Tandarts en The Icefields Parkway

Maandag 1 juli
De hele vakantie wordt al overschaduwd door de kiespijn van Koos. Bij vlagen heeft hij helse pijnen. Voor de vakantie is hij nog bij de tandarts geweest maar is het probleem blijkbaar onvoldoende  opgelost . Dit weekend werd de pijn steeds erger maar kon hij de pijn met pillen nog onderdrukken. Vanmorgen is de pijn zodanig dat we besluiten dat er nu toch echt door een tandarts naar gekeken moet worden. Helaas is het vandaag Canada Day (soort koninginnedag) dus is alles dicht. Toch zijn we maar weer 1,5 uur terug naar Banff gereden en maar even bij het ziekenhuis langs gegaan. Blijkt dat we daar ruim 700 dollar voor een emergency consult moeten betalen voor hooguit wat pijnstillers. Dat hebben we maar niet gedaan, hij neemt nog wel een extra dosis Advil en we zorgen ervoor dat we morgen om 8.00 uur bij de tandarts op de stoep staan.  Vandaag dus voor Koos een ' hoe kom ik de dag door dag' en voor mij een 'hoe bied ik zo goed mogelijk morele steun dag'. Koos durft amper iets te eten en al helemaal niet te snoepen wat juist altijd een belangrijk onderdeel is van zijn vakantiegenot.

'S avonds bij het hardlopen nog wel een bijzondere ervaring. Was ik gewoon ingesloten door een paar Moose families (soort rendieren) die vanuit het dal de berg op waren komen lopen . Inmiddels weet ik dat ze heel gevaarlijk kunnen zijn, zeker als ze jongen bij zich hebben dus moest ik voldoende afstand houden tot ze weer verder gingen en ik er langs kon.

Dinsdag 2 juli
Om 8.00 uur staan we bij de tandarts voor de deur. Na het nodige papierwerk (extreem veel hier!) kan hij er om 8.30 uur meteen tussen door. Wat blijkt na wat tikken, testen en een foto, dat de zenuw in de kies dood is waardoor er nu een ontsteking tussen zijn wortels zit. Voor nu een antibiotica kuur en als hij weer terug in Nederland is een wortelkanaal behandeling!! Overigens een super aardige tandarts die weet waar Boskoop ligt omdat hij getrouwd is met een Nederlandse vrouw die gek is op Goudse kaas!                                                                                                                               De levenslust bij Koos keert direct terug wat mede blijkt uit de lekkere dingen die we maar meteen inslaan in de supermarkt. Om 10.00 uur rijden we Banff weer uit om de 2 uur terug te rijden naar waar we onze route weer op pakken. The Icefields Parkways is een mooie weg dus geen straf om een keer extra op en neer te rijden. Vooral het tweede gedeelte na de crossing is weer mooier en ruiger. Na elke bocht ontvouwt zich weer een nieuw kadootje waar we nu beide weer volop van kunnen genieten. Helaas is het wegdek wel slecht.

Om 12.00 uur zijn we back om track! We bakken een eitje met uitzicht op de Weeping Wall, een rotswand waar watervallen af stromen.
12 km verder beklimmen we de Parker RidgeTrail 2,5 km omhoog met 250 m hoogte verschil waarbij we op sommige plaatsen nog door de sneeuw lopen. Eenmaal boven worden we verrast met het uitzicht over de Saskatchewan gletsjer, de langste (en nog 'levende') gletsjer van Banff. Zowel de klim als het uitzicht zijn fantastisch!

Vlak daarna rijden we de grens over van Banff naar Jasper via de Sunwapta Pass en komen we bij Olympic Icefields waar we ook zelf op de Saskatschewan gletsjer op kunnen. Met een speciale bus met grote wielen rijden we het ijs op. Op een speciaal gedeelte wat veilig is gemaakt worden we twintig minuten los gelaten. De zon laat het helaas afweten waardoor het een stuk frisser is. Heel bijzonder om op de gletsjer te lopen en duidelijk is te zien dat het verderop moeilijk begaanbaar is door de waterstroompjes maar vooral ook diepe putten.

'S avond op de bushcamping ontmoeten we een stel uit Eindhoven, Ties en Marlon. Ze zijn diep onder de indruk van onze camper wat niet zo gek is als je zelf in een tentje moet bivakkeren. Ze doen een groot deel van onze reis in tegengestelde richting dus we kunnen mooi wat tips  aan elkaar uitwisselen, maar vooral heel gezellig om weer eens een avondje met anderen te borrelen en te kletsen.