Verandering van plannen!?

Zaterdag 24, augustus

Laatste weekend, laatste camping. Doel van vandaag is om naar een camping te rijden aan de voet van Mount Reinier. Dit is een prachtig gebied om te wandelen, watersport etc.

Vanuit onze camping is het nog een aardig stuk rijden naar Mount Reinier maar we gaan met goede moed op pad. Het is draaien en keren in de bergen, tussen de dichte bebossing door. Een mooi rit. Al snel rijden we weer bergop. Naar de eerstvolgende kruising is het 49 mijl rijden! Ik begin me al wat zorgen te maken over de afstanden en de staat waarin de weg verkeert. We rijden over een zgn. NF weg. Dit staat voor National Forrest. Bij een kleine wegsplitsing aangekomen pakken we de verkeerde richting, we moeten terug! In z’n achteruit lukt niet (da’s net te ver) dus keren maar. Edith stapt weer uit en het omdraaien van de camper verloopt redelijk soepel. Het is hier zo afgelegen dat er weinig verkeer is. Dit gaat allemaal goed.

Eenmaal met de neus weer de goede kant op pakken we ‘de andere’ weg en we gaan weer (iets minder) vrolijk door totdat.... we bij een onverharde weg terecht komen. Op onverharde wegen wil ik met de camper niet rijden. Contractueel mag het niet en het schut allemaal veel te veel. De inhoud van de kastjes dreigt dan naar beneden te vallen. Weer keren en nieuw plan bedenken.

We besluiten om weer terug te keren naar de eerdere kruising en toch die abusievelijk verkeerde weg/richting te pakken. Zo gezegd zo gedaan. We rijden weer (iets minder) vrolijk door totdat....... we bij een onverharde weg terecht komen....... Nee: ik vergis me niet dit is echt de juiste tekst. Ook hier geldt: dit wil ik niet, geen onverharde weg...... Wat nu?

Tijdens het keren komt uit tegenovergestelde richting een pick-up/4x4 aangereden. Edith houdt deze auto aan en vraagt hoe lang dit onverharde deel doorgaat. Het antwoord is dat de afstand beperkt is maar dat het wel een “bumpie road” is. Ook was het ons opgevallen dat de weg steeds smaller werd omdat bomen en struiken steeds meer over de weg hingen. Voor ons een teken dat deze weg niet veel gebruikt wordt. Balen!! We besluiten om de gehele weg terug te rijden tot min of meer aan de kruising waar we vanochtend vroeg gestart zijn en dat is ongeveer 20 mijl.

Mount Reinier is ver weg! Als we hier toch naar toe willen is het zeker nog vier uur rijden. Eerlijk gezegd begin ik het rijden een beetje beu te worden. Het rijden op zich is niet zo’n probleem maar het draaien en keren, omhoog en naar beneden in de bergen is vermoeiend. We rijden nog steeds noordwaarts en zijn inmiddels op highway 14 aangekomen. Deze gaat gelijk op met de Columbia River en de uitzichten zijn gelukkig prachtig. Het is ook niet voor niks een scenic highway. We moeten door een aantal korte tunnels. Onze camper is 12 feet hoog, de laagste doorrij hoogte van een tunnel is 12 feet, 6 inch. We houden aan de bovenkant dus nog net een paar centimeter over. Het moet niet gekker worden.

Tijdens een stop besluiten we om de komende twee dagen anders in te vullen. We gaan helaas niet naar Mount Reinier (doen we volgend jaar wel) maar boeken een KOA camping op een half uurtje rijden. Morgen rijden we dan verder noordwaarts en boeken een andere KOA camping in de buurt van Seattle waar we maandag de camper in moeten leveren.

Ik voel me opgelucht maar ook een beetje weemoedig. Afwijken van een vooropgesteld plan is niet mijn sterkste kant maar voor nu en morgen toch het beste alternatief. Ik ga een biertje pakken!