Dag 10 en 11, 18 en 19 mei: Gardiner, Polson, Glacier National Park

Gardiner (zon, 20 graden) - Polson (zon, 25 graden): 560 km

Woensdag was een echte reisdag. Dat wisten we vantevoren, het zijn nu eenmaal af en toe flinke afstanden van het ene park naar het andere of de ene plaats naar de andere. Hoe langer we doorrijden, des te langer hebben we donderdag in Glacier National Park, want ook daar zijn de afstanden weer fors. Achteraf helemaal jammer, omdat het vandaag echt een prachtige dag is qua weer, alleen maar zon en heerlijk warm. Bij aankomst op de camping wel nog heerlijk buiten gezeten. 
We zijn inmiddels in de staat Montana.

Polsen (zwaar bewolkt, 12 graden) - Glacier National Park (bewolkt, 15 graden): 280 km

Het weer is vannacht flink omgeslagen, het heeft behoorlijk geregend en als we ’s ochtends buiten komen, blijkt het ook flink afgekoeld. Haha, het lijkt wel Nederland. Maar het is droog, hopelijk blijft ’t zo. 

Op weg naar Glacier NP, ook weer een veelbelovend park. We zijn nog iets te vroeg in ’t jaar, waardoor de Going to the sun Road, die dwars door het park loopt, in het midden nog niet open is. Dit betekent dat we om van west naar oost te komen, onderlangs moeten rijden. We komen bij de West-entrance het park binnen en rijden de Going to the sun Road een stukje omhoog, langs het Lake MacDonald. Even komen we in de verleiding om onze stoeltjes uit te pakken en hier de rest van de dag te blijven zitten. Zo’n rust hier, er is hier verder echt niemand. Een enorm meer met prachtig helder water, weer die deels besneeuwde bergen op de achtergrond, echt heerlijk. We besluiten toch maar verder te gaan, er is nog zoveel meer hier. 

Terug naar beneden en via de onderkant richting het westen, waar we stoppen bij Two Medicine Valley. Eigenlijk een vergelijkbaar tafereel, prachtig dus. Ook hier bijna niemand. Wel is duidelijk dat hier ’s zomers veel meer te doen is, maar alle voorzieningen (zoals een steiger voor boottochten, een rangerstation, een winkel enz.) zijn nog gesloten. Vlak voor de Valley lopen we een korte trail, de Running Eagle Falls Trail. Prachtige route, echt waar, maar overal ligt berepoep, oftewel: er zijn genoeg beren in de buurt en wij zijn weer eens helemaal alleen. Je had ons moeten zien, volgens mij liepen we steeds sneller, snel naar de waterval waar we heen op zoek waren. Ik schets het tafereel: een open stuk in het bos, met een flinke beek die vanuit een waterval stroomt. Daar stonden wij dus. En Levin, die veel films kijkt zoals bekend is, wist te vertellen dat dit een ideale plaats voor beren is om vissen te vangen. Net op dat moment komen 2 mensen op dezelfde plek aan en beginnen uitgebreid te vertellen dat zij net vanaf de weg, een klein stukje hiervandaan een moederbeer met twee kleintjes hebben gezien. En hoe graag ik ze ook wilde zien, wij vonden het wel welletjes en zijn, flink doorlopend, terug naar de auto gegaan. Eenmaal weer op weg natuurlijk nog flink gezocht of we ze zagen, maar helaas…

Weer in de auto, nu op weg naar St. Mary, waar ook onze beoogde camping ligt. Vanuit St. Mary kun je van de andere kant de Going to the sun Road in en dat doen we dan ook. Ook weer een prachtige route, langs de Saint Mary Lake, waar we meermaals stoppen voor wat genietmomenten, om foto’s te maken of waar mogelijk een stuk te lopen. Ook hier geldt weer; nog niet alle voorzieningen zijn klaar voor het seizoen. Al is het hier iets drukker dan in de rest van het park. De camping ligt weer helemaal buiten de bewoonde wereld, zonder voorzieningen, geen beheerder te zien, maar een prachtige ligging. Je duwt bij de ingang 10 dollar in een envelop en je bent klaar!

Morgen verlaten we voor een week de VS en gaan naar Canada, als eerste naar Calgary. Hopelijk is daar weer internet/wifi.

Groetjes!!