San Francisco en weer thuis

De volgende dag zijn we met het openbaar vervoer weer naar richting San Francisco gegaan. Eerst naar de Golden Gate Bridge in de hoop dat er wat meer van te zien geweest zou zijn. De brug kwam nog gedeeltelijk uit de mist maar echt geweldig was het niet. We zijn dan ook eerst maar verder naar de stad vertrokken. 

Er wordt wel gezegd dat San Francisco de meest Europese stad van de USA is. Wij vonden San Francisco aanzienlijk veel leuker dan Las Vegas. Het hielp natuurlijk wel dat het vandaag Columbusdag was, wat hier met veel bombarie gevierd werd. Ondanks de laaghangende bewolking was er langs het water een vliegshow. Een hele meute volk op de tribune en de vliegtuigen werden met veel elan aangekondigd. Vervolgens een kabaal als een oordeel als het spul langs vloog. Je zag alleen niets door lage bewolking. Beetje bizar. Verder een aangename middag doorgebracht in de stad met de waanzinnig steile straten. 

De dag erna stond in het teken van verplaatsing naar een camping in de buurt van de inleverlocatie van de camper (hemelsbreed 50 km oostelijk van de stad), het inpakken van onze bagage en het schoonmaken van de camper. Opvallend was dat het weer op zo’n eindje uit de kust weer veel beter was. De korte broek moest/kon er weer bij aan. De door ons uitgekozen camping bleek ook nog eens prachtig in een natuurgebiedje te liggen. Een heerlijk plekje dus. Jammer dat we er wat corvee moesten verrichten.

Na een laatste nachtje slapen in de camper een vullocatie voor een propaantank opgezocht, te benzinetank voor het laatst volgetankt. Gelukkig hadden we op de camping naar een locatie gevraagd waar we propaan bij konden vullen. Anders hadden we het nooit gevonden. Ook hier bleken de propaanvulpunten in het hier nog steeds wat stedelijke gebied niet erg

dik gezaaid te zijn.

Het inleveren van de camper verliep vlotjes. Ze gaven aan de schade aan de luifel (beschermkapje) weg te strepen tegen het gedonder wat we met het achterwiel steeds hadden. We kregen dus zonder problemen onze waarborgsom weer terug. Dat vonden we wel netjes geregeld.

Het systeem van de Über taxi’s werkt hier fantastisch. In de app geef je aan van waar naar waar je wilt. Je krijgt onmiddellijk te zien wat dat kost en binnen hoeveel tijd de taxi bij je kan zijn. Dat was in dit geval weer binnen de kortste keren. We zaten dus vlotjes op onze comfortabele hotelkamer in de stad. De rest van de dag hebben we nog wat San Francisco gedaan.

De volgende ochtend weer vlot door Über bij het vliegveld afgeleverd. Daar konden we voor $8,00 (!) weer een bagagekarretje huren. Martijn heeft eerst maar even binnengekeken hoever het lopen was naar de incheckbalies. Dat bleken maar een paar stappen         te zijn. We hebben dat bagagekarretje dus maar laten zitten.

Ook hier was weer een rolstoel voor mij beschikbaar wat ons in een vlot tempo langs de paspoortcontrole en vervolgens naar de securitycheck bracht. Alleen daar ging het even mis. Ik had een heel klein bidonnetje met water in het zijvakje van mijn rugzak zitten. Die gebruik ik voor het innemen van mijn medicatie. Maar dat mocht dus niet. Maar ik wilde dat bidonnetje wel mee. Dan maar leeg. Dat vul ik wel weer ergens. Maar ter plaatse even leegdrinken mocht ook niet. Martijn stelde nog voor om het water over te gieten in de veldfles die hij bij zich had. Maar dat mocht al helemaal niet. Uiteindelijk moest Martijn terug naar de “onveilige”  kant van de sequrity waar hij de flessen leeg kon gooien om dan maar weer aan te sluiten achteraan de rij voor de check. Ik wist niet wat er allemaal gaande was. Ik zag alleen dat Martijn weg was terwijl zijn bagage en de inhoud van zijn broekzakken incl. zijn telefoon bij mij lagen. Ik kon hem dus ook niet bellen waar hij uithing. Omdat ik zijn spullen niet onbeheerd alleen wilde laten bleef ik dus maar wachten. Ondertussen werd het ook tijd om mijn pil weer in te nemen. Die kon ik gelukkig innemen met water uit het andere flesje dat in mijn jaszak zat. Die hadden ze even over het hoofd gezien bij de sequrity! Na een poosje kwam Martijn door de check en konden wij weer verder.

Verder leek alles op rolletjes te lopen. Geboard in het vliegtuig en redelijk op tijd los van de gate. Toen kwam de mededeling uit de cockpit dat er een mechanisch mankement was in het vliegtuig. Mogelijk onschuldig maar ze wilden het toch eerst checken. Even later het bericht dat we teruggingen naar de gate om een paar techneuten binnen te halen voor een onderzoek naar het probleem. Ze konden absoluut niet zeggen hoelang dit zou gaan duren. Fijn dat ze de veiligheid boven alles stellen, maar je wordt er niet vrolijk van. Uiteindelijk viel het nog mee en konden we met ± 2 uur vertraging alsnog opstijgen.

Eenmaal op Schiphol bewees de dame met de rolstoel ons weer goede diensten door ons in recordtempo langs de enorme rijen bij de douane te loodsen. We waren ver voor de rest van de passagiers bij de bagageband. En ook ver voordat de bagage eindelijk op de band verscheen.

Al met al zien wij terug op een geweldige vakantie die wij als vader en zoon op een heel fijne wijze samen beleefd hebben!

Iedereen bedankt voor de leuke reacties die wij op het reisverslag mochten ontvangen.