Sea and sky...oh oh oh
Door Ferry en Marielle in Canada -
06-07-2009 02:06
Vandaag zijn we begonnen met een rustige start. Camper opgeruimd en
lekker thee met muffins bij de bakker. Daarna in de grote rode
pakken voor de zodiac trip naar de hotsprings. Een leuke trip, 400
cc motoren over de oceaan knallen over de golven bijna 1,5 uur
lang. Het weer was prima, droog, wolken en zon wisselen elkaar af.
Bij de hotsprings aangekomen heerlijk genoten van de warme bronnen.
Watervallen van 40 graden en natuurlijke baden midden tussen de
rotsen met uitzicht op de oceaan. Om er te komen een wandeling van
ruim een km door het oerwoud en deze weg uiteraard ook weer terug.
Wij gingen met een watervliegtuig terug naar Tofino. De rest van de
mensen (3 stellen) met de boot. Wij stonden te wachten op de
steiger en daar kwam ons vliegtuigje. We konden er inderdaad met
z'n 2' en in, en een piloot uiteraard. Hij vertelde dat het een
vliegtuig was uit 1968, maar perfecte staat. Anders zou hij er ook
niet mee vliegen. Mensen op zeiljachten hebben een foto van ons
gemaakt en maakten volop foto's van onze start. De piloot vertelde
dat het mogelijk een beetje een turbulente vlucht kon worden,
vanwege de wind. M. voorin en F. achterin. There we go, gaaf om zo
over het water te racen en dan de lucht in. Onderweg konden we
vanalles zien en soms wat het een beetje ' bumping' maar dat viel
wel mee. We keken naar de kustlijn en ineens donderden we meters
naar beneden. Op hetzelfde moment zagen we een enorme eagle voor de
ruit verschijnen, recht voor ons! M. schreeuwde: " My stomach!"
en F. keek heel benauwd en de piloot, die zij alleen maar, "
Sorry, otherwise we've got big problems" . We gingen verder zagen
nog een beer en kregen een paar rondjes boven de bear cadeau van de
piloot. Hij ging nog op zoek naar zeeleeuwen. Daarna een prima
landing en toen zei de piloot: " Oh, my god, my hart bumps so
heavy". Hij legde uit dat hij dit nog nooit had meegemaakt, maar
dat als hij het toestel niet naar beneden had getrokken de vogel in
de propellor was gekomen....en dan....vul zelf maar in. Hij stond
zelf ook een beetje pips te kijken. Wij hebben dus een engel op
onze schouders, die had Steve Fosset niet en John Denver ook niet,
hahahahah. M. heeft direct naar Roel gebeld...ze moest het verhaal
even kwijt. Nu zitten we naast elkaar en dit verhaal gaan we nog
wel 100x vertellen, de schrik zit er goed in. Toch kunnen we er nu
alweer hartelijk om lachen. Hmmm, wat een spanning, wat een dag.
Gelukkig vliegen we terug met een grote boeing en een prima
maatschappij en beloven we dat we niet meer in zo'n klein
toestelletje gaan zitten. Toch is het wel super ons eigen prive
jetje, met een prive pilot en dit soort acties....die nemen we dan
graag voor lief. We leven nog en hoe! We genieten nog volop! Morgen
rijden we naar Nanaimo. Liefs voor allemaal van F en M met de
schrik in onze benen! XXX
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
