Antilope Valley & Bryce Canyon

Antilope Valley & Bryce Canyon 
Zoals gezegd in de laatste blog stond er een excursie met Indianen gepland door de Antilope Valley. Deze is vanwege regenval eerst niet doorgegaan. De vallei schijnt met regen vol water te lopen en voert het zand van de bodem mee uit de vallei. De hele indianenstam gaat dan aan de slag om van bovenaf nieuw zand in de vallei te gooien en harken dit over de hele bodem van de grote kloof in de aarde. Dus wij onverrichte zaken terug naar onze campground. En regen is nooit leuk, maar was voor ons een moment om onder de luifel van de hut gezellig spelletjes te doen. Sanne had het spel kolonisten van Catan snel in de vingers. Strategisch werd het slimst door Jet gespeeld (haha), dus stand 0-0-0-1! 
We hebben met de indianen een afspraak gemaakt voor een rondleiding de volgende ochtend. En dat ging door. Om 9.00 u stonden we bij hen op de stoep. We kregen gids Thermen mee door de antilope vallei. Hij vertelde erover alsof hij erin geboren en getogen was en dat zal ook weinig gescheeld hebben. Wat een gave vallei. We gingen zeker 5 trappen omlaag de aarde in. Doordat het een kloof is, is er lichtinval, wat zorgt voor special effects. Thermen gaf aan op welke wijze je je fototoestel en iPhone moest instellen voor de mooiste foto's. En soms gaven we Thermen ons toestel in handen. Ieder zijn vak, zeggen we maar. Het was een leuke unieke belevenis. 
Daarna zijn we in onze truck gestapt richting Bryce Canyon. Een mooie tocht waarbij de omgeving wisselde van veel groen naar rode bergen. Ook werd het sfeertje steeds cowboyachtiger, de houten huizen met veranda's, de auto's, ranches en de bbq-steakhousen. Ruim in de middag planten wij onze camper in Bryce Canyon National Park. Met de shuttlebus vertrokken we vrijwel direct richting de mooiste viewpoints. De regen was gestopt en het zonnetje deed voorzichtig mee. De Bryce Canyon was van bovenaf gezien net een rood speldenkussen vol pieken gemaakt van modderstapeltjes en cement  ( je kent het wel, torentjes van modder bouwen op het strand, door nat zand door je vingers te laten glijden). Een spookstad waar je allerlei afbeeldingen in herkent. Prachtig  wederom. En avond lekker bij ons eigen kampvuur door gebracht,
muziek gedraaid en gekke verhalen aan elkaar verteld. Inmiddels was het wel koud en richting 19 graden, regen. 
Doordat we door diverse staten reizen, Bryce ligt in Utah en we kwamen uit Arizona, hebben we steeds met een uur tijdsverschil te maken. Duurde even voordat we dit in de gaten hadden, en toen het horloge toch maar weer een uur naar voren gezet. Iemand had die dag een uur van ons afgepakt en we konden bij niemand reclameren. (Inmiddels rijden we in Californië en hebben we vandaag een extra uur cadeau gekregen). 
Vanochtend uit Bryce vertrokken richting Zion, eveneens een national park met bizarre gebergten. De hele rit goot het uit de lucht, een trieste bedoening. In het park aangekomen scheen voorzichtig het zonnetje, dus daar hadden we mazzel mee. Prachtige rit door het park gemaakt en leuke shots genomen. Met ons vieren toen besloten, gezien het twijfelachtige weertje, de camper in te gaan en alvast richting Las Vegas te reizen. Hiermee laten we een zeer indrukwekkend natuurgebied, nationale trots van USA, achter ons. We've been there, We've done it!