zaterdag 17 september

We zijn in het wilde westen geweest, in het plaatsje Winthrop.  Nou ja, echt wild was het natuurlijk niet maar wel heel leuk. In 1972 werd er een weg door het dorp aangelegd en de inwoners hebben toen besloten het dorp  het aanzien te geven van de koloniale tijd van de jaren 80 van de 19^e eeuw. Alle gevels zijn van hout en er is zelfs aan de dwarsbalken gedacht om je paard aan vast te zetten. Het is helaas niet zover doorgevoerd dat ze ook  nog op een paard rijden.  We drinken daar koffie en worden bediend door een jongen uit Macedonië!?! Hij wil graag weten waar we vandaan komen en als we dan zeggen uit Nederland, Den Haag, zegt hij direct ADO,  als we Rotterdam noemen zegt hij Feyenoord en zo weet  hij alle voetbalclubs en de bijbehorende plaatsen te noemen.  Een hobby van hem.

We hebben inmiddels ruim 2000 kilometer afgelegd. Vandaag was eerst een fruitgebied aan de beurt met appels-, peren-, en perzikenbomen.  Net als bij ons worden op dit moment de appels geoogst. Als je de enorme hoeveelheden bomen ziet begrijp je niet hoe dat fruit allemaal geplukt moet gaan worden. Bij sommige bedrijven staan een heleboel hele kleine “ huisjes” waar de seizoenwerkers in wonen.

We gaan richting Canadese grens en komen in het North  Cascades National Park. Wij rijden een stuk van de Cascade Loop. Een mooie  weg met prachtige uitzichten. We rijden door hoge bergen en diepe dalen, langs rivieren en meren.  We klimmen tot een hoogte van 1800 meter en het wordt zo koud in de auto dat we de verwarming aan zetten. Wij stoppen bij het Piablomeer.  Het water in dat meer heeft een prachtige groene kleur.  Die kleur krijgt het meer omdat het water langzaam van de rotsen afsijpelt, waardoor mineralen meegevoerd worden en als de zon er dan op schijnt, krijgt het die mooie groene kleur.