Onze vertrekdag naar Miami airport.

Op tijd ons bed uit en op naar Schiphol. Uiteindelijk stonden we bij de gate. Altijd weer een happening. Vooral als ik terug kom van de wc en van Hans hoor dat ik uitgekozen werd met meerdere mensen voor een grote check. En ja hoor, bij navraag blijk ik te moeten komen. Ik werk gefouilleerd. Er werd een monster van me genomen. Mijn tas moest op de kop, mijn schoenen moesten uit. De handbagagekoffers werden overhoop gehaald. Dus maar wachten en de mensen hun werk laten doen. Ik heb toch niks te verbergen......

Ja hoor mijn monster van de schoenen werd als alarm gedetecteerd. Oejee en nu? Alles werd nogmaals gecheckt. De vlucht moest al bijna vertrekken en ik stond er nog. Dus nog maar eens een monster genomen....gecheckt met het andere apparaat. Wederom alarm. En nu? Ik zag het al voor me dat mijn vlucht zou vertrekken zonder me. Nog 5 minuten te gaan en maar weer checken. Er veranderde niets.......het bleef alarm. Toen moest de marechaussee gebeld worden. Die moesten nakijken welk stofje nu toch zo verkeerd was, het zat namelijk aan mijn schoenen. Ik mocht niet weg. Uiteindelijk na 45 minuten kreeg ik het akkoord van hen om aan boord te stappen. Snel ons koffer weer inladen, want die was er al uitgehaald. Gos wat een toestand zeg.........maar we zijn gearriveerd.

Het probleem was mijn nieuwe steunzolen. En welk stofje?? dat wilden ze me niet vertellen dat vraag ik wel aan Vin.