Zondag 2 Juli. Terug naar Seattle

Zondag 2 juli

Nu is echt de laatste dag aangebroken. Vroeg opgestaan.  Helaas gingen de douches pas om 8 uur open. Dus in de camper met een washandje gewassen. Om 9 uur uiteindelijk weggereden alles definitief ingepakt.  Ik wilde het propaangas nog bijvullen.  Je kookt op gas,  ijskast gaat ook op gas als we niet aangesloten zijn op het stroomnet. Warm water als je dt wil, ging ook via een geiser, maar daar hebben we geen gebruik van gemaakt. Ik kookte  het water  steeds in de waterkoker die ik in het begin aangeschaft had. Heel handig. Maar in het stadje waren er geen refill mogelijkheden. Ook onderweg niet. Dus maar zo gelaten. En zou ik het wel zien 

De terugweg was knap lastig. De bewegwijzering is anders dan in Holland. Dus af en toe moesten we helemaal links en dan weer helemaal rechts rijden. Veel automobilisten gaven je de ruimte. Maar enkele keren toch wel een middelvinger uit het raampje. Of hevig getoeter. En dat op een 8 baansweg. Brr. Net een rollercoaster   

Gelukkig kwamen we heelhuids aan bij het verhuurbedrijf.   Ze zagen geen mankementen (je weet maar nooit). Zelfs de gastank was volgens hun vol. Bijzonder. Nog over de lekkage gehad. Maar ik kreeg een e-mailadres waar ik naar toe moest schrijven. Dan konden ze daar kijken of ik in aanmerking zou komen voor compensatie.  Goed toen stonden we om 11 uur op straat. Wat nu. We zaten in het noorden van Seattle. Vliegveld is een dik uur rijden richting zuiden. Onze vlucht zou pas om 20 uur vertrekken. Dus had ik bedacht om naar het “museum of flight” te gaan van Boeiing   We mochten de koffers bij het verhuurbedrijf achterlaten. Met een Uber voor $9,- erheen. Gelukkig ging het nu goed met de Uber. Via PayPal!  Maar tot onze verrassing was het museum dicht.  Wat nu. Teruggelopen naar het verhuurbedrijf.  Duurde ca 45 min. 

De dochter van Scott was zo lief om ons naar het Northgate station te brengen  vanaf het verhuurbedrijf zo’n 20 min rijden. Zodat we dan met de trein naar het vliegveld konden gaan. Ze zou ons om 15 uur ophalen. Maar gelukkig kon ze eerder komen.  Afgezet bij het station. Kaartjes gekocht $7,- voor 2 personen. Te geef gewoon. Het was de het startpunt vn de trein. Dus konden we lekker zitten met al onze bagage. 

Bij het vliegveld aangekomen (ca 16 uur) moesten we wel kilometers ver lopen. Zeker 20-30 minuten voordat we bij de checkin balie van British airways stonden.  Koffers waren precies 23 kilo. Pff gelukkig. Dan nog door de security. Vlg de man waren we wel erg vroeg, maar na wat twijfelen, liet hij ons toch door omdat we senioren waren. (Grijs haar heeft dan ook weer zijn voordelen).  Dat ging gelukkig vlot. Hier moesten wel de schoenen uit , de riem mocht hier juist wel om blijven. Alle elektronische apparaten moesten hier ook uit de tassen. Elk vliegveld heeft zijn eigen regels. Verwarrend. Dan eindelijk relaxen bij een Starbucks kopje expresso “ dubbele shot”  voor George met nog iets lekkers erbij. 

Dit voorgaande blogje schrijf ik in het vliegtuig. We zitten met zijn tweetje helemaal achterin. Geen praatzieke buren. Slapen lukt niet erg. Maar goed dat halen we thuis wel weer in. 

De reis verliep voorspoedig. We waren zelfs een kwartiertje eerder in London aangekomen.  Maar wT schetst onze verbazing. Het vliegtuig was niet gekoppeld aan de terminal. Er zouden busjes komen om ons naar een terminal te brengen. Zegge en schrijven één busje kwam aanrijden. Bleef heen en weer rijden totdat het grootste gedeelte van de mensen het vliegtuig uit waren. Wij hebben een uur in het vliegtuig gewacht voordat we aan de beurt waren. Zodoende de connectie naar Schiphol gemist.   De volgende vlucht naar AMS had gelukkig nog ruimte. Dus met onze nieuwe boarding passen weer door de security en naar de gate gelopen elle lange einden om daar te komen. Helaas had deze vlucht 40 minuten vertraging.   Maar goed we zijn weer op Nederlandse bodem 

Ailko zou ons ophalen op Schiphol. Blijven in Haarlem slapen. En dinsdag terug naar ommen 

En dit was het einde van onze fantastische trip