Dag 16+17

Het is zondag en dus voor ons een rustdag, ook in de vakantie. Wij bezoeken een Greenlaw Baptist Church in Flagstaff. Het is een goede dienst afwisselend met muziek, koorzang en solozang alles gericht op het verhaal van Jona ( hfdst.1:1-10), die niet naar Ninevé wilde. De pastor wijst ons op onze verantwoordelijkheid om Gods weg te volgen en niet de onze. Daarnaast verwijst hij naar psalm 139:7, dat wij nooit kunnen ontsnappen aan Gods aandacht en dat wij niet aan Zijn blikken kunnen ontkomen. Hij sprak niet alleen enthousiast, maar ook zo snel en zo hard via de microfoon, dat er ons veel ontgaan is. De rest van de dag hebben we in alle rust met een stukje sight seeïng doorgebracht. Het weer is kennelijk wel wat van slag, omdat we in de morgen veel zon en warmte hebben, maar in de loop van de middag toch weer dreigende onweersbuien, hoewel wij het droog houden.

Na een koele nacht ontbijten we in de volle zon met mooi . We gaan nu richting L.A., ( van hieruit 500 miles), maar doen dat gedeeltelijk via Route 66. Deze legendarische snelweg uit 1926, ooit de hoofdweg van Amerika’ genoemd, overbrugde de 2400 mijl tussen Chicago en Santa Monica in Californië. Zestig jaar later was de weg zo overbelast dat een groot deel van het verkeer werd omgeleid over nieuw aangelegde Highways, zodat je nu voorbijrijdt aan de oude motels en klassieke Amerikaanse diners (eetlokalen). Verkeersborden wijzen de weg naar historische weggedeelten en dus volgen wij die op vanaf het dorpje Williams en daarna v.a. de afslag “Crokton Road”, nog vóór Seligman op de HW 40, die na verbreed te zijn de oude 66 heeft vervangen. Daarvoor hebben we het dorp Williams nog even bezocht en zien de oude glorie terug toen alles nog via die route 66 ging. Zo is het nog leuker om in Seligman te stoppen.In de documentatie is terecht beschreven, dat het een pittoresk dorpje is waar je de pure nostalgie tegen komt.Dit dorp is vrij rommelig en kitserig, maar echt leuk! Als laatste stop vóór Kingman doen we in Hackberry een mooi versierd benzinestation aan, dat de vroege herinneringen ook doet opleven. We kopen daar nog wat en gaan door naar Kingman. De gehele route kenmerkt zich van uitgestrekte weidegronden tot rotsachtig gebergte.In Flagstaff zagen we om de haverklap meerdere locomotieven met een 60-80 wagons langzaam via het spoor voortbewegen, en zo was het ook onderweg vandaag vaak één rij van wagons.                         We zijn in Kingman vroeger dan gepland en besluiten door te rijden – als het kan – tot Lake Havasu City, bij de Londense Brug, waar je ook kunt zwemmen. Want……

Inmiddels is de temperatuur tot grote hoogte geklommen. We meten bij Hackberry al over de 40*! ( 110 F.) en bij kruising  HW 40 richting HW 95 naar Lake Havasu City op een heel groot parkeerterrein met vele en enorme grote vrachtwagens is de temperatuur zelfs bijna 50*, vanwege het asfalt en de ronkende motoren die de warmte nog meer opstuwen.Wat een verschil met gisteren!

We rijden een heel eind langs de Colorado rivier en komen bij een plaatsje dat op de kaart heel klein aangegeven staat, Bullhead City…… Een complete nieuwe stad (in aanbouw) met tientallen hotels, andere voorzieningen op het gebied van toerisme, zoals een casino etc. en duizenden huizen over een lengte van zeker 25 km! Er is nog voldoende grond te koop en de te kopen huizen van hout staan op wielen klaar om gekocht en geplaatst te worden…..                                                                                                                                  Hierna komen we om 17.00 uur aan bij de oorspronkelijke London Bridge, die steen voor steen hiernaar toe is verhuisd, vlakbij Lake Havasu City!                                                                Daar is ook een camping en ja………wij krijgen op verzoek een plekje aan het meer!!!   De temperatuur blijft tot heel laat boven de 30*. Als eerste gaan we een duik in het meer nemen om even af te koelen. Een verademing!