14e reisverslag - Mono Lake

Hier eindelijk weer een teken van leven van ons. Na enkele dagen van de digitale buitenwereld te zijn afgesloten zijn we nu ( donderdagmiddag) in de buurt van San F. aangekomen en hebben we weer WiFi bereik. Erg leuk om de reacties op ons weblog te lezen, bedankt daarvoor. Sorry jongelui Bolding/den Hartog; jullie zullen zelf hard moeten blijven werken voor jullie centen; we zijn er per saldo in LV niets beter van geworden.

Maandagmorgen vroeg vertrokken voor de langste (537 km) rit van onze rondreis, van Las Vegas naar Lee Vining (aan de rand van het Mono Lake), we zijn neer gestreken op een kleine eenvoudige camping. Wat een contrast met gisteren: rustig en 20 gradenn koeler! De rit hier naar toe was dus lang maar ook prachtig, wel intensief voor de chauffeurs. Eerst enkele kaarsrechte wegen via stadjes met de mooie namen Indian Springs, Beatty en Gold Point, daarna een paar bergpassen over en af en toe een achtbaangevoel: scherpe bochten en veel dips en bumps. s Ávonds hebben de dames zoals altijd weer zelf lekker gekookt en hebben we samen buiten gegeten. Dat kon nu weer, in Las Vegas was dat niet mogelijk. De volgende morgen hebben we eerst Mono Lake bezocht. Tussen de hete droogte van Nevada en de scherpe bergpieken van de Sierra Nevada bevindt zich een watervlakte met grillig gevormde zoutpilaren (tufatorens). Wat weer een prachtig stuk puur natuur en wat een rust.