De hoogtepunten van de Rocky Mountains

De dagen zijn warm, de nachten koud. Wild kun je op elke straathoek tegenkomen. Als de avond valt, is zelfs je eigen kampeerplek een potentieel doorloopje voor mooses en vossen. Wegen en paden zijn nauwelijks nog zichtbaar. ’s Nachts huilen de coyotes.

Het lijkt het begin van een spannend kampvuurverhaal, maar hier in de Rocky Mountains is alles werkelijkheid. Mooses lopen daadwerkelijk over de camping, en verlichting is hier zo schaars dat menig kampeerder (Marlienke) niet naar de washokken durft. Maar het avontuur op de camping was natuurlijk niet voldoende, dus daarom trokken wij gister het nationale park Rocky Mountains in. Door het park leidt eigenlijk maar één weg, die de automobilisten (en veel motorrijders) op duizelingwekkende hoogte brengt. Vlak langs de afgrond reed Tjebbe ons veilig naar de andere kant van het park. Vervolgens keerden we om, reden de route de andere kant op, en stopten we onderweg voor de nodige uitzichtpunten.

Vanaf sommige uitzichtpunten zagen we op de uitgestrekte weides voor ons kuddes van wel 60 elks. Tenminste… als de wind je zicht niet blokkeerde door al je haar voor je ogen te waaien. Gelukkig bieden mannen in zo’n geval ondersteuning.

Overweldigd door de natuur, moesten we daarna even bijkomen met een kopje koffie in het dorp Grand Lake waar we momenteel verblijven. Maar zodra onze bekers leeg waren, trokken we er toch weer op uit: naar de Adams Falls. Er was een redelijk makkelijk beloopbaar pad, maar je kon hier ook van afwijken en op eigen houtje helemaal naar beneden klimmen. Berggeitjes Sybren en Tjebbe konden deze verleiding natuurlijk niet weerstaan en voordat we het wisten, waren ze uit het zicht verdwenen. In spanning wachtten we (vooral Marlienke) af of ze wel veilig terug kwamen en niet meegesleurd waren door het wilde water. Plots doken aan de overkant van de waterval de twee kwajongens weer op, en kon Marlienke weer ademhalen. Maar ojee, hoe kwamen ze nou terug? Gelukkig bood Theo hulp en wees de jongens een veilige route terug over het water.

Hierna waren we wel toe aan een lekker maaltje, en Yahtzee. Tijdens het koken kwam Sybren aanlopen vanaf de washokken en zei met een droog hoofd: hee... er staat een moose op het pad. De rest dacht dat Syb een grapje maakte, maar nee, er stond echt een jonge moose vlakbij de camper. Toen hij wegliep, liepen Syb en Tjebbe er natuurlijk achteraan om nog wat mooiere foto’s te maken. De moose was helaas niet meer te vinden, maar wel iets anders:

Marlienke en Theo konden geen genoeg krijgen van de Rockies, en gingen na het eten terug naar het park om wild te spotten. Ook zij zagen nog meerdere mooses en moesten uitwijken voor elks die de weg onveilig maakten.

Vandaag was voor ons de laatste dag in de Amerikaanse natuur. Tijdens het ontbijt moest iedereen nog een beetje wakker worden, behalve Theo want die was al een uurtje of 3 op. Vol energie besloot hij dan ook niet langer te wachten op de rest, en alvast de stoute wandelschoenen aan te trekken. Vanaf de camping loopt er een wandelpad van zo’n 2 uur dat Theo in zijn eentje heeft gelopen. Met als resultaat:

Marlienke had wel zin om lekker te gaan lezen op de camping, en de 3 kindertjes wilden met elkaar op pad. Lastig, want er is zo veel keuze in dit park. Na lang beraad besloten ze een rondje te lopen vlak bij de camping. De route liep langs een groot meer, om daarna langs bossen en alpenweides te voeren.

Het ruisende gras, de tsjielpende vogels en de zoemende bijtjes gaven een echt Sound of Music-gevoel.

Ook hier kwamen de drie weer herten, mooses en (primeur van de vakantie) slangen tegen.

Hiermee zit onze tijd in de Rockies erop, en zullen we morgen naar Denver rijden om de camper en auto in te leveren. Maar de Rocky Mountains hebben een onuitwisbare indruk gemaakt: ruig, rotsig, ontzettend hoog, ijzig koud en winderig, maar op het zelfde moment ook vredig, groen en liefelijk. Een echt (en letterlijk) hoogtepunt van de vakantie.

We hebben nog twee dagen in Denver, voordat we helaas weer terug moeten naar Nederland. Jullie houden nog een laatste update van ons tegoed! En speciaal voor Rob:

Trouwens, rechts is een beverdam. Niet te veel op letten.

Britt en Tjebbe