Van Groningen naar Maastricht?

Zaterdag 10 augustus

Stel je eens voor: je rijdt van Groningen naar Maastricht over een tweebaans weg! Vanaf het eerste moment dat je begint met rijden zie je links en rechts de meest grote, groene en hoge sparren die je maar kunt bedenken. Verder zie je links en rechts fantastisch hoge bergen welke op de top vaak nog bedekt zijn met sneeuw en ijs. Ook kom je onderweg nog langs een aantal gletsjers en betoverend mooie meren. Na iedere bocht of heuvel is het landschap weer anders. Verder is het opvallend dat je op deze route geen dorpen of steden treft. Er is alleen maar natuur. Dit was zo’n beetje onze dag. Één lange weg, highway 93 - ook wel de “icefield parkway” genoemd die van noord naar zuid loopt. Deze weg ligt tussen Jasper NP en Banff NP in en eigenlijk is deze weg op zich al een “park”; (maar wel een van 235 km lang). Na ongeveer een half uurtje rijden, als we Jasper achter ons hebben gelaten, ga je de weg af en stop je bij het eerste hoogtepunt van deze dag. De Athabasca Falls. Weer een waterval zou je denken. Dat klopt, en weer een bijzondere. Het water van de Athabasca rivier stort hier 12 meter naar beneden en komt uit in een nauwe kloof. De (water)nevelgordijnen zorgen voor kleurrijke regenbogen en prachtige vegetatie zoals mossen en wilde bloemen. We zijn nog vroeg dus we kunnen onze camper nog eenvoudig parkeren. 

Hierna rijden we weer even door naar de Sunwapta Falls. Zelfde laken een pak. Vreselijk mooi natuurgeweld, waternevel, mooie natuur en ook hier weer prachtig, door water uitgeslepen, kalkzandsteen rotsformaties. 

Met de snelstromende Sunwapta rivier aan onze rechterzijde rijden we verder naar het zuiden en komen aan bij Columbia Icefield.

Lunch time: zittend in een relax stoel op een terras met uitzicht op de gigantische Columbia Glacier. Een gletsjer! Ook hier heeft de opwarming van de aarde effect. Elk jaar wordt ook deze gletsjer een beetje kleiner. Zittend hier op het terras met het uitzicht op deze enorme bergen met die gletsjer ertussen realiseer je dat we toch een beetje zuiniger moeten zijn op deze aarde. Ook de generatie na ons wil je dit schitterende plaatje niet onthouden. Er zijn markeringsborden geplaatst met hierop de jaartallen van waar de gletsjer eerst eindigde. Het is jammer om te zien dat nog geen honderd jaar geleden de gletsjer ongeveer 200 meter lager eindige. Vanaf de plek waar ik nu zit heb ik nog een aantal foto’s gemaakt die ik zal posten op de weblog. Eigenlijk kunnen deze foto’s bij lange na niet vertellen wat voor een indruk dit op mij maakt. De Grand Canyon twee jaar geleden was al mooi maar ik denk dat dit uitzicht meer indruk op mij maakt. Canada is zo mooi!

Helaas gaan we niet met een tour de gletsjer op. Met z’n drieën kost het ruim 300 euro! We besluiten om lopend een stukje de gletsjer te verkennen. Een niet al te lastige wandeling omhoog richting het ijs. Helaas lukt het niet om op het ijs te lopen. De wereld is klein: onderweg naar boven komt Edith nog een collega tegen (lijkt Benidorm wel😜).

Na deze gletsjer rijden we verder naar het zuiden en bergop. We bereiken de Sunwapta Pass op ruim 2.000 meter hoogte. Om ons heen nog altijd enorm hoge bergen van ruim boven de 3.000 meter bedekt met sneeuw. De rivier rechts van ons is nu de Saskatchawan en stroomt de andere kant op! We blijven highway 93 verder volgen richting Lake Louise. Dit is een bekende wintersportplaats waar jaarlijks ook grote skiwedstrijden worden georganiseerd. Wij waren al gewaarschuwd: het is hier druk. Morgen willen we een trail lopen langs het meer maar om dit te kunnen doen zullen we al heel vroeg met de camper omhoog moeten rijden om überhaupt een parkeerplek te kunnen vinden. 

Ik verbaas me telkens weer over de kracht van de motor van onze camper. Wij met z’n vieren, alle bagage, een volle benzine tank en een volle vers water tank trekt hij toch maar mooi over elke bergpas heen. Het enige nadeel: de benzinemeter die je heel langzaam terug ziet lopen!

Tot slot: we hadden ons van te voren goed ingelezen over deze route maar dat deze zo mooi zou zijn hadden we niet verwacht. Uiteindelijk hebben we over die 235 km bijna 6 uur gedaan maar wat was het het waard. In ieder geval heel wat mooier dan de route Groningen - Maastricht.