Bryce Canyon - Capitool Reef

Bryce Canyon - Capitool Reef

Het was maar goed dat we gisteravond de dekens uit de bergruimte gepakt hadden, want wat een stervenskoude nacht.  Jemig, als blijkt dat het heeft gevroren, geloof ik het gelijk.
We ontbijten met de kachel aan en komen zo allemaal weer wat op temperatuur.
We nemen  afscheid van  onze Alkmaarse buurtjes en vervolgen onze reis via de S12 naar Capitool Reef. Onze Zwitserse buurman heeft deze weg gisteren gereden. Prachtige weg met haarspeldbochten , vlak langs diepe afgronden.
We zullen het meemaken.
Onderweg hebben de bergen/rotsen weer eens een andere kleur. Geel/zalm met rode strepen. 
We voelen ons net Remi. Wonen er echt nog meer mensen op deze planeet???
Beesten zat langs de weg, er lopen veel koeien op de vlaktes. Ze lopen gewoon los, overal kom je koeien tegen.

Afwisseling van de wacht. Ik kruip achter het stuur. Na 5 km. zitten  we ineens midden in een pass. Er is geen mogelijkheid om te stoppen, ik MOET door. De ene haarspeldbocht na de andere, diepe afgronden zonder vangrail. Ik krijg het bloedje heet, maar dit is zo kicken. 
Wanneer er een uitkijkpunt de revue passeert verwissel ik weer van stoel. Ik ga er liever weer even naast zitten, maar ik heb het toch maar mooi geflikt. :-)
Wat een prachtige route is dit, het blijkt de mooiste  Highway van Amerika te zijn.

Aangekomen in Torrey zoeken we onze campground 1000 lakes op. Wederom een magnifiek uitzicht.

Wel een beetje een saaie camping voor de kids.
Vandaag geen trails in de planning. Bert en Nimisha hebben allebei zere voet.
We gaan met de camper op onderzoek uit, we gaan het plaatsje Fruita bezoeken. Een dorpje wat vol staat met boomgaarden vol fruitboompjes. De hertjes lopen er sierlijk doorheen. 

Onderweg stoppen de mannen even, willen een adres invoeren op de TomTom. Nimisha en ik gaan er even uit, we lopen  een stuk de rotsen op en settelen ons op een rots. Ineens zien we de camper wegrijden.

Schrik.....ze zullen toch wel gezien hebben dat we eruit gegaan zijn, we hebben nl. niets gezegd. We zitten in de middle of nowhere.  
Ik krijg ineens bezoek, heel stilletjes zet ik hem op de foto.....

Na 15 min. staan ze er toch ineens weer. Nimisha en ik doen net of we het niet gemerkt hebben....;-)

Bij RIM Rocks Inn eten we wat, een restaurant, aan alle kanten ingesloten door de rode rotsen. Heerlijk biefstukje gehad.  Leuke bediening. Aan te raden!!!