Van Las Vegas naar Mono Lake

Vandaag van Zion naar Las Vegas! Heel benieuwd…

Eerst doen we boodschappen bij de Walmart in Hurricane. Deze supermarkt is gewoon 24 uur per dag elke dag van de week open.. ondanks dat we in het zeer conservatieve en gelovige Utah zijn.

Gelukkig hoeven we vandaag maar 3 uurtjes te rijden en we hebben een uur tijdswinst want we gaan weer van Mountain time naar Pacific Time.  We rijden door een woestijnachtig landschap waar zo goed als niks is maar na een uurtje of 3 rijden doemt ineens Las Vegas op. Wanneer we er langs rijden naar de camping kijken we onze ogen al uit: wat een reusachtige hotels, we zien de Trump Tower en een achtbaan die tussen hotels door gaat. Het ziet er zelfs van een afstandje al spectaculair uit. Maar: eerst naar de camping: Oasis RV resort. Wat een fijne plek! Heel dicht bij de Strip, maar toch heel relaxed. En een heel fijn zwembad erbij. Het is hier bijna net zo warm als in Lake Havasu dus we besluiten om eerst lekker te zwemmen en om pas einde middag naar The Strip ( The place to be ) te gaan want qua temperatuur is het eerder gewoon niet te doen.

Een hele aardige Uber chauffeuse, dit keer, zet ons af bij het Mandalay hotel aan het begin van de strip.  Ze legt ons even uit hoe het werkt, wanneer we nog vaker een Uber willen nemen: hier worden namelijk in elk hotel speciale ophaalplekken voor aangegeven. Wij dachten zelf dat we dit wel even gingen lopen, maar no way.. het is een hele onderneming om van het ene hotel naar het andere te komen.  We starten dus bij het Mandalay hotel. Je mag in alle hotels gewoon naar binnen lopen, echt giga allemaal, overal een hele verdieping met een casino. Daar wordt je wel echt een beetje triest van. Veel oude mensen die achter een gokkast hangen. Vanuit het eerste hotel nemen we een treintje naar hotel Excalibur, niet normaal! Daarnaast staat Hotel New York New York en hier gaan de meiden in een achtbaan. (deze vertrekt vanuit het Hotel en draait om het hotel weer naar binnen) We kijken onze ogen uit. Bij Bellagio Hotel zien we een fonteinen show en bij The Mirage een vulkaanuitbarsting. Pfff.. wat een stad.. Overal lopen ook showgirls rond. En bij Hotel The Venetian waan je je echt in Venetië: het San Marcoplein is nagebouwd, er varen gondels door het water, compleet met nep blauwe luchten. Echt heel mooi gedaan! Zoveel te zien, maar van de extreme hitte en wind, zelfs tot diep in de nacht, word je toch echt wel moe, dus we zijn ook heel blij wanneer we weer op de camping zijn. Weer weg van de drukte.

De volgende dag hebben we best een lange rit voor de boeg. We rijden parallel aan Death Valley, want hier mogen we helaas in de zomermaanden met onze camper niet door heen rijden. Maar ook deze weg is heel mooi. Een soort bergachtig woestijnlandschap. Wat een contrast met de drukte waaruit we vandaan komen.. Hele stukken is er echt niks, en dan soms ineens een soort ghost town met alleen wat oude schuren en oude auto’s. We zijn aan het zoeken naar een plaatsje waar we even kunnen stoppen en belanden in Goldfield. De meiden roepen; wat doen we hier.. hier is toch echt niks.. maar dit is toch echt wel een plaats met een verhaal. Goldfield blijkt ooit de grootste stad van Nevada geweest te zijn begin 1900 maar door een aantal branden en floods zijn alle golddiggers hier weer weggetrokken en wonen er nu nog maar 250 mensen. We lopen binnen in een groot oud hotel wat ze aan het restaureren zijn. We mogen hier rustig rondkijken. Wat mooi hier! De mensen die hier wonen proberen samen het stadje weer op de kaart te zetten, horen we van een mevrouw die een klein winkeltje runt met oude spullen. Ze vertelt ons dat het nu nog leegstaande hotel haunted is, oops scary.. Bart tikt hier een stapeltje oude elpees op de kop. Heerlijk om hier rond te struinen!

Einde middag komen we aan in Lee Vining, bij Mono Lake. Dit kleine plaatsje grenst aan het Yosemite Park. Hele relaxte kleine camping. ’s Avonds even het plaatsje ingestruind en Bart geeft ons  poolbiljartles bij een klein restaurantje. Morgen op naar Yosemite!