Vancouver Island tot Amerika?

12 t/m 17 graden – Soms even een regen bui en daarna weer een zonnetje.

Vanmorgen werden we rond half acht wakker, we ruimen nog wat op en gaan weer op pad. We willen dit verslag online zetten, dus we stoppen even bij de Wal-Mart. We moesten nog wat kleine boodschappen ook hebben. Jacco een bijltje voor het hout wat kleiner te maken, want je krijgt gewoon stukken boomstam mee voor het kampvuur. Wat zakjes cappuccino in slaan, want die gingen ook snel op. We doen gelijk een ontbijtje maken in de camper op de parkeerplaats van Wal-Mart. En zetten ons verslag online.

Hierna rijden we verder, we willen vandaag naar Ucluelet. We stoppen onderweg nog voor te tanken, dit was de eerste keer. 1.20$ per liter dat is z’n 0,80 euro cent, beter dan bij ons. Maar er gaat makkelijk nu 130 liter in, de tank was gelukkig nog op een kwart.

Onderweg regent het af en toe, de weg richting Ucluelet, zit vol bochten. Jacco moet dan ook goed opletten. We maken nog een stop bij MacMilian Provincial Park en het zonnetje komt net weer mooi tevoorschijn.

Hier lopen we rond tussen bomen van wel 60 meter hoog. De hoogste boom die hier staat is 70 meter en bijna 1000 jaar oud. Het is een populaire stop want er staan meerdere campers en aardig wat auto’s.

Na de trail te hebben gelopen stappen we weer in de camper op naar Ucluelet. Onderweg rond 14:00 uur stoppen we op een rest area, we maken even een lunch klaar. Andere mensen met een personen auto dekken de picknick tafel, maar helaas het begint weer te regenen dus ze pakken alles weer in. Hier hebben wij gelukkig geen last nu van.

We rijden door, en komen rond 4 uur bij Ucluelet. We zoeken een campground met een douche. Ik had wat flyers van de regio meegenomen van de ferry af en daar stond de Ucluelet Campground op. We rijden lang en er is nog genoeg plaats, we nemen full hookup voor 36$ omdat onze vuilwatertank geleegd moet worden. Het weer is weer omgedraaid nu schijnt het zonnetje en het is zeker zo'n 17 graden. We pakken de fietsen en rijden richting de trails.

We zijn de sloten vergeten in de camper dus rijden we de trail met de fiets, ze hebben hier zelf een biketrail.

Wat super gaaf zo om met je fiets rond te rijden, gaat toch net allemaal even snel, hier en daar even stoppen om van het uitzicht te kunnen genieten. Maar vaak ook even afstappen want dan waren de heuvels net iets te stijl. Wat een adembenemend uitzicht.. Nog mooier dan op de foto’s en nog moeilijker om te beschrijven. Dit gaat nooit vervelen. Na 1,5 uur waren we weer rond en terug bij de campground.

Ucluelet campground ligt aan een haventje, met denk ik zeehonden. We horen ze wel maar zien ze niet.

Ik ga nu lekker even gebruik maken van de douches op de camping. Na een frisse douche doen we nog even een bakje koffie. Later ging Jacco ook douchen en ik begon alvast aan het eten. Vandaag eten we Sla, worstje en hasbrowns (rosti’s).

Na het eten even uitbuiken en lekker even rusten in de camper, het regent zo nu en dan weer.

16/18 graden – Zonnig.

Ook vandaag weer de wekker rond half acht, echter blijven we nog even liggen tot half 9 we hebben dan ook alle tijd. Rond 9 uur pakken we alles is en vertrekken van de campground. Niet veel later, komen we aan bij HE-TIN-KIS Park, een parkeerplaats voor de Wild Pacific Trail.

Het is een kleine parkeerplaats maar genoeg plek nog voor de camper.

We volgen de Lighthouse loop en niet veel later komen we een veel grote parkeerplaats tegen. Maar de camper staat goed waar hij staat, we lopen verder. We lopen iets land inwaarts om aan de andere kant van de kustlijn te belanden. Hier lopen we langs de kustlijn tot aan een verlaten vuurtoren, we kijken over op de oceaan. Helaas zien we geen walvissen of orka’s.

