13 September

Zaterdag eerst even met nederland ge-msnt. Geen goed woord maar iedereen snapt wat ik bedoel. Toen zijn we vertrokken vanuit Torrey richting Bryce.

Een schitterende weg gereden met prachtige uitzichten. Ook een mooie weg voor Jr. Op een gegeven moment over een bergkam waar de weg niet breder was dan twee auto,s. En aan beide kanten was dus het ravijn. Je mocht er niet harder rijden dan 20 mile. En dat wilde je ook niet.

Want het was echt smal en toch wel enigszins eng. Maar we reden rustig en het uitzicht was erg mooi. Schitterende witte rotsen. Echt wit dus. Je moest ook echt wel je zonnebril op om naar buiten te kunnen kijken. Aangekomen in een klein plaatsje (escalante) waar een supermarkt zou zijn, zijn we gestopt om wat inkopen te doen. Nu er was niet veel en ook zeker geen groente. Maar we hadden nog vlees en aardappels dus we hoefden eigenlijk alleen nog iets van brood en dan maar doperwten.

Daarna zijn we aan de overkant gaan lunchen!

Dat was dus een hele belevenis. Een echt Amerikaans gebeuren met ducktape geplakte banken en stoelen. Zout en peperstel waren te smerig om vast te houden. En het toilet was een aanslag op de hygiëne. Er hing wel een sticker met de instructie om na het plassen je handen te wassen om verspreiding van ziekte kiemen te voorkomen! We hebben er enorm om moeten lachen. Want je on beter de kraan niet vast pakken vanwege de smerigheid.

Maar we hebben er niets aan overgehouden en het was wel een hele belevenis, vooral voor Casper jr

Die kreeg het haast op zijn heupen. Vloerbedekking op de grond die hele kaal gelopen plekken had. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.....

Toen we 40 mile van het Bryce park verwijderd waren zagen we in de verte rook boven een berg uitkomen. We maakten nog een grap: als dat maar niet in het Bryce park is. Maar hoe dichter bij we kwamen hoe meer het duidelijk werd dat het dus wel zo was.

Ondertussen lag Jr op het bed te slapen want die heeft overdag nog wel regelmatig een slaapje nodig.

Aangekomen bij Bryce bleek het een gecontroleerde brand te zijn. En konden we de laatste 5 mile van het park niet bezichtigen.

Maar het mooiste konden we gewoon nog zien. En daar kwamen we voor. Sjonge wat een kleur!

Diep rose tot zalm kleur, en hel wit. En dan die bruggen die gevormd zijn door de wind!

De zogenaamde pilaren of het grote mensen koor in de diepte. Werkelijk een wereld wonder.

Een Gods wonder! Onvoorstelbaar dat wij daar naar kunnen kijken en dat wij hier kunnen zijn!

We genieten er ook intens van en zijn er ook God zeer dankbaar voor dat Hij dit mogelijk heeft gemaakt.

Na het park zijn we wat gaan winkelen, in een souvenier winkel. Om daarna onze camping plaats op te gaan zoeken. Was wel jammer dat we geen bereik hebben met het internet.

En ook onze telefoons doen het hier niet.

Maar we staan weer midden in de natuur. En hebben een mooi plekje aan de rand van een bos.

Na gekeken te hebben waar we zouden staan zijn we weer terug naar Bryce gereden om daar te gaan eten in een restaurant.

Lekker eten, veel vlees en weinig groente, maar wel altijd salade vooraf.

Dus we komen wel aan onze gezonde dingen. Ook hebben we lekker mandarijnen en bananen bij ons.

Na het eten kwamen we uit het restaurant en zowaar stonden de mensen daar gewoon in de rij om naar binnen te mogen! Terwijl gelijk konden doorlopen. Maar een lange rij van zeker 100 mensen!

Gelukkig hoefden wij daar niet in te staan.

En zijn we naar de camping gereden om lekker bij te komen van weer een schitterende dag.

Met veel indrukken. En we waren rond negen uur allemaal zo moe dat we lekker gingen slapen.