen. Tussen de rotsblokken marmotten, dit is hun wereld. Dan komen we bij het eindstation en stappen we uit. Onderweg was het uitzicht al adembenemend maar nu valt de mond helemaal open. Je kunt bijna 360 graden rondkijken met de wereld onder je voeten. Dit is letterlijk en figuurlijk het TOPpunt!

Overal zijn uitzichtpunten gemaakt waarvan je van het uitzicht kan genieten en dat doen we. Wel een beetje duizelig maar niet veel later zijn we aan de hoogte gewend. We hebben 40 minuten de tijd en dan moeten we terug bij de trein zijn. De conducteur heeft ons gewaarschuwd, zorg dat je er bent want anders moet je lopend (8 uur) terug. Sommigen doen dit, met de trein naar boven en wandelen dan naar beneden lopen. Petje af. In het restaurant nemen we wat koffie want op deze hoogte moet je veel drinken. De fluit van de trein gaat en wij zoeken onze plaats weer op. Nu zitten er veel minder mensen in de trein. Een aantal gaat dus lopend naar beneden. Ook van de terugweg genieten we van wat we onderweg zien. Ook nu doen we er ruim een uur over om beneden te komen waarna we de shuttlebus opzoeken. Niet veel later zijn we bij de camper en toetsen onze eindbestemming in, Cruise America in Denver, en gaan op weg.

Het rijdt prima en gelukkig is het niet druk dus we schieten lekker op. Onderweg stoppen we even om wat te eten en de laatste dingen te doen, zoals afwassen en nog wat schoonmaken zodat we de camper schoon in kunnen leveren. We zijn al vlak bij Denver en dat merken we, het wordt nu wel erg druk en het is opletten geblazen. We zitten op de Interstate en die kunnen we bijna helemaal volgen tot waar de camper ingeleverd moet worden. De interstate heeft vaak 3 rijbanen maar soms ook 4 tot 5 en ze halen je links en recht in. We moeten helemaal in het noorden van Denver zijn en dan zijn we al snel 25 mile verder maar het gaat best.

Onderweg zien we het stadion van Denver maar ook de grote gebouwen van Downtown. Tomtom, bijrijder en chauffeur werken goed samen en op het eind zien we Cruise America en rijden het terrein op. Camper aan de kant en naar binnen om de papierwinkel af te handelen. De dame loopt even mee om alles na te kijken, de kilometerstand, en of de tanks gevuld zijn en de camper schoon is en geen schade heeft. Het is allemaal prima en we krijgen onze borg terug. Bye bye Big Betty. Omdat we een early bird hebben belt ze een taxi die ons naar het hotel brengt. Na een half uur arriveert die en stappen we in met een Engels echtpaar die naar het vliegveld moet. Ze hebben de camper ingeleverd en vliegen vanavond nog terug naar Engeland. De chauffeur brengt ons eerst bij het hotel en we checken in en pakken de koffers uit en nemen een heerlijke douche. He, daar knappen we van op. Dan gaan we downtown Denver en bij Union Station vinden we een eetgelegenheid zodat ook onze buikjes gevuld zijn. Wat zullen wij straks lekker slapen in het heerlijke grote hotelbed. Lekker slapen en morgen verkennen we Denver.

K&N