Page - Grand Canyon - las Vegas

Page - Grand Canyon - Las Vegas

Donderdagmorgen om 8 uur vertrokken. 225 km voerde ons door ruig landschap naar de South Rim van de Grand Canyon.
Mooie route om te rijden. Het leek trouwens  wel Duitsland, ze waren nl. om de haverklap met de weg bezig.
De 1e 200 km rijd ik.

 Bert mag de laatste 25 km, dat inparkeren op de campgrounds laat ik liever aan Bert over. Die is daar veel beter in, dan ik ben.

De Grand Canyon is een groot nationaal park, staat bij de Amerikanen op nr. 1.
En dat is te merken ook bij aankomst, tjonge wat een mensen. 
We laten ons Annual pasje zien, wat een uitkomst dat pasje. Voor 80 $ mag je in alle Nationale Parken met het hele gezin. Behalve de gebieden die door de Indianen worden beheerd.

Nadat de ranger ons bij de ingang van het park een map geeft, gaan we op zoek naar de camping. 
De elanden lopen overal, trekken zich niets van de mensen aan.
En ja hoor, gevonden. Mathercampground. Er zijn maar 2 campings in het natuurgebied. In het zomerseizoen is elke plek bezet, je moet deze al vroeg bespreken. We hadden nog geprobeerd om een nachtje eerder te komen, maar helaas, alles zat vol.
Maar we zijn er....het is geen lompgrote camping. 
DE camping heeft 5 loops. Wij staan , v.a. de weg, op de 2e linkerloop.
Leuk plekje, middenin de bossen. De plekjes zitten om een soort bosplek, en die plekken hebben allemaal in het midden hun houten picknick tafeltje en brandplek. Midden tussen de boompjes. Toch wel fijn om eens even weer in het groen te zitten. Blauwe vogeltjes, eenkhoorntjes , alles vliegt en loopt om ons heen.

Ik lees ondertussen mijn boek even uit, en de overige 3 Lastjes doen een potje Yatzee. Julian zegt dat hij gewonnen heeft, maar Bert weet zeker dat hij het was. Briefjes worden even opgezocht, want is dit is toch wel een punt van discussie.....het is toch Juul. 

Ondertussen lopen we even naar de receptie om te vragen waar de fam. Bos staat. De ranger achter het raampje kan geen fam. Bos in zijn systeem vinden. 
Pffff, dat wordt dan zoeken geblazen. We lopen de hele camping over, maar geen fam. Bos. Ik weet zeker dat ze 2 nachtjes op deze camping zouden staan, maar misschien zijn ze al wel vertrokken.
We kunnen geen belletje doen, geen stroom en zelfs geen telefonisch bereik. We zitten echt in de middle of nowhere.

Met de camper rijden we naar het visitor center. We kunnen kiezen uit 3 shuttle/routes, we pakken de yellow schuttle lijn. Het eerste viewpoint wat we doen, is Matterpoint.
Als we aankomen lopen, blijkt dat er meer mensen op het idee zijn gekomen. 
Je hebt de neiging om BOMALARM te gaan roepen, maar iets weerhoudt. me. 
Gelukkig plekjes zat om het GAT te gaan bekijken. Heel apart, je komt aanlopen, er is nog niets aan de hand en ineens is de aarde voor je open gesplits. Een diep, breed ravijn doemt op.  Allerlei kleuren en rotsen bevinden zich.. Tjee, wat een immens iets is dit..
Het is zo groot en imponerend, dat je het bijna niet kan bevatten !
We nemen onze tijd, en schieten heel wat plaatjes.

Met de shuttlebus rijden we nu naar Yavapoint. Een prachtig schouwspel ontvangt ons. Het is net of er, ik weet niet hoeveel, boeddhistische tempels in de rotsen zijn uitgesneden. De tempels passen precies bij de sereniteit van het uitzicht. Prachtig ! Wat is de natuur toch een wonderlijk iets.

HELLUP ! Hier staan bijna geen veiligheidshekken. 
Bah, wat een diepte. Ik kijk over het randje heen, en voel abrupt het bloed uit mijn benen wegtrekken. Kotsmisselijk ga ik weer rechtop staan. Hier moet je niet invallen. 
De rand is levensgevaarlijk, 1 misstap, 1 vlaag wind die je vangt of 1 uitglijder, en je kan de Grand Canyon van de onderkant bewonderen. Nou ja, bewonderen is er dan niet meer bij.
Als een moederkloek houd ik de kids  (incl. Bert) in de gaten. Julian denkt wel even een foto te kunnen maken op het uiterste randje. 
 Spaansbenauwd heb ik het. De sereniteit is nu ver te zoeken.
Snel weg hier, levensgevaarlijke plek!!!!!!!!!!!

Later blijkt dat er een zoektocht was naar iemand die het ravijn ingevallen was. Blijkt met grote regelmaat te gebeuren. 

We gaan weer terug naar de camping, eten even wat. 
Jammer dat we onze Alkmaarse buurtjes niet hebben kunnen vinden.
Tegen 19 uur stappen we in de camper, op zoek naar een mooi plekje aan het Yavapoi . We zeilen de bocht om en botsen bijna tegen de Bosjes op. Die waren op zoek naar ons.
We rijden met de 2 campers naar Yavapoi, 10 minuutjes van ons af.
2 min. lopen naar de rand van de Canyon.  We zoeken een mooie rotsblok op de rand, die veilig is....;-)
19.45 uur zal de zon ondergaan achter de immense rotsen. 
Als we allemaal geïnstalleerd zijn, schenken we ons allen een glas wijn of fris in.
Dat moment is niet te beschrijven. Op de rand van de Grand Canyon, met een glas wijn de zon onder zien gaan. Wat is indrukwekkend gaaf !!!

20.15 uur is het voldaan. WE rijden terug naar de camping en steken samen met de Bosjes het kampvuur aan. Met zijn negenen er omheen, bakjes vlees op de grill, marshmallows aan de stok. Wat wil een mens nog meer.....

Een bebaarde brulaap komt ondertussen vragen of het iets rustiger kan. Nou meneer, nog niet, het is nog geen 22 uur, en tot 22 uur mogen we lawaai maken.  En zo bont maken we het nu ook weer niet.
Leuke afsluiting met de Bosjes, zo om het kampvuur midden in de natuur van de Grand Canyon.
We nemen afscheid van elkaar,, hebben elkaar 3 x bij toeval getroffen, maar nu gaan onze wegen echt scheiden.

Vrijdag 18 juli
Na een onrustige nacht, met veel kreten van dieren, breken we om half 8 op.
We rijden door het Kalab reservaat, hier bevinden zich beren. Ik doe hard mijn best om een  beer te ontdekken, maar helaas....
Op mijn grote sterke beer na dan, die naast me zit.:-)

Onderweg  nog een leuk plaatje kunnen schieten van hoe de post hier werkt....

We overnachten vannacht op het Oasis Las Vegas Resort.