Dit is mogelijk om ze vanuit hier te zien. Het is niet zo’n lange trail en ook niet moeilijk te lopen, ze hebben zelfs een route zodat je met een kinderwagen de trail kunt lopen. Binnen een uurtje zijn we weer terug bij de camper. We gaan nu richting Tofino, naar Pacific Rim National Park.

Rond half twaalf zijn we bij Kwisitis Visitor Centre, hier parkeren we de camper en gaan we lunchen. We eten een broodje en daarna lopen we via het strand naar het visitors centrum. Het is een leuk en interactief centrum.

Je kunt hier alles te weten komen over de locals en hoe ze hier vroeger leefden maar ook hoe ze nu proberen om alle tradities te bewaren.

Na het bezoek rijden we weer verder, we willen naar Tofino maar we komen eerst langs Green point campground. We melden ons bij de receptie, er was net een plekje vrij gekomen. Plekje nr. 6 (32,50$ met elektriciteit, water en dump kunnen even verder op)  Wij denken zal toch niet helemaal vol zitten buiten dat plekje om. Maar als we de camping rond rijden zien we dat alle 120 plekje toch echt bezet zijn. Het is ook weekend en mooi weer misschien dat de lokale mensen dan ook op pad zijn. We rijden naar ons plekje om te kijken waar het is. Maar we parkeren niet we rijden de campground rond en rijden er weer uit. We wilden alleen even een plekje hebben alvast voor de komende nacht. We rijden nog 20km door naar Tofino. Tofino is een klein plaatsje eigenlijk meer 1 straat. Je mag nergens je camper neerzetten op 1 plekje na maar deze stond al helemaal vol. We rijden maar terug richting de campground, want Tofino bestaat uit een haven met wat cafétjes en shops. Het was leuk als we even rond konden kijken maar we riskeren niet dat de camper straks weg word gesleept. Nou denk ik nog geen eens dat ze dat soort voertuigen op dit punt van het eiland hebben maar toch.

We komen aan bij Schooner cove trail. Dit is een populaire 2km trail over houten vlonders die je van boven naar beneden leidt. Naar het strand van Schooner Cove. Dit was een mooie trail, je kan hier toch echt zien dat het vaak regent, echt een regenwoud gebied.

De bomen vol mos en soort van lelies die uit de grond groeien omdat het zo’n drassige bodem is. We volgen het pad naar beneden tot aan het strand, we lopen nog even naar de rotsen en drinken nog even wat.

Je kunt erg ver kijken over het strand, ik denk dat ik zelfs onze campground kan zien. Je zou er naar toe kunnen lopen, maar ja de camper staat hier boven. Dus toch maar via de zelfde weg terug naar de camper. Ondanks dat de trail je naar boven leid is het geen moeilijk pad. Het gaat gestaagd omhoog en daardoor goed te bewandelen.

We rijden iets door en komen bij Long Beach aan, we stoppen hier niet want we kunnen vanaf de campground ook bij Long beach komen en rijden dus door naar de campground. We parkeren de camper en Jacco sluit het stroom aan.

Niet dat het nodig is maar als het er toch is waarom niet. We lopen via de Greenpoint west trail naar beneden. We komen uit op een bijna verlaten strand. Op het strand liggen super grote rotsen, we klimmen op de rots en drinken wat. Jacco kijkt met zijn verrekijker nog even rond of er geen walvissen zijn. We zien wel wat water omhoog spuiten elke keer, maar weten niet of dit nou echt van een walvis was of misschien een rots die daar ligt en het water omhoog spuit. We lopen via de south trail weer omhoog. We halen nog wat kampvuur hout, en na een bakkie koffie gaat Jacco maar gelijk beginnen met aansteken, want dit hout hier is niet echt meewerkend.

