24 juni tm 2 juli 2009
Door HARMEN ANNE BAUKE EN AMELIE ON THE ROAD - 03-07-2009 08:13 Samenvatting van de afgelopen week.We zijn nog een halve dag in Yosemite gebleven om vervolgens de uittocht te maken over de prachtige Tioga Pas. Bauke heeft nog vrienden gemaakt met de parkrangers en vele stickers en een koekje buit gemaakt. We hebben hem een nieuwe Yosemite park ranger motorpet gegeven Tja je laat soms op een plek wel eens wat liggen (pet, zwemband). Anne kreeg het aan de stok met een bijna bejaarde Amerikaanse die zowat Bauke van de sokken reed met haar auto.
Mono Lake. We hebben hier een aantal nachten gebivakkeerd op een prachtig RV park met het mooiste uitzicht tot nog toe en een heeeeeel mooie speeltuin. Twee piepende schommels (zoals in de film) en een heuse speedboot midden in het zand. Bauke was er gek op, Amelie aan zijn zijde of achterin, afhankelijk van wat de piloot wenselijk achtte.
Heerlijke plek. We hebben nog een prachtige wandeling gemaakt bij Mono Lake. Daarna zijn we naar Black Point gegaan. Dat Mono Lake is een vlakte van 8 km doorsnee en wij stonden daar met onze camper middenin, terwijl de donder en de bliksem om ons heen raasden. We hebben heerlijk romantisch gegeten van ons eigen gekookte maal en toen maken dat we wegkwamen. Best wel spannend.
In Mono Lake strategisch overleg: we hebben te weinig tijd om alles te zien. We willen niet haasten en voortdurend rijden en hoe dichter we bij Vegas komen hoe heter het wordt. Wat nou Grand Canyon, Bryce Canyon, Zion, Capital Reef, Antilope Canyon, Monument Valley, Mojave, death Valley dessert en Vegas, pffff. We gaan naar LA en het koele zeeklimaat.
We rijden in een dag naar Malibu beach, vlak voorbij LA. We maken nog een stop bij Red Rock Canyon, in de dessert. Het is er bloedheet en erg mooi. Toch door naar de zee. Amelie is vandaag ziek, 40 graden koorts en huilt alleen maar. Anne knapt zienderogen op bij de afdaling naar zeeniveau. Blijkbaar toch veel last van de hoogte gehad (veel hoofdpijn en moe).
In Malibu is ons RV park op een cliff gelegen. Type parkeerplaats maar dan met een stunning view of the ocean, highway 1 en de bergen van het binnenland. Bij aankomst wanneer we uit de auto stappen komt een zoete warme geur vermengt met de oceaan ons tegemoet, heel wat anders dan de woestijn. Beneden aan onze cliff is een zeer populair visrestaurant/winkel waarvan we gretig afname doen. Op een avond gaat er een moot wilde zalm, zwaardvis en een hele Bass op de BBQ. Heel trendy LA komt hier een visje bikken en dat is natuurlijk skitterend om te bekijken. Amelie is de tweede dag nog ziek. Morgen vroeg is ze weer beter. Wat een verschil. Ze loopt zelf de branding in en speelt graag mee in het spel rennen voor de golven! Genieten aan zee, iedereen.
Na drie nachten gaan we door naar El Capitan, iets noordelijk van Santa Barbara.
Eerst bezoeken we een outlet, we zitten weer goed in de kleren, nu die extra koffer nog op de kop tikken.
Hoogtepunt was de brandweerauto voor twee als winkelkar. Bauke voor en Amelie mocht achter van de piloot, prima. Amelie hing dan in de winkel half uit de kar en liet haar armen door de rekken gaan en probeerde zo mogelijk wat binnen te slepen. Bauke ging voor de nieuwe motorhandschoenen.
De nieuwe camping waar we nu vertoeven is clean, rustig en alles er op en er aan. Rustig totdat het vroege weekend van the 4th of July begon. De camping liep in een mum van tijd vol met luidruchtige Amerikanen met vlaggen, gemotoriseerd geweld, mega BBQs en zelfs een spit en dozen vol bier. We kunnen niet anders dan hier even blijven want alles zit in de wijde omgeving op deze datum vol. We konden kiezen tussen de invalidenplek op deze camping of onze camper onder een brugje parkeren.
Het resultaat van de drukte tussen LA en Frisco is dat we de rest van de reis maar hebben gereserveerd. Dat is helemaal niet des ons maar lijkt noodzakelijk om brugjes en parkeerterreinen te vermeiden.
Vandaag naar Santa Barbara geweest, heel skitterend. Een prachtige haven met heel veel boten en schroeven en prachtige oud Spaanse architectuur (Nienke en Yaike!). Bauke was helemaal in zijn nopjes met al dat moois en klap op de vuurpijl was een amfibisch voertuig wat met enorme vaart voor onze neus ineens uit het ruime sop kwam rijden. Bauke riep uit: Dat is raar, een autoboot met een stuur en een schroef! Ook Amelie wist het voertuig verder op de dag nog een aantal keer te spotten. We hebben een lekker visje gegeten op de pier en aan het einde van de dag weer op huus an.
We zijn inmiddels de eigenaar van meerdere bekeuringen. Vandaag nog een skitterende parkeerbon te pakken omdat we met onze camper niet op een parkeerplaats pasten, duh.
Oh ja niet vergeten, we, nee Harmen heeft nog een kleine botsing met een Redwood electriciteitspaal gehad. Tja die achterkant zwaait uit. Harmen had het dit keer aan de stok met een bijna bejaarde Amerikaanse die vond dat de redwood scheef stond. En wat zeg je van de camper dan? hoorde ik Harmen zeggen! Volgens Harmen waren er maar een paar splintertjes van de redwood en zo scheef, dat viel wel mee, een Redwood sla je niet zomaar uit het lood. De camper daarintegen wel... Naast al een gek gebogen stang die eens in Mono Lake ineens onder de camper vandaan zwaaide hebben we nu iets Redwood rood op de achterstijl. Over ongelukjes gesproken, maar goed dat we nu op deze camping i.v.m.de drukte verhuisden naar de invalidenplek want we hadden ook nog een ongelukje met de afvoerslag van de chemische wc. dat is alles wat we daarover zeggen.
We vertrekken op de 5de noordwaarts.
Tot zover.
Harmen en Anne