Memphis, Jackson, New Orleans

Van Memhpis, naar Jackson, naar New Orleans

Donderdag 30 juli

Van de vorige dag nog iets vergeten te vertellen. Ze hebben echt een amazing parkeermetersysteem. Je hebt een huge particuliere parkeerplaats. Overal nummers per parkeerplek. Dan heb je een groot bord met vakjes en elk vakje heeft een nummer en een klein gaatje bij elk vakje. Er hangt een groot slot aan het bord, de voorkant kan los van de achterkant, als een soort grote deur. De kosten zijn $5,00 voor een parkeerplaats, tijd maakt niet uit, het is in principe voor een gehele dag. Als je met muntjes wil betalen (dat zijn er dan erg veel) dan kun je deze door het gaatje duwen. Als je met papiergeld (wat logischer is, $1,00 is papier nl., $5,00 ook) dan vouw je het geld op en kun je het in het gaatje stoppen. Dan even verder duwen met je sleutel en je geld zit in het juiste vakje en je mag parkeren. Waarschijnlijk halen ze het slot los en kunnen ze zien wie betaald heeft, want dan ligt er geld in het vakje...  Jeetje wat een systeem zeg...

Vandaag vanaf Memphis over de blues route 61 naar beneneden naar Jackson. Een weg dichtbij de Mississippi, maar je kunt er helaas niet echt langs rijden, zodat je hem ziet. Halverwege gestopt in Tunica. Een klein plaatsje met mooie huizen. Bij de plaatselijke supermarkt nog even boodschappen gedaan. We zijn vaak een bezienswaardigheid blijkbaar, want ze vragen allemaal waar we vandaan komen. De meneer in de supermarkt vroeg waar onze wooden shoes waren, haha... Gisteren vroeg een vrouw bij Graceland waar we vandaag kwamen want ze vond ons taaltje zo leuk... Je krijgt erg leuke opmerkingen hier en zeker als ze horen dat je van Nederland komt, dat is blijkbaar toch wel bijzonder... Dan rijden we ook nog in een auto met nummerbord van Californië. Dat roept ook vragen op voor een Amerikanen..
Oké verder met onze toch langs de Mississippi. In Clarksdale een tussenstop gemaakt. We gingen even een broodje maken, voor de lunch. Er kwam een mevrouw bij de redactie van de plaatselijke krant vandaan en bood ons aan om even binnen bij hun te gaan zitten, omdat dat koeler was. Aardig zijn ze toch die Amerikanen, erg gastvrij. Dus wij de redactie in, we mochten in de keuken zitten. Grappig... Hierna is Rudy het bluesmuseum gaan bekijken, de dames even het dorpje (met de nadruk op je) in. Na een klein uurtje weer de tocht vervolgd en nu nog iets dichter bij de Mississippi, de route 1. Helaas nog steeds niet echt langs de Mississippi, dat kan blijkbaar niet. Tevens hoorden we in het dorpje dat er dit jaar geen katoen geoogst werd, omdat het in maart april van dit jaar veel te nat was en ze geen katoenplanten konden planten. Jammer... we hadden graag even gezien hoe dit in zijn werk ging. De weg werd er niet beter op en de dorpjes ook niet. Jeetje wat een armoe zo te zien, het leek wel of we in Zuid Afrika reden, wat een bagger zeg hier en daar. En af en toe had je weer een mega landhuis. Omdat route 1 overging op een grintweg, zijn we maar weer verder gegaan op de blues route 61. Een tussenstop in Cleveland gemaakt. Daar zagen we een pawn shop (zo’n Amerikaanse inbrengwinkel die je wel eens op de tv ziet), daar moesten we natuurlijk even een kijkje nemen. We wisten niet wat we zagen. Een hele winkel vol met zooi, maar tevens twee slangen één was echt enorm) in twee hokken, een ringstaartmakie in een kooitje, een aap in een kooi, een enorme papagaai, twee krokodillen in een te klein aquarium en nog een heleboel andere kleine knaagdieren, waaronder prairiehondjes. De mensen achter de kassa vonden het geweldig dat we uit Nederland kwamen en wilden van alles weten. Toen wezen ze ons op een kinderbedje en daar zat een Kangeroe jong in een soort hangzak. Jeetje werkelijk niet te geloven. We zeiden dat dat echt in Nederland niet mocht. Dan wilde hij niet in Nederland wonen want hij hield van zijn dieren zei hij. Echt zielig die aap in een kooitje. Hij nam de aap in het weekend mee naar huis. Het was echt niet te geloven. De mensen van de winkel waren trouwens wel erg aardig tegen ons en vertelden en vroegen honderduit.