Ondertussen begin ik alvast aan het eten. We kunnen lekker buiten eten bij het vuurtje. Savonds net voor dat de zon onder ging, lopen we naar het strand. Savonds hebben we de plannen voor de komende dagen weer eens omgegooid. We zouden naar Amerika gaan, maar we hebben besloten toch in Canada te blijven, veel minder kilometers en meer rust voor de volledige vakantie. Want met een camper rijden is geen probleem alleen je rijd minder kilometers op een dag. En we willen meer genieten en doen onderweg, in plaats van overal voorbij rijden en niet kunnen stoppen omdat we het anders allemaal niet halen. Morgen zouden we dan al met de boot over gaan naar Amerika naar Port Angeles. Maar nu kunnen we morgen rustig aan doen, we willen net voor Victoria overnachten zodat we maandag de gehele dag in Victoria kunnen zijn.

17 graden – Zonnig.

Weer iets later dan gepland uit bed. Helaas heb ik al sinds gisteren best erge rugpijn, die niet weg gaat of ik nu sta, loop of lig. Net voor de vakantie had ik iets zwaars opgetild en door me rug gegaan, ben bang dat dit nu weer terug is, hopelijk maar weer een paar dagen last van… Maar we gaan gewoon door, we gaan naar de Rainforest Trail net buiten de campground.

Er was nog niemand op de parkeerplaats van de trail, het was nu rond half 10. Hier ook weer een super mooie trail door het regenwoud gebied. Ook hier weer trappetjes op en af. Je kan 2 routes lopen, elk een rondje van een kilometer. Wij liepen 1 route, route B.

We moeten vandaar nog wat kilometers rijden (280km). En rijden door de bergen naar het plaatsje Port Alberni voor onze eerste stop. We doen nog even snel boodschappen bij de Wal-Mart en gaan weer verder.

Onderweg stoppen we bij Macdonalds voor de lunch en een kop koffie. We verbinden de telefoons even met de Wi-Fi om een volgende campground te vinden. We willen als eerste naar Goldstream Provincial Park. We rijden daar de campground op maar vinden het toch niet iets waar we op dit moment naar zoeken. We zien op de kaart nog een park maar dan aan het water, Thetis Lake campground. We rijden hiernaar toe, op eerste gezicht ziet het er netjes uit groot bord aan de weg maar echt de campground op zien we dat het meer een vaste campground is. Een meneer in een scootmobiel houd ons aan en vraagt of hij kan helpen. Jacco vroeg of er plek is en hoe duur de overnachting was. Er is plek en het is 30$.

We kijken elkaar aan en denken we moeten toch een overnachting hebben en het is naast het meer. We gaan akkoord en we moesten de meneer in de scootmobiel volgen een steile heling op, we rijden over het terrein met allemaal vaste staanplaatsen, tot we boven zijn daar zijn wat open velden voor de doortrekkers. Tom de man in de scootmobiel zei dat het nu nog erg rustig was en dat ze nog niet open zijn voor kampeerders (tenten) omdat de wc’s en douchejes nog niet geopend waren. Op zich wel een goed en rustig plekje. En je loopt binnen 2 minuten naar het Thetis Lake. We hebben vandaag de meeste kilometers gemaakt dus we parkeren de camper en gaan bij het meer kijken.

Het is veel mooier dan we dachten. Het is zondag dus veel lokale jongeren zijn op het strand aan het spelen en zelfs zwemmen. Nou vinden wij dat wel een beetje overdreven, maar zodra hier maar de zon schijnt zie je iedereen in hemdje met korte broek aan. We denk dat ze net als in Nederland het er dan maar van moeten nemen zodra de zon er is. Je kon langs het meer lopen zij Tom en dat doen we dan ook. Wat een prachtige route, ik wou dat wij dit hadden in de buurt. Dat je lekker op de vrije dag kon genieten van z’n mooi park met een meer er in. Mensen zaten lekker te rusten op de rotsen of in een bootje te varen.

Maar ook veel mensen liepen gewoon lekker langs de trail de honden aan het uitlaten. We liepen iets meer dan een uurtje rond het meer met hier en daar een stop.

