Wild, wandelen en een vuurtje,

Lieve mensen,

Ondertussen oktober, we zouden het bijna vergeten want 50 meter van me af ligt Hil genietend te zwemmen in Lake Tahoe. Sinds de bomen ‘deden’ we Yosemite park, het pareltje onder de parken. Vooral prachtig omdat je eigenlijk op de bodem van een canyon loopt en de enorme granieten rots massieven aan weerszijden van je oprijzen. Erg imponerend en groots.

De eerste dag deden we een flinke wandeling, 2,5 uur heen, zo’n 600 meter naar boven en daarna 1,5 uur terug, al met al een 13 kilometer. Wel heel prachtig zo de helling op te midden van allerlei enorme naaldbomen, ook Sequoia’s, maar daarnaast red cedars en ponderosa’s, (soort naaldbomen) ook flink hoog en kaarsrecht. Boven een mooie beloning in de vorm van een bijzondere waterval waar het water in mooie komvormen naar beneden stroomde (zie foto).

De tweede dag echt naar de Valley. We houden niet zo van de platgetreden toeristenpaadjes, dus direct maar het woeste pad op. Na een paar meter al een waarschuwingsbord voor mountain lions. Op plaatjes hadden we ze al gezien. Echte leeuwmodellen maar dan ter grootte van een forse hond. Vooral niet hard wegrennen als je er één tegenkomt, jezelf zo groot mogelijk maken en rustig achteruitlopen. Als hij toch aanvalt zo goed mogelijk terugvechten! Hmm.. Bruikbare adviezen maar het verlangen naar een ontmoeting neemt niet echt toe. Gelukkig maar toch ook wel een beetje jammer,  hebben we er ook geen gezien. Wel een coyote, een soort wolf, maar toen zaten we lekker in de bus. Ondertussen liepen we op een pad wat steeds meer weg had van het ‘make your own way’ idee waar Amerikanen zo dol op zijn. Uiteindelijk liepen we in een soort Biesbosachtig moeras en ik had de neiging terug te gaan, tot we stemmen hoorden. Een Amerikaans echtpaar. Ook zoekend naar hun own way, maar met de wetenschap dat er aan de andere kant van het moeras beslist een pad moest zijn. Samen kwamen we eruit met de nodige inspanningen ( foto) . Twee jaar terug bleek de route voor de wandeling versperd te zijn door een enorme rockfall, die een aarbeving veroorzaakte van 2,4 op de schaal van Richter. Wij blij dat dat niet ook nu gebeurde, de steile wanden vroegen weinig fantasie!

Vanuit het park eerst over de TIOGA pas naar het noorden! Bofferds zijn we, want die pas is het grootste deel van het jaar dicht. Toen nog een prachtig kampeerplekje gevonden bij het Monolake: vuurtje stoken toegestaan, (foto).

Groetjes,

hh