Naar en in St. Augustine
Door Mirjam en de leuke mannen - 08-05-2023 21:30Maandag, 8 mei.
Ons verblijf in het drukke, stadse en toch wat
hyper-commerciële Orlando is voorbij.
We verlaten ons lekker simpele maar best goede massa-hotel, met een
laatste knipoog aan deze mobiele brigade met hun Mickey
Mouse...
Even de weersvooruitzichten bekijken – aan het thuisfront ! Altijd leuk...
We hebben medelijden. Even. Een beetje... Klaar. We gaan op weg naar de volgende bestemming – St. Augustine, aan de Westkust – waar we ons geen enkele zorg hoeven maken over de temperatuur. Hey, we're in the Sunny State ! (Wel goed opletten in welk seizoen je erheen gaat...)
Onderweg komen we weer de typische road-reclame-idioterie tegen:
Hyperbaric Oxygen Therapy ? WTF ??
Ow, kijk, Gerben, snel !! Reclame voor een gun-shop !
En wat te denken van deze rij borden...
In Nederland zou zo'n hele rij reclame-billboards gewoonweg niet mogen.
En dan belanden we aan twee kanten in een fuik voor het Citrus Center.
Waar ze niet alleen hele karrevrachten sinaasappels verkopen, maar ook gator-jaws. Brrr... wat een lugubere aanblik ! Het zijn de opgezette koppen van jonge gators die speciaal voor de consumptievlees-industrie gekweekt mogen worden.
Maar de flesjes sinaasappelsap waren wel super-vers en lekker.
In de vroege middag arriveren we in het kleinere stadje St Augustine bij ons hotel (met een motel-achtige opzet).
Het is een oud stadje dat ontstaan is naast een 17e-eeuws fort. Alles eromheen is dus ook gelijk ook 'oud' voor Amnerikaanse maatstaven.
In tegenstelling tot de andere locaties van de afgelopen weken kunnen we vanuit ons hotel makkelijk naar de binnenstad lopen/rollen.
Het is een mooi en verzorgde community, met veel zorg voor de aanblik van haar straten, parken en perken.
Ook veel mooie oude huizen...
De 'VVV' is ook gevestigd in een stijlvol oud (voormalig) kerkgebouw.
Alleen een beetje vreemd als je ziet dat er nog steeds een kerkhof naast ligt.
We passeren de oude kern van de stad, wat omgeven wordt door de (restanten) van een stadsomwalling. Hieronder een van de behouden poorten.
Maar we gaan eerst naar het fort, dat er op een paar honderd meter naast ligt.
Ah ! Een bordje.
Het fort ligt op een strategische plek aan het water, begon ooit
als een Spaans bolwerk met kanonnen. Met veel geweld en moeite
afgepakt door de Engelsen, kort daarna weer overgedragen aan
de Spanjaarden, vervolgens Amerikaans geworden en nu
monument van de National Park Service.
Afijn je leest er alles over op de website. Google maar als je het
interessant vindt.
Een bordje dat de gelaagde stenen opbouw en bewerkingen ervan uitlegt.
Midden in het fort. Gerben gaat zijn eigen gang. Mirjam en Peter doen het iets rustiger aan. Dahaag ! (John jaagt waarschijnlijk op wat Pokémons.)
Zoals gebruikelijk in dit soort settings worden ruimten 'authentiek' ingericht en voorzien van bordjes met jaartallen en namen. Interessant maar vermoeiend.
Dit is daarentegen leuk: Gerben leest op het bord hoe het 'toilet' werkt. Ze verzamelen alle uitwerpselen in een put, die door de eb en vloedwerking telkens vanzelf wordt schoongespoeld.
Op hoger niveau wordt uitgelegd hoe bepaalde kanonnen heten en schieten.
En dan wordt het fort aangevallen door hele groepen paarse schoolkinderen.
Tijd voor een zoete en verkoelende versnapering: een Luikse wafel en trpoische milkshake. Hoewel lekker (met bosbessen, aardbeien, chocola, etc.) is het géén Luikse wafel, maar gewoon zo'n Amerikaanse pannenkoeken-wafel. En we moeten even geduld hebben...
Maar dan mogen we ervan genieten.
Alle zuuip- en vreet-foto's volgen in een aparte blog.
(Vooruit, eentje: Mirjam die aan haar milshake
slurpt.)
Tja, wat gaan we nu doen ?
Het is een alleraardigst binnenstadje. We houden wel van smalle straatjes en voetgangersgebied. Er zijn genoeg winkeltjes, ouwe huizen en kerken. Het moest alleen niet zo warm zijn. Besloten wat te gaan lopen slenteren – nou ja, behalve Mirjam dan, die slentert rollend.
Het stadje is trouwens de eerste en dus oudste katholieke nederzetting in Amerika. Helaas zijn de kerken vaak verwoest en herbouwd in modernere stijlen, dus niet echt bijzonder. Nou ja, wederom voor Amerikaanse maatstaven toch best wel oud.
Dit is grappig: het oudste behouden schoolgebouw in de stad en in Amerika:
We hebben al wandelend wat gesnaaid en gaan best laat terug naar het hotel. Daarom besluiten we niet meer uitgebreid te gaan eten maar nog even ergens iets te drinken of zo. Wat niet lukt, want in onze omgeving is alles al gesloten. Het worden wat milkshakes en frietjes van de McDonalds tegenover de hut...
Moe, mooi geweest, naar bed.