Terug bij de camper doen we nog een bakkie koffie en beginnen langzaam met koken, ik heb er vandaag niet zo zin in omdat me rug nog steeds niet over is, dus het word de restant rosti’s met verse worst op een broodje. Na het eten bekijken we nog even de route die we dan gaan nemen i.p.v. de route door Amerika heen.

18 graden – Zonnig.

Na het ontbijt rijden we naar Victoria. We rijden eerst naar de haven, maar we kunnen nergens een plekje vinden voor de camper. Veel plekken waar je kan parkeren maar helaas niet met de camper.

We rijden het centrum uit en parkeren bij Tillekens Mall en nemen de bus weer terug naar het centrum. Me rug pijn is helaas nog niet over en word alleen maar erger. We lopen langs de haven en komen bij het bezoekers centrum aan. De pijn in me rug is nu zo heftig dat ook lopen en heel even stil staan niet meer lukt. Ik had zelfs al medicijnen gekocht bij de Wal-Mart en paracetamol en een warmtekussen voor in me rug, maar niets helpt helaas. We zijn nu in een groter stadje en morgen wie weet waar we dan zijn. Dus besluiten we toch maar om even langs de dokter te gaan. We vragen advies bij het bezoekerscentrum. Ze verwijst ons vriendelijk maar de walk in kliniek die een straat verder is. We moeten daar wel even vermelden dat ik ben doorverwezen door het bezoekerscentrum want het heet walk in maar zo bedoelen ze het niet. We komen bij de kliniek aan, het is meer gewoon een huisartspraktijk. We melden ons aan en moeten 100$ betalen voor een consult, we krijgen een bewijsformulier mee voor de verzekering. Binnen 20 minuten worden we geholpen door de dokter, het is een spastische spier die klem zit. Na wat onderzoek en vragen krijg ik een recept mee voor 3 medicijnen, 1 spierontspanner en 2 pijnstillers die elkaar versterken. Aan het einde van de straat zit een grote apotheek en daar melden we ons met het recept van de dokter, binnen 20 minuten kunnen we het ophalen. We lopen nog even rond Victoria want stil staan is geen optie We zien het parlementsgebouw en lopen via de haven terug naar de apotheek.

Ondertussen bellen we met FBTO om dit te melden bij onze reisverzekering. Ze hebben een melding gezet in het systeem en thuis moeten we even de bonnetjes opsturen.

Bij de apotheek word alles nog een keer goed uitgelegd. 2 van de 3 medicijnen word je een beetje wazig van zeggen ze er bij. De andere medicijn moet bij eten ingenomen worden. Het was nu ondertussen half 12 dus lopen even de Mac binnen om daar rustig alle medicijnen in te nemen en een broodje eten.

De medicijnen moeten binnen een uur al werken, ik ben benieuwd. We nemen echt even de tijd en blijven rustig zitten. Na een tijdje gaan we toch weer op pad, want we hebben nog niet alles van Victoria gezien, we lopen langs Market Square, Fan Tan Alley (smalste steegje van de wereld) en door Chinatown.

Onderweg pakken we nog even een koffie bij Starbucks en gaan dan weer met de bus terug richting de camper. Bij de mall aangekomen kopen we nog wat losse spulletjes bij de dollar store. Hier hebben ze ook erg leuke souvenirtjes! 

Rond half drie rijden we weg uit Victoria richting de boot in Swartz Bay. We zouden net een paar minuten over drie aan komen volgens de TomTom. De boot gaat om 15:00 uur en weer om 17:00 uur…

Dat hadden we niet echt goed ingepland. Net over drieën komen we bij de “tol”poortjes aan. We vragen of het nog lukt om met de boot van 15:00 uur mee te kunnen. De mevrouw zegt dat ze wel al aardig vol zitten dus is het afwachten. We rijden naar baan 23, deze hebben we toegewezen gekregen.