Verderop in de straat zat en winkel met allemaal geweren en pistolen. Hier moesten we natuurlijk ook even naar binnen. Vanaf 18 jaar mag iedereen een geweer of pistool kopen. Vanaf 21 de zwaardere geweren en pistolen. We mochten wat geweren en pistolen vasthouden, omdat hij het leuk vond dat we uit Nederland kwamen.

Hierna onze weg weer vervolgd naar Vicksburg. Ligt aan de Mississippi. Onderweg even op de old way, zie foto, getankt.... In Nederland zie je deze tankstation niet meer volgens mij. In Vicksburg  konden we eindelijk de Mississippi zien. We hebben heerlijk gegeten bij 10South. Een restaurant op 10 hoog met een mega geweldig uitzicht op de Mississippi. Erg mooi.

Hierna doorgereden naar Jackson, waar we vannacht slapen. Het was een geweldige dag met een gave tocht, leuk om niet over de Highway te rijden, maar door de dorpjes.

Morgen Jackson nog even verkennen en dan richting New Orleons. Via de Nanchez ....

Vrijdag 31 juli

Nadat we een kijkje genomen hebben in Jackson, de hoofdstad van Mississippi, op weg naar New Orleans. In Jackson allemaal grote regeringsgebouwen. De eerste 200 km naar New Orleans op de highway en toen de Mississippi over naar de Great River Road of ook wel Plantation Alley genoemd. De route 18 langs de Mississippi. Vlak voor we over de Mississippi gingen, reden we op een soort brug, maar enorm lang en deze brug liep met de rivier mee, dus niet er dwars over, maar in de lengte met de rivier mee. Dus een enorme brug wordt het dan, door het moeras van de Mississippi. De dorpjes naast de weg, waren dorpjes met huizen op palen, erg leuk. Om de Mississippi uiteindelijk over te komen, een enorm hoge brug, echt geweldig om op de te rijden. Hierna kwamen we op de Plantation Alley. Helaas zat er een dijk tussen de weg en de Mississippi. Maar hier een daar konden we naar boven lopen, om over de Mississippi te zien.

De weg heet de plantation Alley, omdat er allemaal plantages langs de weg zitten. We zijn naar de bekendste gegaan, Oak Alley Plantation. Een enorme oprijlaan voor het grote huis, met 26 Amerikaanse eiken, die meer den 300 jaar oud zijn. Echt huge bomen, erg gaaf. Hier werd, nog steeds, rietsuiker verbouwd. Een enorme plantage.

Verder kun je een beetje de geschiedenis van de slavernij zien, door een selfguided tour door de enorme tuin te doen. Ze hebben een aantal huisjes van de slaven nagemaakt en hier wordt het verhaal verteld. Erg indrukwekkend. Vooral het huis waar alle 199 namen van de slaven die er hebben gezeten in de slavenjaren, op de muur stonden geschreven.... om kippenvel te krijgen.
In het grote huis, kregen we een rondleiding. Alle dames liepen in jurken uit die tijd en één gaf een rondleiding aan ons. Erg gaaf was dit. We eindigden op het balkon van het huis, waar we een fantastische uitzicht hadden over de oprijlaan met alle oude Amerikaanse eiken.

Hierna nog 85 km slingerend langs de Mississippi om in ons hotel in New Orleans aan te komen.

Nadat we de koffers in het hotel hadden gebracht, de stad maar in. Met de auto, want we zitten een paar km. uit de stad. Trouwens een erg grote stad dat New Orleans. We zijn vanavond in het French Quater geweest, dat schijnt de gezelligste wijk van de stad te zijn. En dat was het zeker. Toevallig is het gehele weekend het Summerfest daar in de wijk. Op vrijdag-, zaterdag en zondagavond wordt er een enorm goede blues gespeeld. Vanavond naast de feesttent gegeten, heerlijk was de pizza, onder het genot van een stukje goede muziek......
Opvallend is het hoge ghost en vodoo gehalte in de stad. In winkels, ghosttochten enz... Het schijnt de meest 'haunted city' (spookachtige stad) van Amerika te zijn.

We blijven twee nachten in deze gezellige stad, dus dat is geluk hebben. Morgen maar eens bij daglicht bekijken, wellicht minder haunted dan....;-)
Veel liefs van ons maar weer, we enjoy America!!! XXX

Bedankt voor degene die de moeite nemen om een lief berichtje achter te laten, leuk om te lezen, thx!