Lake Louise en massatoerisme

Zoals al eerder vermeld zijn we de zondag extra vroeg begonnen. We wilden een trail lopen rondom Lake Louise. Een schitterend mooi meer hoog in de bergen. Parkeerplaatsen bovenop de berg zijn beperkt dus om 07.00 uur rijden we naar boven; de kinderen liggen nog in bed. Eenmaal bij de parkeerplaats lukt het nog om de camper goed te parkeren (back in) maar wegkomen zal lastiger gaan ivm de krappe parkeerplaatsen. Dat zien we later wel weer (we worden er steeds makkelijker in. Eerst nog even ontbijten en daarna op pad.

Lake Louise ligt op een hoogte van ongeveer 1.600 meter. De wandeling is ongeveer 3,5 kilometer omhoog met een gemiddelde stijging van 10%. Dezelfde route loop je ook weer terug. Doel van de wandeling is een ‘teahouse’. Een houten hutje hoog op de berg waar je koffie en thee kunt drinken en waar je huisgemaakte broodjes en taart kunt eten. Kenmerkend voor dit theehuisje is dat er geen electriciteit en stromend water is. Alle benodigdheden worden door het personeel meerdere keren per week zelf omhoog gesjouwd. Een of twee keer per jaar worden de zwaardere benodigheden zoals meel, gebotteld water en jam met een helicopter aangeleverd. De route omhoog is best pittig. Een hobbelig, ongelijk en smal pad. De omgeving is wederom schitterend. Je loopt door een dicht tegen de berg aangeplakt naaldbos met af en toe een doorkijk op Lake Louise welke steeds verder naar beneden ligt. Het water van Lake Louise is schitterend gekleurd, een soort melkachtig wit helder water. We hebben ergens gelezen dat deze karakteristieke kleur veroorzaakt wordt door smeltend sneeuw en ijs wat van de berg afkomt. Dit water zorgt er vervolgens voor dat o.a. kalkzandsteen afgeslepen wordt en dat dit deze kleur veroorzaakt. 

De wandeling omhoog neemt ongeveer 1,5 uur in beslag. We beginnen met jassen en truien aan maar halverwege moeten we deze uitdoen i.v.m. de warmte. Het is best een inspanning. Eenmaal boven worden we gegrepen door de schoonheid van de omgeving en het karakteristieke houten hutje. Omdat we vroeg zijn lukt het ons om een tafeltje met vier krukjes te bemachtigen aan de rand van de overkapte veranda. Het uitzicht is wondermooi, wat een rust. Wat er toen gebeurde heb ik nog nooit meegemaakt: bij een heel vriendelijke vrouw bestelden wij een pot thee, twee warme choco en drie stukjes huisgemaakte appeltaart. Kosten 37 dollar maar...... we konden alleen cash betalen! Omdat er (zoals we al wisten) geen electra is konden we niet met de creditcard betalen! Hadden we kunnen weten (behalve hier op de berg heb je eigenlijk nergens cash geld nodig, alles gaat met de creditcard). Ik zeg tegen de vrouw dat de bestelling geannuleerd moet worden, wij kunnen niet cash betalen. De teleurstelling op de gezichten van Anna en Marijn was blijkbaar zichtbaar want ik werd kort hierna op mijn schouder getikt door een alleraardigste Canadese vrouw die mij 30 dollar geeft. Enigszins verbouwereerd pak ik dit geld aan maar vertel tegelijkertijd dat ik haar niet op korte termijn terug kan betalen. Dit hoeft niet zegt ze, met dit geld kunnen we thee en choco bestellen. Waar maak je dit nog mee! Nog steeds verbaasd (en dankbaar) draai ik mij nogmaals om naar deze vrouw om haar nogmaals te bedanken. Ik kreeg de indruk dat het voor haar de normaalste zaak van de wereld was!

We genieten van de thee en choco (en nog twee stukjes appeltaart) en onderwijl zien we mensen komen en gaan bij dit theehuis. Het wordt drukker. Leuk om te zien is verder dat de waterketels voor de thee en koffie gevuld worden vanuit het bergmeertje waaraan dit theehuis ligt. Om de zoveel tijd komt een van de medewerkers van de keuken naar buiten met twee ketels om deze in het meer te vullen. Verder lezen we dat wij vriendelijk verzocht worden om ons eigen afval mee te nemen naar beneden want ook al het afval moet weer van de berg af.

Na een uurtje besluiten we (met enige tegenzin) om weer terug naar beneden te lopen. Natuurlijk gaat dit wat eenvoudiger dan omhoog lopen maar na enige tijd begin je ook dit wel te voelen. Op de moderne smart watches van tegenwoordig kun je goed bijhouden hoeveel kilometer je gelopen hebt. Bij terugkomst bij de camper hebben we uiteindelijk bijna 9 km. gelopen en ruim 700 hoogtemeters overwonnen. We zijn moe en trots op ons zelf!

Op de weg terug naar beneden valt het ons op hoe enorm druk het is geworden. Vanochtend vroeg konden we nog redelijk rustig zonder veel mensen om ons heen naar boven lopen, nu is het enorm druk. Een enorme mensenmassa beweegt zich omhoog. Eenmaal beneden is het heel druk aan het begin van de route en op de parkeerplaats. Eigenlijk wel jammer dat zo’n mooie natuurlijke omgeving belast wordt met zoveel toerisme. Ook hier merk je dat steeds meer mensen de (financiele) mogelijkheid hebben om te reizen. Wij maken hier natuurlijk ook deel van uit.

Het kostte nog wat moeite om de camper van de parkeerplaats af te krijgen. Wij stonden tussen andere campers in en de ruimte om weg te rijden was beperkt. Met behulp van onze (duitse) buren aan de achterkant en Edith aan de voorkant lukt het om na een paar keer steken de camper weer in de juiste richting naar de uitgang te zetten. We rijden nu naar Banff voor de overnachting op de volgende camping. Op deze (natuur) camping zijn geen voorzieningen dus zijn we geheel aangewezen op de camper zelf. Stroom van de accu’s, vers water uit de tank, een aggregaat voor extra stroom (bijv. voor de magnetron en broodrooster) en een gastank voor het gasfornuis. Voor vanavond hadden we al besloten om een keer te gaan uit eten, een reservering hiervoor hadden we gisteren al gemaakt. In Banff was het slecht weer, regen, regen en nog een regen. Eenmaal weer terug op de camping blijven we lekker binnen met een boek, een filmpje of een muziekje. Daarna: weltrusten!

Maandag 12 augustus

Een lange reisdag voor de boeg. Terug naar de VS een rit van ongeveer 6 uur. Vandaag moeten we de grens weer over en boodschappen doen. We beginnen door onze voorraden heen te raken.

Slecht weer onderweg. Vannacht op de camping ook veel regen gehad. Het continue getik van de regen op het dak is ook wel gezellig en je slaapt lekker hierdoor. Helaas lekt het dakraam in de douche (volgende puntje op onze klachtenlijst). Edith en ik rijden vandaag om de beurt. Ik begin en na een uurtje nam Edith het over. Ze had mazzel, een steile bergweg naar beneden met enkele wegonderbrekingen door werkzaamheden onderweg. Gaat wel gemoedelijk hier. Er staat een man of vrouw met een stopbord op de weg, je wacht even tot dat het tegemoetkomende verkeer voorbij is en je krijgt een teken van de man of vrouw als je weer mag rijden. Onderweg blijft het nog steeds regenen. Als ik dit schrijf zit ik achter in de camper, gezellig bij Marijn (en zijn ipad). Ook dit is vakantie!