Victoria

Victoria – walvissen

Ja…onze wens om walvissen te zien is uitgekomen. We vertrokken in de regen – hoe is het mogelijk, ook hier heeft het al weken niet geregend – maar de zee was erg rustig. Daardoor kun je ver kijken en daarmee onderscheiden of er orca’s of walvissen zwemmen. Het weer klaarde gelukkig ook op en tot onze grote verbazing zagen we een grote vin met enige regelmaat boven water komen. Die was dus van een orca, ook wel killer whale genoemd. Onze gids was het met die benaming helemaal niet eens, omdat de orca net als ieder ander vleesetend zoogdier, andere dieren eet. Bovendien geldt dat ook voor de mens, en die noemen we ook niet ‘killer human’. Goed gevonden van die gids, niet? Dus hij noemt het de orca whale.
Het was een mannetje dat achterop geraakt is bij de groep en daarbij aansluiting zocht. In die groep leven allemaal familieleden die hun leven lang bij elkaar blijven. Aan het hoofd staat een oma, het oudste vrouwtje. Er leeft een orca voor de kust van Victoria die wel honderd jaar is. Je herkent ze aan de vin en deze dame staat al op een foto uit het begin van de vorige eeuw. Victoria heeft drie groepen orca’s die steeds terugkomen, de residents. Zij eten alleen zalm en paren met orca’s uit de andere groep, om inteelt te voorkomen. Dit jaar zijn er vier jonge orca’s geboren en dat is op een totale populatie van 82 heel erg veel. Veelal overleeft maar 50% van deze jongen het, dat heeft met de sterke vervuiling te maken, kleintjes zijn daar erg gevoelig voor.
De hiervoor genoemde orca’s zijn residents, zij eten alleen zalm.
Dan zijn er ook nog de transients. Dat zijn orca’s die op doorreis zijn, zij eten van alles dat op hun weg komt, van zeehond tot dolfijn.  Deze zijn dan ook heel erg op hun hoede als deze transients, die op doorreis zijn, in hun buurt komen. Het schijnt dat ze deze van de residents onderscheiden door de sonargeluiden die orca’s onderling wisselen.
Wij zagen dus de residents en de gids wees ons op de kleintjes in de groep.

Ondertussen had de gids via de marifoon vernomen dat er een walvis was gespot. Het bleken er meerdere te zijn, en we troffen een moeder met kind dat rustig aan het zwemmen was. Dit keer op open zee en na een paar stoomwolkjes doken ze prachtig onder en zwaaiden naar ons met hun grote vin. Daar hebben we in de zon heerlijk een tijdje naar mogen kijken. En iedereen natuurlijk proberen om het mooiste plaatje te schieten. Heel bijzonder was dat voor ons, heerlijk op zee en dan ook nog orca’s en walvissen zien.

En ja, wat doe je dan na zo’n prachtige tocht? We zijn naar het Victoria Royal BC museum te gaan. Een museum dat de geschiedenis van Canada vertelt en waar ook de first nations uitgebreid beschreven staan. Prachtig totempalen gezien en over hoe zij hun cultuur vandaag nog in stand houden, bijvoorbeeld door gebruik van een eigen taal. Ook mooi nagebouwde cowboystraatjes gezien, compleet met meublilair, winkels, kroegjes etc. Het is een echt leuk museum dat ook veel aanzien heeft in Canada. Een aanrader dus…