Naar Seattle 1 juni 2023

6 uur op.  Ailko was zo lief om ons op Schiphol af te zetten.  Daar stonden we dan met onze 2 grote koffers, kleine koffertje voor in de cabine en rugtas voor terminal 3 (intercontinentale vluchten) 

Helemaal niet druk.  Boarding pass had ik al op de telefoon

De koffers werden geaccepteerd (  gelukkig ook de iets te grote koffer 😊)

De security check ging ook gesmeerd. Om 7.30 waren we door alles heen.  Kopje koffie   Een dubbele ristretto voor George.  Maar dat waren hooguit 2 theelepeltjes in een bekertje en de prijs was onevenredig hoog!

Snoertjes nog bijgekocht. Een mooie nekkussen met hollandse 🌷aan gescgaft. Toch nog wat nostalgie uit holland mee.  Puzzelboekjes ook nog. 

Om 9.15 mocht men instappen. Je moest per volgorde van groepen het vliegtuig in Wij waren groep 7.
Voor extra geld, €42,- pp, mocht je jezelf naar groep 4 verplaatsen.  Enige mogelijke voordeel is dat je eerder het vliegtuig in mag en dat je koffers dan ook eerder op de bagageband aankomen  en dat je iets meer verzekerd was dat je kleine handkoffertje niet alsnog in het ruim moest ivm ruimtegebrek in de cabine.
Gelukkig hadden wij dat niet gedaan. Er waren wel teleurgestelde mensen die zich gepakt voelden. Want veel tijd scheelde het dus ook niet. Uiteindelijk moet je allemaal mee. En wij hebben nauwelijks moeten wachten op de koffers zowel in Dallas als in Seattle 

Het vliegtuig was nagenoeg vol.  Naast ons kwam een man zitten. Hij bleek in Texas te wonen. De 10 uur durende vlucht was zo voorbij. Zo gezellig hebben we gepraat en gelachen. Geen tijd gehad om te slapen   Het filmaanbod was niet helemaal mijn smaak. De stoelen zaten tot mijn verbazing heerlijk ondanks het “sardientjes in een klein blikje" gevoel.  Stoel kon redelijk naar achteren en de benen konden we mooi naar voren kwijt. (Beter dan 5 jaar terug). Bij het invullen van gegevens had ik bij Eten de keuze wensen “low carb en low fat” aangegeven en idd het was zeer summier in hoeveelheid en in calorieën Maar wel gezond !  Verder Uiterst vriendelijk en betrokken cabinepersoneel 

In Dallas konden we makkelijk  door de paspoorten controle   Korte rijen en het Esta formulier hoefde ik niet eens laten zien. Alleen bij de douane werden we eruit gepikt. Je mag geen fruit invoeren (ik had ze voor de vlucht meegenomen en vergeten op te eten). Dus naar een andere balie en een extra controle. Dat was een misser 🫢

Daarna moesten we weer inchecken om naar Seattle te kunnen vliegen. Zo werd je wel bezig gehouden.
Om van de internationale airport naar het nationale gedeelte te kunnen kome,  kon je met een shuttle treintje. Dat treintje ging met een noodvaart om beide vliegvelden (aan de buitenkant) heen. Een rondje duurde een half uur.   Het leek de Efteling wel, zo hard scheurden we door de bochten.
Maar je had een prachtig uitzicht op Dallas en de omgeving. Dus dat hadden we letterlijk in vogelvlucht gezien. Een zeer vriendelijke gastvrouw op de airport, die door had dat we 4 uur overstaptijd hadden, attendeerde ons hierop   

Bij het wachten tot we mochten instappen, kwamen we naast een ouder echtpaar te zitten. Zij wonen vlak bij Seattle en overwinteren in het zuiden van Texas.   Zij overstroomden ons met informatie wat we allemaal moesten zien . Ze toonde ons al haar relevante foto’s op haar laptop. En nodigden ons uit om as maandag met hun ergens te eten. We zien wel of dat gaat lukken. Het is wel onze eerste camperdag. Dus alles moet wennen. En om dan van onze schema af te wijken en misschien te laat op de gereserveerde camping te komen, geeft toch teveel stress. 

Op de vlucht naar Dallas hadden we veel turbulentie, zo heftig dat de trolly met de drankjes tot 2 x terug moest en we 15 min moesten wachten voordat ze toestemming hadden om weer verder te serveren met de drankjes. Ook hier weer een Efteling gevoel 

Nu zaten we naast een aardige dame, die ook op de praattoer was. Deze keer ook niet geslapen. Maar wel gezellig.

Eenmaal in Seattle ging alles vlot en voordat we het wisten stonden  we met alle bagage buiten.
Ik had de Uber app thuis al geïnstalleerd Dus er eentje besteld. Maar  waar  was de locatie waar ze zouden moeten staan?  Google geeft het wel aan op de kaart. Maar welke kant moet je dan op wandelen? Uiteindelijk wel gevonden.  
Maar toen ook nog een betalingsprobleem. Cash accepteren ze niet. Ik kon alleen via pay pal of apple pay betalen.  Uiteindelijk hebben we een gewone taxi gepakt. Die bleek maar $2,- duurder te zijn.  Geen gedoe. Kon cash betalen. $60,- en $10,- fooi. In de VS moet je overal fooi bij rekenen variërend van 10-20%   Betaal je met je kaart dan staat er al voor je op je op of je 10% of 20% of meer % wil geven  scheelt je hoofdrekenen 

Het is 35 min rijden naar Hotel Max.  We werden vriendelijk ontvangen.  Toch even gauw gegeten ergens verderop. Veel was dicht. Straten waren leeg, nauwelijks verkeer en dat om ca 21 uur Maar gelukkig een italiaan gevonden.  Niet goedkoop. Maar overheerlijk en erg hartelijk en gastvrij.  Voor een biertje en 2x spaghetti Carbonera $98,- dollar armer.   Maar wel een volle maag rijker

Gedoucht en in bed gedoken. Knock out.