Glacier National Park

Het is 07.45 uur op de KOA Camping West Glacier. Het is nog stil, een Amerikaan laat zijn hond uit, een andere campinggast loopt naar het toilet gebouw. Dit is een typisch Amerikaanse camping; groot, veel RV’s (oftewel campers), heel grote RV’s (zie de foto’s die ik gepost heb) en andere bijzondere caravans. Hier in Amerika hebben ze het eigenlijk niet over campers maar over RV’s (afkorting van recretional vehicle). De gemiddelde tourcaravan van de Amerikaan laat zich vergelijken met een stacaravan mij ons in Nederland of Europa (en dan nog groter). De caravan wordt vaak getrokken door een flinke pick-up of andere 4x4. Verder kunnen deze caravans ook aan de zijkant nog groter gemaakt worden door een zgn. slide-out. Verder rijden hier RV’s rond die de afmeting van een touringcar hebben. Vaak hangt hierachter dan nog een personenautos. Geweldig om te zien! 

Deze camping is van alle gemakken voorzien. De staanplaatsen zijn ruim ingericht, het is netjes en vaak kun je met de camper je staanplaats oprijden en om te verlaten rij je gewoon weer rechtdoor (dit noemen ze hier ‘pull through’. KOA is een organisatie die door heel Amerika campingsites heeft. Het is een van mijn favoriete campings mede omdat ze eenvoudig vanuit Nederland te reserveren zijn. Soms valt de kwaliteit wat tegen, deze camping is prima!

Vanochtend vroeg is het nog bewolkt en fris maar wel lekker rustig. Het is dan heerlijk om hier rond te lopen. Het uitzicht op de dicht beboste bergen welke voor een deel nog gehuld zijn in de wolken is prachtig. Ik vind het geen probleem om vroeg op te staan; hoe langer de dag duurt, hoe beter. We zitten nu in de staat Montana in het noorden van de VS tegen de grens met Canada aan. Vandaag gaan we het National Park (NP) West Glacier bezoeken. Dit NP staat vooral bekend om de vele (kleine) gletsjers. Ook hier moeten we weer enigszins vroeg op pad gaan om de drukte een beetje voor te zijn. Dat is een ‘nadeel’ van reizen met een camper; je bent iets minder flexibel in het vinden van een parkeerplaats, je hebt gewoon wat meer ruimte nodig. (Gisteren bij het parkeren voor het doen van boodschappen kreeg ik nog de “complimenten” voor mijn parkeren. Het was enigszins cynisch bedoeld van die mevrouw, ik nam vier plaatsen in. Ik heb haar ook maar -cynisch- bedankt).

De voordelen van een camper zijn dat je altijd een (schoon) toilet bij je hebt, je kunt onderweg uitgebreid lunchen (vandaag hadden we gebakken eieren met spek en noodles) en je kunt onderweg verse koffie en thee zetten.

Vanuit de camping was het maar een korte rit naar de ingang van het NP. Je moet hier entree betalen. Als je meerdere NP’s bezoekt is het al snel voordeliger om een ‘annual pass’ te kopen. Met deze pas kun je alle nationale parken in en deze pas is een jaar geldig. Deze pas kun je vervolgens in Nederland weer via Marktplaats verkopen aan mensen die nog naar Amerika gaan.

Na de ingang van het park is het een korte rit naar de parkeerplaats voor de start van onze wandeltocht. Het is nog vroeg en er staan maar een paar auto’s.

Na een paar minuten lopen komen we bij een bord die verdere toegang ontzegt op straffe van ‘prosecution’. Dit soort waarschuwingen neem je wel ter harte. We besluiten om een andere trail te lopen en komen op een pad terecht welke gelijk loopt met een snel stromend riviertje naast ons. Het is nog rustig, we komen (nog) geen mensen tegen.

Zo lopend door een bos hoop je dat je nog dieren tegen komt maar ook hier lukt het niet om dieren te spotten. Wel is de natuur prachtig. Het is een dicht bebost gebied waardoor een smal pad loopt welke we volgen. Direct naast het pad is het ruig, bomen zijn omgevallen en op sommige plaatsen zie je schade van een plaatselijke brand. Via borden worden we gewaarschuwd om vooral op het pad te blijven. Bomen zijn onstabiel en we worden gewaarschuwd voor omvallende bomen. Vaak loopt de berg naast het pad stijl omhoog (of naar beneden). Best spannend om zo alleen (met z’n vieren) door zo’n eenzaam bos te lopen. Je hebt hier dus ook helemaal niets aan je mobiel. Geen bereik, laat staan iets van Wifi.

Onderweg stoppen we regelmatig voor uitzicht op kleine watervallen en prachtige uitzichten op de bergen om ons heen. Naarmate de ochtend vordert komt de zon meer op en wordt het uitzicht alleen maar beter!

Op een paar rotsen direct aan het water blijven we even zitten om wat te drinken en te eten. Bij dit soort wandeltochten nemen we altijd eten en drinken mee voor onderweg. Dit hebben we wel geleerd na onze reis twee jaar geleden. Op een wandeltocht naar de Delicate Arch werden we minder of meer verrast door de lengte en zwaarte van de wandeltocht. Dit overkomt ons nu niet meer.

Het wordt deze vakantie een gewoonte om onderweg “iets” van onszelf achter te laten. Geen afval of onze naam gekerfd in de stam van een boom maar het stapelen van stenen (zie foto). Heel vroeger werd dit gedaan door mensen/reizigers als herkenningsteken voor de terugreis. Wij maken er nu een ‘sport’ van om een zo hoog mogelijke toren te bouwen.

Lunchtijd: we besluiten om nog niet terug te rijden naar de camping maar een leuk plekje te zoeken om te eten. Dit vind ik eigenlijk nog het leukste om te doen. Ergens in de natuur je camper neerzetten en tijdens het genieten van de omgeving een broodje eten. Hier lukt het niet om in een bos een plekje te zoeken. Wel lukt het op een kleine parkeerplaats met het uitzicht op een waterval. Dit soort momenten zijn mij het meest dierbaar!

Na de lunch terug naar de camping. Programma: (1) Siesta (we zijn best moe: laat naar bed, vroeg op, veel reizen) - (1b) De was doen: we zijn nu zo’n 10 dagen onderweg, de ‘wasmand’ raakt vol en hier is een goede wasserette. (2) Na de siesta: zwemmen! Marijn heeft een nederlands jongetje hier ontmoet met wie hij graag wil zwemmen. (3) hangen bij het zwembad (ook dit is vakantie)

Tot slot: dit verhaaltje heb ik zitten schrijven aan de rand van het zwembad met het uitzicht op de bergen. Om ons heen alleen maar Amerikanen. Hele vriendelijke mensen welke eigenlijk altijd vriendelijk gedag zeggen: “Hi there! How are you doing?” Ze verwachten eigenlijk geen antwoord, het is hier de manier van elkaar begroeten. De sfeer is toch wat anders in Europa. Het is wat rustiger, minder gegil en geschreeuw. Relaxed. Het bevalt ons hier goed en na een aantal dag wat kouder weer is het fijn om weer in de zon te zitten.

Morgen weer een reisdag, niet zo lang als gisteren. Doel is om richting Yellow Stone te rijden - hopelijk weer een hoogtepunt op deze reis. Deze dag is alweer bijna voorbij....wat gaat de tijd snel. Nu: kampvuur aansteken!