Grand Canyon en Route66

We zijn inmiddels alweer een paar dagen verder en hebben de Grand Canyon aangedaan. De route van Page hiernaar toe heeft wel wat meer mijlen opgeleverd dan was begroot omdat de highway 89 nog steeds was afgesloten omrdat er nog een enorm gat in zat, kortom 75 mijl omrijden.Voordat we Page goed en wel uit waren reden we langs de Horseshoe bend, dit is een enorme bocht in de Colorado rivier. Eenmaal aangekomen bij de Grand Canyon via de oost route was er een enorm mooi uitzicht. Bij het uitzichtpunt stond er nog een toren in Hopi style die ze in 1905 hadden nagebouwd. Na te hebben ingeschreven op de camping reden we naar onze plek die ook weer midden in de bossen stond. Een lekkere rustige ruime plek. ’s Avonds de BBQ weer aangestoken maar ons toetje moesten we binnen opeten omdat er een onweersbui  boven onze camping losbrak. De volgende dag eerst even de sociale media bijhouden en daarna met de bus een stukje verder de canyon af en lekker even een stukje lopen, we hebben een paar condors langs de rim over zien vliegen. Om 6 uur zijn we met parkrangers naar de canyon gelopen om daar de zonsondergang te bekijken en er zou misschien een komeetregen te zien zijn. Het was een geweldige belevenis om op dat punt de zon onder te zien gaan. De ranger…leek wel weggelopen uit een stripalbum, met baard en hoed, vertelde veel over de sterren. De komeetregen was helaas verhinderd door de wolken die op kwamen zetten. In het donker met zaklamp weer terug. Vandaag vroeg op, en zowaar we konden om 8 uur vertrekken. Het plan was niet heel helder . In ieder geval naar Kingman en dan daarna ergens  een camping zoeken. Vanuit Kingman hebben we een stuk van route 66 gereden naar Oatman. Met recht een oude weg met slecht wegdek! Annemarie zat achterin en kon met goed fatsoen niet een camping opzoeken  in  ons dikke campingboek. De letters dansten alle kanten op. Oatman is een oud mijnstadje en zou een ghosttown  zijn (ofwel vrijwel uitgestorven sinds er in 1940 via de overheid werd besloten dat er geen goud meer gewonnen mocht worden vanwege de oorlog). Maar door de toeristen wonen er nog een aantal mensen. Het is namelijk een echt westernstadje met scheve houten gevels en veranda’s. ‘How the west was won’ is daar ook opgenomen. Onderweg er naar toe en in het stadje zelf lopen veel ‘wilde’ezels te bedelen om eten. Dat zijn afstammelingen van de ezels uit de mijnperiode. Er werd juist op t moment dat wij er waren een ‘gunshow’ opgevoerd. Eigenlijk een soort komisch toneelstuk. De hele straat is een grote souvenirwinkel geworden. Laatste stukje route66 gereden naar Lake Havasu City waar het inmiddels 36 graden was geworden en een camping gevonden aan het meer met palmbomen en weer een lekkere douche.En weer hadden we een mooie zonsondergang.De volgende dagen gaan we richting Palm Springs en San Diego.   ERIK