De trein naar Silverton, de Black Canyon en Moab
Door Margriet en Kees Nicolai - 02-06-2009 05:51Dag 16, 30 mei: de trein naar
Silverton.
“s morgens om 8.00 uur zaten we
in een bakery in Durango aan de bagels en coffee, wachtend op de
stoomtrein naar Silverton.
De trein rijdt door de San Juan
Mountains, langs de Animas River (de “rivier van de verloren
zielen”) naar Silverton en overbrugt een hoogte verschil van 3000
feet. Het is een historische trein, met verschillende wagons en een
klassieke stoomlocomotief die al tsjoeke-tsjoekend de wagons naar
boven trekt.
We hadden kaartjes voor de
“Silver Vista”: een wagon die aan de zijkanten open is, boven een
glazen dak heeft en een wagonjuffrouw die de hele dag allerlei
wetenswaardigheden vertelt (helaas maakt de trein ook nogal wat
lawaai en als je dan schietdoof bent of al wat ouder, dan versta je
lang niet alles…) en ons verder voorziet van een hapje en een
drankje. Prima wagon met goed uitzicht op alles wat het
fotograferen waard is: de wilde rivier, de prachtige kleuren van de
bossen en de bergen met besneeuwde toppen – het is bijna niet te
beschrijven! De trein rijdt op een bepaald moment op een brug
ongeveer 400 meter boven de rivier, geweldig!
Onderweg wordt stoom afgeblazen
(geeft spectaculaire witte stoomwolken), water ingenomen ( naar
boven twee keer), fluitsignalen afgegeven (hebben allerlei
verschillende betekenissen – je leert heel wat op zo’n trip-) en
niet al te hard gereden, zodat we uitgebreid kunnen genieten van de
spectaculaire uitzichten. We hebben weer heel veel foto’s
gemaakt!
De rit is ongeveer 80 km lang en
na drie uur rijden zijn we boven in Silverton. Daar is het
behoorlijk koud, we schatten 10 graden, maar er zijn genoeg
eettentjes en winkeltjes, waar we ons kunnen warmen. Om kwart
voor drie rijden we terug naar Durango, waar we om 6 uur aankomen.
Terug naar de camping in een gigantische onweersbui, da’s een
beetje minder. Gelukkig hoeven we niet meer te koken: ’s morgens
bagels, in de trein een donut, tussen de middag dubbele hamburgers
en friet – we doen het met geroosterd brood met cheddar – ook
lekker.
Dag 17, 31 mei: vertrek naar
Black Canyon of the Gunnison.
Niet zo vroeg deze keer, op weg
naar Montrose – een stadje vlakbij de Black Canyon.
We rijden nu via de weg naar
Silverton : spectaculair! Ik weet het, ik verval in herhalingen,
maar ik heb geen andere woorden om deze rit te beschrijven, het is
zo mooi! We rijden door twee passen: al slingerend de bergen door.
Het is adembenemend mooi: de bergen van Colorado zijn rood
gekleurd, met prachtige donkere dennenbossen, licht-groene loof
bomen (van dat prille voorjaarsgroen) en bergmeertjes met groene
weiden. Er ligt nog sneeuw hier en daar.
In Silverton hagelt het, we
halen koffie (erg smerig deze keer) en rijden in de stromende regen
door de bergen naar Duray, daar is het even droog, kunnen we nog
wat mooie foto’s maken van een oude mijn en daarna weer
verder.
We zijn om half twee op de
camping: we staan in de Black Canyon, op de south Rim, vrij hoog (
8320 feet = 2536 m) op een plek met alleen elektriciteit. Je hoort
hier alleen vogels (ik heb al een hert gefotografeerd!) en verder
niks! Heerlijk, een verademing.
We hebben al een trail gelopen –
vlak langs de rand van de canyon – Dit is een heel andere canyon
dan die we al bezocht hebben. Deze is van graniet, met loodrechte
wanden; dus als je langs de rand loopt kijk je zo de diepte in,
niks voor mensen met hoogtevrees.
Het wordt hier vast erg koud vannacht! Morgen gaan we met de camper langs de rim rijden, af en toe uitstappen en een stukje lopen (als het droog blijft tenminste!)
Het wordt hier vast erg koud vannacht! Morgen gaan we met de camper langs de rim rijden, af en toe uitstappen en een stukje lopen (als het droog blijft tenminste!)
Dag 18, 1 juni; na de Black
Canyon op weg naar Moab.
Het was inderdaad erg koud, maar
we hebben prima geslapen! Heerlijk rustig, geen verkeer. Als het
niet zo koud was bleven we nog een dag langer, maar het weer is
verder ook niet zo geweldig, dus we maken de rit met de camper
langs de rim, maken hier en daar nog wat foto’s, genieten van de
hele diepe afgronden en besluiten dan op weg te gaan naar
Moab.
In Montrose gaan we nog even
langs een drankwinkel (we houden wel van een glaasje bij het eten)
en in die zaak horen we dat de route die wij willen nemen niet
verhard is en waarschijnlijk nog niet eens opengesteld! Was een
short-cut, dus dat doen we dan maar niet. We rijden nu een stukje
terug via hwy 550 en bij Ridgeway naar hwy 62, vervolgens de 145 en
de 90 naar Moab. Het is wederom een prachtige route – de weg is
hier en daar wat minder – veel hobbels en kuilen- maar de omgeving:
schitterend. We gaan weer door de bergen (prachtig roodgekleurd),
over passen, komen op hoogvlaktes met groene weiden met koeien en
paarden. Dan weer via allerlei bochten naar beneden met mooie
vergezichten.
We verlaten Colorado en rijden
Utah binnen. Ook hier rode bergen, maar er is niet zoveel groen als
in Colorado. Het is hier veel warmer, en droger.
We staan nu op een camping bij
Moab: Canyonlands Campground. Er zijn veel faciliteiten, alleen
ligt deze weer aan de weg, beetje jammer. Ik ga proberen dit up te
loaden naar de weblog en dan nog een beetje lezen. Kees zit buiten
lekker een pijpje te roken. Morgen gaan we Canyonlands
verkennen.