Al het andere verkeer is ondertussen al aan het rijden de boot op. Dan mag de baan naast ons ook maar wij worden tegen gehouden door een meneer die het verkeer regelt. Er komen nu opeens ook personenauto’s aan, terwijl dit voor groot verkeer is. En het zijn aardig wat auto’s en dan nog opeens 4 vrachtwagens. De kans word steeds kleiner weer. Maar ja dat hadden we ook niet verwacht . Maar opeens komt de meneer naar ons toe lopen en zegt dat we nog even moeten wachten en hij checkt via de porto naar zijn collega’s of er nog plek is. De meneer stap achter uit en zegt rij maar door. Uhmmm echt we kunnen op de boot! Niet te blij we zitten er nog niet op, maar dan zien we nog een heel klein plekje vrij op de boot, die is voor ons! YES! We lopen weer naar het boven dek en blijven hier even staan en kijken hoe we de haven uit varen.

Ondertussen zijn de medicijnen flink aangeslagen want voel bijna niets meer maar ben ook wel erg wiezie en erg moe… We moeten nog een uurtje varen ondertussen en ik ga maar even terug naar de camper even lekker op bed liggen.

We komen bij Tsawwassen (Vancouver) aan. En hopen net buiten Vancouver te overnachten. Maar omdat alles zo vlot ging rijden we nog even door. Onderweg tanken we voor de 2de keer. Er ging deze keer 158 liter/190$ in. We maken een goede vaart en rijden wel lekker, dus we blijven voorlopig even door rijden.

En halen makkelijk het plaatsje Hope. Voor zeven uur melden we ons bij een camping die in de TomTom stond aangegeven.  Hope Campground 42,50$. Dit vinden we wel aan de hoge kant maar ik was te moe en weezie om daar nog aan te denken. Ondertussen wil ik alleen maar slapen. Het is een grote en ruime camping met full hookups.

Ik maak nog even snel pasta klaar met wat extra groente er in zodat ik toch nog even wat op heb. Niet lang daarna viel ik in slaap. Jacco heeft die avond nog alles opgeruimd, boekjes gelezen voor de komende dagen en een rondje gereden op de camping.

22 graden – Zonnig.

Jacco maakt s’morgens het ontbijt klaar. Ik sta rustig op, me rug doet nog wel pijn maar snel me medicijnen in nemen. Na het ontbijt rijden we weer verder. Vandaag willen we naar Manning Park. Maar eerst gaan we langs de Othello Tunnels dichtbij Hope. Daar aangekomen staat er een bordje dat de tunnels zijn gesloten. Toch lopen we de trail uit tot bij de tunnels. Helaas hij is echt dicht.

Dat vonden wij echt jammer. Maar er zit niets anders op en rijden weer verder. Rond twaalf uur komen we aan bij Manning Park resort. Hier is de afslag voor naar de Lightning lakes te gaan. Wij wilde hier ook overnachten op de campground, maar deze was helaas gesloten. We lunchen lekker buiten aan een picknicktafel met op de achtergrond de Lightning lakes.

We lopen een rondje en gaan weer verder. Bij de Bever Pond Nature Trail slaan we weer af. Kijken of we bevers kunnen spotten.

Lopen we de trail lezen we op het bordje dat er niet permanent bevers zitten alleen dat je soms een bever ziet die op doortocht is. Het is maar een korte trail dus we gaan weer verder. In het plaatsje Penticton stoppen we even en nemen een ijsje en een koffie. We eten dit lekker buiten op het is zelfs bijna te warm om in het zonnetje te zitten.

Ik denk dat het op dat moment wel boven de 25 graden was. We rijden door de bergen en schitterende landschappen op weg naar Osoyoos. Ik had op de TomTom gewoon iets aangezet op de kaart wat me wel leuk leek om even te stoppen en misschien een overnachting te zoeken. Het was een doodlopende weg door een meer heen.

Daar aangekomen zien we dat het een Provincial Park is en dat we er kunnen overnachten. Wat een mooie plek!

We staan aan het water midden op een soort schiereiland die door het meer heen gaat. We parkeren de camper en fietsen even nog een stukje. Terug bij de camper aangekomen zetten we lekker een bakkie koffie en de park ranger komt langs zo dat we de ticket kunnen betalen. 32$ plus 8$ voor een bundel hout. Geen hookups.

