De walvistoer!

Het is al weer even geleden dat we geschreven hebben. Dat heeft eigenlijk maar één oorzaak: we komen er gewoon niet aan toe. We zijn op de dag op pad - strand, haventje, waterval - en 's avonds gaan we na het eten onder de douche of we gaan nog even de camping over. En daar komt bij dat de wifi niet altijd even sterk is. Moet je eerst met je iPad de camping over wandelen om te zien waar het signaal het sterkst is...

Nu is het 6 augustus en we hebben de eerste echte regendag, niet slecht in 3 weken tijd. Wel jammer want we gaan straks op een walvistoer, maar ik neem aan dat deze beesten ook in de regen te zien zijn. Het zicht zal wel wat minder zijn; het is niet anders.
Het is nu dus zaterdag, gister zijn we uit campbell river komen aanrijden over de enige weg die op Vancouver Island van oost naar west loopt. Weer een mooie route met op het eind veel dalen en klimmen en kronkelen. Duurde meer dan 3 uur en we stopten onderweg bij Port Alberni voor de Wal Mart. 

De dagen ervoor hebben we vooral genoten van het mooie weer. Woensdag, toen we aankwamen op Salmon Point RV Resort, zijn we naar Miracle Beach geweest. Voor Canadese begrippen een mooi zandstrand, maar in Hollandse ogen lag het vol met keien. Maar we zaten er prima, totdat er door vloet eigenlijk weinig strand meer over was. Donderdag zijn we naar Campbell River gereden, met een leuke pier waarvan af veel vissers probeerden zalm binnen te hengelen. Ze hadden weinig geluk. S morgens waren daar nog walvissen en orcas te zien geweest; helaas gemist. Na een ijsje op de pier gingen we op pad naar een mooie hangbrug, even buiten het stadje. Die brug bood uitzicht op een waterval, Elk Falls. Het water en de schaduw zorgden voor lekker wat verkoeling. De dag eindidgde weer op het strand, nu Saratoga Beach, wat iets meer zand had en wat minder opgedroogd zeewier, dat stinkt namelijk.

Gister dus, vrijdag, kwamen we even na 2 uur aan op de camping jn Ucluelet. Die ligt aan een baai met uitzicht op een vissershaventje. De baai valt droog bij eb. De kinderen vonden het maar een saaie camping totdat ze een nederlands vriendinnetje ontdekten, met wie ze bramen gingen plukken. Lekker door de yoghurt. Later vrijdag zijn we Ucluelet ingelopen, maar dat stelt an sich weinig voor. Een haven met kroegjes en restaurantjes zoals wij dat kennen is het hier niet, hoewel het hier vol zit met hotels en motels. We pakten dan toch nog maar even de auto en zijn naar het verste puntje van het schiereiland gereden. De wandeling naar de vuurtoren was erg mooi, het is hier langs de kust een soort regenwoud, met veel varens en mossen. 

S avonds weer fikkie gestookt en marsmellow geroosterd, we kregen bezoek van onze Hollandse buren. Nu zijn we ons dus aan het klaar maken voor de walvis toer met de Zodiac! Ik heb een foto toegevoegd van de boot waarmee we voeren. 

Nou, net terug van de walvis toer. Het bleef lang spannend... Aanvankelijk zag het er goed uit. Er was een humpback walvis gezien door andere bootjes, zij laten dat weten via de radio. Dus wij daar ook heen. Er waren daar veel vogels, wat op veel vis duidt en dus een grote kans op walvissen. Maar dit exemplaar was weer vertrokken want wij zagen niets. We toerden verder op de golven met een gangetje van ongeveer 50 km per uur! Dat was al een hele belevenis. Doordat je zo hard gaat, merk je niet veel van de golfslag. Geert en Nynke vonden het prachtig, en Lydia en Teun natuurlijk ook. De gids en kapitein stuurde de boot naar een eiland met veel zeeleeuwen, waar Geert op reageerde dat die ook in het Dolfinarium zitten. Met andere woorden, we zijn gekomen voor de walvis! We volgden verschillende signalen via de radio en uiteindelijk zagen we voor ons de humpback walvis. De exacte vertaling weet ik niet maar het is de walvis die je hoog uit de zee ziet komen om dan op zijn rug terecht te komen. Vervolgens zie je zijn staart vin mooi boven de golven uit komen. We kwamen redelijk dicht bij, ook het karakteristieke gespuit omhoog was veelvuldig te zien. Het was grandioos! Wat een natuurgeweld, tonnen en meters aan vis. We bleven daar nog ruim een half uur, maar toen moesten we toch weer terug. Het ging dwars door de archipel met veelal onbewoonde en kleine eilandjes, Broken Islands geheten. De kapitein had er aardig de sokken in, het ging heerlijk. De regen had inmiddels plaatsgemaakt voor mooi helder en droog weer, dus we konden ver en veel zien. We zoefden langs vreemd opkijkende zeehondjes door naar de haven van Ucluelet.

Zo hebben we een prachtige middag gehad. Morgen naar de andere kant van het national park Pacific Rim, Tofino, waar we Geert z'n verjaarag gaan vieren!