Capitol Reef & Bryce Canyon NP

8 april                                                                          gereden: 275 km                                                        Bewolkt/Zon, 17o

Vandaag gaan we op weg naar Capitol Reef NP. Op de campground is het al een drukte van belang en ook in Moab is het druk. Er rijden vooral jeeps; de Moab Easter Jeep Safari 2017 is vandaag begonnen. Een week vol met ritten met jeeps in de omgeving van Moab. Veel mannen en vrouwen met tattoo’s, grote  en nog grotere jeeps en vooral veel Amerikaanse vlaggen. De weg naar Capitol Reef is niet erg opwindend en heel rustig. Af en toe wanen we ons alleen op de wereld. Eenmaal daar blijkt het toch druk met toeristen. Eerst maar eens naar de Fruita campground. Er is hier niet te reserveren; ze gaan uit van het first-come, first-served principe. Er zijn nog maar een paar plaatsen beschikbaar. De manier van inchecken die ze hier hanteren hebben we in Canada ook al gezien. Je pakt een envelop uit het bakje bij de ingang , schrijft daar je gegevens op, doe er het gevraagde geld in (in dit geval $ 20), plakt ‘m dicht en doe ‘m in de brievenbus. De strook die je er af gescheurd hebt bevestig je aan de paal bij jouw plek en plaats voor de nacht is verzekerd. Nu kunnen we ook met gerust hart het park in. Eerst naar het Visitors Centre. Daar is weer een zeer behulpzame Ranger die ons adviezen geeft wat en in welke volgorde we het best de schoonheden van het park kunnen beleven. De bewolking, die vanochtend nog compleet was, begint langzaam open te breken.  We rijden de doodlopende ‘scenic drive’ (12 km) door het park. Aan het eind is een parkeerplaats en van daaruit is het nog ruim 3,5 km lopen; de Capitol Gorge in. De weg naar de parkeerplaats en de uitzichten zijn weer adembenemend. Van de ene kant lijkt het op wat we de afgelopen dagen al gezien hebben, maar toch  is het weer totaal anders. Veel meer groen; je snapt niet hoe het kan groeien. Het laatste stuk lopen gaat door een nauwe kloof, met aan het eind zogenaamde ‘potholes’ vol met water. Bij terugkomst blijkt het systeem te werken. Bij de ingang van de campground staat een bord “vol”,  maar onze geclaimde plaats is nog vrij!

9 april                                                                          gereden: 270 km                                                                        Zon, 15o

Eén van de adviezen die de Ranger gisteren gaf was: “Loop morgenvroeg, vanaf de campground, de Fremont River Trail”. Dus om 7 uur op, douchen, wandeltenue aan en op pad. Het is een korte trip van nog geen 2 km, maar de laatste kilometer venijnig steil omhoog. Het is prachtig, de  zon komt achter de heuvel op, het is doodstil en het uitzicht is wederom mooi. Het gegeven dat je hier heel alleen met z’n 2en in de stilte staat is misschien nog wel het mooist. Op de terugweg zien we nog een roedel herten bij een poel drinken. Na het ontbijt starten we onze camper weer en op naar Bryce Canyon NP. In tegenstelling tot gisteren is de weg heel afwisselend. Nog maar net op weg veranderd het landschap van rood/gele rotsen naar weidelandschap met grazende koeien en zelfs bizons. Dan weer heuvelachtig met grote meren en dan rijd je weer in een kloof met steile rotswanden. Bij aankomst is de volgorde van handelen weer hetzelfde. Eerst naar de campground een plek reserveren, dan naar het Visitors Centre voor een advies van de Ranger van dienst en dan op pad. Ook hier is een ‘senic drive’ met uitkijkpunten. We vinden deze route niet zo mooi als de vorige ‘drives’; we hebben ten slotte de laatste dagen al vele prachtige routes gereden, maar als we stoppen bij de uitkijkposten blijkt het toch weer anders en in sommige opzichten weer mooier te zijn. We zitten hier op een hoogte van 2700 meter. Overal zie je nog sneeuwresten liggen. Ook waarschuwen ze ons voor de koude nacht die komen gaat. Maar het is stralend weer met de zon hoog aan de hemel. Dat geeft schitterende plaatsjes. Na het eten rijden we nog naar een uitkijkpunt dat  Sunset Viewpoint heet. Het doet z’n naam alle eer aan. Langzaam zie je de schaduwen over het landschap trekken.

10 april                                                                          gereden: 285 km                                                                       Zon, 15o

Het heeft gevroren vannacht. Op de thermometer staat -7. Gelukkig kunnen we vanuit het bed de kachel inschakelen. Er is niets bevroren, want we kunnen gewoon douchen. Bij de uitleg hadden ze hiervoor gewaarschuwd; dat in deze tijd van het jaar de waterleiding van de camper wel eens bevroor. Buiten valt het wel mee met de kou. Het zonnetje schijnt al volop. Gisteravond de plannen maar weer eens gewijzigd. We hebben de afgelopen dagen zoveel moois gezien, maar elke keer op dezelfde manier. We hadden allebei zoiets van: nu even iets anders…. een soort parken-moe. We hebben besloten het Zion NP te laten liggen en direct door te rijden naar Page. Dat is een plaats aan het op één na grootste stuwmeer van Amerika: Lake Powell. Er zijn vele campgrounds aan het meer, maar we wilden dit keer dichter bij de stad zitten met alle faciliteiten en wifi. Het wordt dus Lake Powell RV park. Het verschil tussen een campground en een RV park is dat een campground nog het meest lijkt op een camping zoals we die in Europa kennen en een RV park is eigenlijk één grote parkeerplaats met alle aansluitingen per plek, een kampeertafel en als je geluk hebt nog een boom of struik tussen 2 plaatsen. Als we onze plaats toegewezen hebben gekregen rijden we naar de Glenn Canyon dam die 7 staten in Amerika van stroom voorziet. Een machtige dam die al dat water tegenhoudt. Je kunt de voet van de dam bijna niet zien. De rest van de middag gaan we het stadje in om boodschappen te doen.