We hadden nog een weggooi BBQ gekocht en dat was perfect voor deze plek. We eten lekker buiten en Jacco richt zich op het vlees en de BBQ. Ik maak wat naans warm en een lekkere salade voor bij de BBQ.

Wat geweldig is dit. Dit is echt kamperen volgens ons. We blijven nog lang buiten zitten want het is nog lekker weer, en Jacco heeft na het eten gelijk het kampvuur aangestoken.

25 graden – Zonnig.

Vanmorgen hebben we nog even goed naar de route gekeken voor de komende dagen. En we willen weer onze plannen veranderen. Blijven we in Canada of gaan we nog een stukje Amerika in? Amerika’s rondje tot Banff is 1200 km ongeveer, en via canada naar Banff 650 kilometer. We leggen de routes naast elkaar en bekijken de dagen die we nog over hebben besluiten we toch naar Amerika te gaan. Voor negen uur rijden we weg, richting de Amerikaanse grens, we denken dat we net voor de grens nog een overnachting gaan nemen. Ook dit is weer een hele mooie route.

Door berg en dal en over riviertjes rijden we aardig door. Rond half één maken we een stop boven aan de berg en kijken uit over het plaatsje Castlegar. We gaan straks de grens over dus al het vers waar moet dan op zijn.

Ik maak een sandwich met ei, komkommer, tomaat en kaas. Zo dat is ook weer geregeld al het vers is nu op. We lopen nog even naar het uitzichtpunt. We willen het liefste in Amerika tanken maar dat durven we toch niet aan als we een bordje zien met 1ste pomp over 84 km. We tanken nu voor de 3de keer. We rijden door de bergen heen en zijn op een hoogte punt van 1600 meter ondertussen.

Hier ligt ook nog sneeuw langs de zijkant van de weg. Dan weet je dat je hoog zit. Vandaag is het trouwens een super mooie dag denk wel boven de 25 graden. Misschien hoog in de bergen iets minder maar beneden in het dal loopt iedereen met zomerkleding aan. De reis gaat zo voorspoedig dat we willen door blijven rijden als we de grens naderen.

We gaan de grens over bij Porthill, we rijden naar het locket en laten de paspoorten zien, Ze vragen heb je geen groente, fruit, drank, tabak en/of wapens bij je. Overal konden we gelukkig nee op zeggen. Op me uien na, ik melde dat netjes en de beambte vroeg of het groene waren, ik zei nee. En we mochten ze dus houden. We moesten de camper even doorrijden en een vakje naar links zetten en melden bij de balie. Bij de balie moesten we onze vingerafdruk geven. Ondertussen waren we gezellig aan het praten met een andere beambte die haalde zelfs een groot boek tevoorschijn voor de route. Want we wilden weten of chief’s grensovergang open zal zijn de komen de dagen. Helaas gaat deze pas de 15de open. Na 10 minuten stonden we weer buiten, de meeste tijd hadden we het over onze route. Ze hebben zelf niet in de camper gekeken we mochten zo door rijden. We stoppen bij het bord Idaho om foto’s te maken.

Binnen een uurtje waren we Idaho al weer uit en reden we Montana binnen en het is hier ook gelijk een uur later, we zijn er om half 4 maar nu is het opeens half 5. Onderweg stoppen we nog even bij een waterval om even de benen te strekken.

Het is hier nog veel verlatener dan in Canada. We blijven maar doorrijden, vandaag hebben we wel zn 620 kilometer gereden. 

We komen onderweg 40 miles voor Kalispell een mooie locatie tegen om te overnachten. En ze hebben een restaurant, dat is ook erg handig want we hebben bijna geen boodschappen meer. We hebben nog rijst en hotdogs.. niet echt een passende combinatie. We worden super vriendelijke geholpen bij McGregor Lake Lodge RV park. Het is nu ondertussen acht uur (voor ons 7) en krijgen aardig trek en bestellen gelijk ons eten.

Na het eten mogen we een plekje uitzoeken aan de overkant van de weg, daar is het RV park. Jacco ruimt een beetje de camper op en ik ga even lekker douche.

Savonds doen we nog een bakkie en ik tik het verhaal verder en Jacco gaat nu even douche.