Monument Valley en Page

Wij vonden Bryce canyon zo mooi dat we besloten hebben om op het sunrise-point de zonsopgang te gaan aanschouwen. Dat was een 20 minuten lopen vanaf de camper. Dus wekker gezet, lange broek aan, dikke trui en jack aan en gewapend met een zaklampje op pad. We zagen het en der in het bos wat meer deinende lampjes in het bos. We waren dus niet de enigen die dit plan hadden opgepakt. Op het sunrise-point aangekomen bleek dat er best wel aardig wat mensen op de zonsopgang af kwamen. Maar echt druk was het niet.

Wij dachten dat het gebeuren maar even zou duren. Maar het begint met het licht worden van de hemel boven de horizon die ook al wat diffuus licht over de canyon spreid. Op een gegeven moment steekt het eerste stukje zon boven de horizon en ontvangt de canyon de eerste zonnestralen. Uiteindelijk is de zon dan helemaal op aan baadt de canyon in een oranje gloed.  Mooie belevenis. Maar al met al sta je minstens een half uur vrijwel stil op het sunrise-point. Wij schatten dat de temperatuur vlak boven het vriespunt was en er stond best wel een windje. Gelukkig hadden we aardig wat laagjes aan en konden wel redelijk warm blijven. Maar we hadden niets op ons hoofd en handschoenen hebben we niet eens bij ons. Uiteindelijk kwamen we met dove en stijve handen van de kou en rode oortjes weer bij de camper waar we de kachel maar weer even hebben laten loeien. We waren behoorlijk verkleumd.

De rest van de dag stond in het licht van een verplaatsing van om en nabij 470 km naar Monument Valley. Dat is best wel een eind rijden. Na onze escapade van de koude zonsopgang in alle vroegte hadden we kennelijk toch wat een energietekort. Dat kwam erop neer dat Martijn de camper na een kilometer of 70 maar even op een parkeerterrein heeft gezet en we allebei even een powernap gedaan hebben. Dat hielp uitstekend. Van de rest van de rit hebben we elk een deel van voor rekening genomen en rond 17.00u waren we op de camping nabij Monument Valley. 

Op zo’n lang traject viel het ons wel op hoeveel verschillende landschappen je tegenkomt. Van een vrij normaal heuvelig landschap naar een stukje bijna vlak waarna je ineens weer de meest bizarre vormen om je heen ziet met vaak bloedrode kleuren

De tijd is hier best wel een dingetje. Wij zijn van Utah naar Arizona gegaan. Arizona licht in een andere tijdzone waar het een uur vroeger is. Maar het deel van Arizona waar Monument Valley in ligt valt onder Indiaans bestuur. En in die gedeelten doen ze niet aan de zomertijd waardoor het weer net zo laat is als in Utah. Wij gaan niet proberen om dit allemaal te snappen en we kijken op onze mobiele telefoons wel even hoe laat het ter plaatse is.

De temperatuur is hier veel beter dan in Bryce Canyon. We hebben de hele avond heerlijk buiten gezeten.

Na een heerlijk avondje buiten een nacht heerlijk (uit)geslapen. s’Morgens gelijk weer een heerlijke temperatuur op onze door rode rotsen omgeven camping. Tegen een uur of elf vertrokken richting het visitors-center van Monument Valley. Je kunt daar allerlei dure en minder dure excursies door de Valley boeken met een 4w-drive. Wij kozen ervoor om de trail rondom een van de bekendste bute’s van de valley te lopen. Dat kostte alleen enige moeite. De trail was 6 km lang en wordt niet druk bezocht. Wij hebben heerlijk vrijwel alleen door het boeiende landschap gelopen. Je voelt je dan bijna één worden met de omgeving. Na de wandeling zijn we met een voldaan gevoel teruggereden naar het stadje Page waar we de plaatselijke camping voor twee nachten geboekt hadden.

Ik zet meestal mijn rugzakje op het voeteneinde van mijn bed. Kennelijk is daarbij het drinkventieltje van mijn waterzak in de rugzak een beetje in de knel gekomen waardoor de inhoud van de waterzak weggelopen is. Het voeteneinde van mijn bed was in ieder geval drijfnat. Nu hebben we hier geen koude nacht gelukkig maar de boel moest toch maar even afgehaald worden. Vervolgens hebben we de natte plekken van het matras helemaal bedekt met vuilniszakken en het bed weer opgemaakt met de droge spullen die we gelukkig nog hadden. De natte lakens hebben we maar zo goed mogelijk in de camper uitgespreid. Morgen zien we wel verder.

De volgende ochtend bleken de natte lakens al bijna opgedroogd te zijn, bijzonder.

Toch voor de zekerheid nog maar even een lijntje gespannen en het matras buiten in de zon gezet. En omdat we de smaak nu toch te pakken hadden hebben we besloten dat het vandaag woensdag wasdag was. Dus was gedaan en de camper maar eens wat uitgemest. Dat werd ons overigens ook ingegeven door het feit dat de eerstvolgende keer dat we weer 2 nachten op dezelfde camping staan op een camping zal zijn die naar verwachting geen wasmachine heeft. En die was hier dus wel.

’s Middags hebben we nog even het nabijgelegen Horseshoe Bend bezocht. Dat is een scherpe lus in de Colorado rivier die hier diep ingesneden in het landschap ligt.