olie verversen, onbereikbaar en onweer

22 juli 2012

Olie verversen, onbereikbaar en onweer

Op het moment dat ik deze blog schrijf hebben donkere wolken zich boven de bergen van Clearwater samengepakt. Het werd vanmorgen al wat bewolkter maar nu is de lucht donkergrijs en ben ik van ons balkon naar binnen verhuisd want het onweert behoorlijk!

Ook heb ik het raam voor de hor maar dichtgedaan want het weelicht continu en het dondert dreigend. Benieuwd hoe lang dit gaat duren…

Maar voordat we überhaupt in Clearwater zijn aangekomen moesten van Cache Creek (dat ‘spannende’ dorp langs highway 99...)op weg naar dus Clearwater. Het gaat op 21 juli om een reis van 216 kilometer die ons zowaar over een weg voert waar 100 gereden mag worden. Omdat we in alle vroegte Cache Creek hebben verlaten (na daar precies 17 uur te hebben verbleven hadden we écht, écht alles gezien) en we kunnen doorrijden zijn we om 11 uur al in Clearwater.

50 kilometer voor Clearwater geeft de Ford Edge op één van de hightech schermen ineens de melding dat de motorolie moet worden vervangen. Dat kan kloppen. Onze huurauto heeft nog geen 15.000 kilometer gelopen en dus moet hij (of zij) straks een eerste servicebeurt hebben. We besluiten door te rijden naar Clearwater aangezien onze hightech auto wél aangeeft dat ie nieuwe olie wil maar mét de vage inschatting ‘soon’ denken we dat we nog wel 50 kilometer door kunnen. Dat kan. Ïn ons hotel, the Clearwater lodge, bellen we Alamo. We willen toch even weten of we wel de olie mogen laten vernieuwen en of we dat vergoed krijgen. Ik krijg van Jennifer, de uiterst vriendelijke service medewerker van Alamo drie opties:

a. nog 1000 kilometer doorrijden, dat kan. Soon betekent in dit geval dat je nog 1000 kilometer kunt doorrijden

b. terug naar Vancouver en daar een andere auto ophalen (huh?)

c. de olie door een garage laten vernieuwen en het bonnetje bewaren zodat we de gemaakte kosten terugkrijgen in Vancouver.

Optie c lijkt ons veruit de beste en we ‘snappen’ optie b niet helemaal. Terugrijden naar Vancouver???
Als Bol en ik dit later nog eens bespreken bedenken dat, dat de optie voor onze medelanders is die geen Engels spreken. Die zijn we al weer een aantal keer tegengekomen en soms is het echt tenenkrommend… blijf dan lekker gewoon op de Veluwe!

Wij (natuurlijk) hadden voordat we Alamo gingen bellen al een garage ‘geregeld’ in Clearwater. Hartstikke aardige monteur die aangeeft dat het wel verstandig is olie te verversen maar als het niet nodig is we het niet moeten doen. Kosten zijn overigens maar 70,00 dollar.

Aangezien het 22 juli Zondag is, is alles, ook de garage, gesloten maar Maandagmorgenvroeg kunnen we als eerste terecht. Komt goed uit dat ze op Zondag gesloten zijn kunnen wij Welsh Gray Provincial Park gaan bezoeken.

Zondagmorgen vroeg staan we op, we willen het provincial park bezoeken voordat het druk wordt. Misschien komen we nog beren tegen!

Na het prima ontbijtje in de lodge gaan we op pad. Eerst gaan we even langs “Jims” supermarktje, die is open en daar kunnen we bellen met een vaste lijn. Dat is mooi want we zijn op onze mobieltje onbereikbaar in deze omgeving; geen netwerk.

Wat leuk is bij Jim’ s dat er dus een telefoon staat en een gelamineerde kaart ligt met de melding dat toeristen gratis naar huis mogen bellen als je het maar niet te lang maakt. Waar kom je dat nou nog tegen. We bellen dus even kort met het thuisfront en de geliefde van Bol. Zijn zij ook weer op de hoogte!

Daarna vertrekken richting het provincial park Welsh Gray dat bekend staat om de watervallen. We zien de Dawson watervallen die een beetje een teleurstelling zijn. Het is niet meer dan een flinke stroomversnelling in de rivier. Echter maken de Helmcken Watervallen het meer dan goed. Hier stort een enorme watermassa van 141 meter hoogte met een enorm geraas naar beneden. Indrukwekkend.

We komen konijnen, eekhoorns en een soort marmot tegen maar geen beren. Is ook een beetje de schuld van mij. Ik weiger als enige twee bezoekers bij één van de watervallen het bos in te gaan, hoewel het een wandelpad is. Ik wil niet als voer voor een beer eindigen omdat we als enigen van de watervallen wilde genieten en we dus vroeg in het park zijn….Daarbij worden we al opgevreten; door de muggen. Een uiterst agressief soort huist in dit park die ondanks een antimuggen polspandje en veel (heel veel) OFF spray ons toch nog blijven belagen.

Na ongeveer 3 uur hebben we het hele park gezien en gaan we terug naar de Lodge. De Clearwater Lodge heeft namelijk een prettig zwembad. Gisteren hebben we ook al gezwommen en dat is best even lekker om te doen! Het is stil in de lodge; iedereen is nu in het park. Dit betekent ook dat we onze was kunnen doen. Tijdens het zwemmen ( de wasmachine en droger staan in een ruimte in de hal van het zwembad) draaien en drogen we al onze was weg en gaan we het tweede deel van de reis beginnen met frisse en schone kleding. Heel fijn!

Vanavond eten we voor de tweede keer in de Gateway Grill het restaurantje dat bij de Lodge hoort. Het is een soort diner waar postesr van de jaren ‘60 musicals hangen, jaren ‘50 Rock & Roll hits uit de luidsprekers klinkt en het eten meer dan goed is. Naast een schone was is een goede salade kunnen eten ook heel fijn.

Morgenochtend olie laten vernieuwen en dan door naar Jasper National Park. Een reis van iets meer dan 330 kilometer. Dan gaan we echt de Rocky Mountains in. Tot de volgende blog!

Bol en Pony.

22 juli 2012

Olie verversen, onbereikbaar en onweer

Op het moment dat ik deze blog schrijf hebben donkere wolken zich boven de bergen van Clearwater samengepakt. Het werd vanmorgen al wat bewolkter maar nu is de lucht donkergrijs en ben ik van ons balkon naar binnen verhuisd want het onweert behoorlijk!

Ook heb ik het raam voor de hor maar dichtgedaan want het weelicht continu en het dondert dreigend. Benieuwd hoe lang dit gaat duren…

Maar voordat we überhaupt in Clearwater zijn aangekomen moesten van Cache Creek (dat ‘spannende’ dorp langs highway 99...)op weg naar dus Clearwater. Het gaat op 21 juli om een reis van 216 kilometer die ons zowaar over een weg voert waar 100 gereden mag worden. Omdat we in alle vroegte Cache Creek hebben verlaten (na daar precies 17 uur te hebben verbleven hadden we écht, écht alles gezien) en we kunnen doorrijden zijn we om 11 uur al in Clearwater.

50 kilometer voor Clearwater geeft de Ford Edge op één van de hightech schermen ineens de melding dat de motorolie moet worden vervangen. Dat kan kloppen. Onze huurauto heeft nog geen 15.000 kilometer gelopen en dus moet hij (of zij) straks een eerste servicebeurt hebben. We besluiten door te rijden naar Clearwater aangezien onze hightech auto wél aangeeft dat ie nieuwe olie wil maar mét de vage inschatting ‘soon’ denken we dat we nog wel 50 kilometer door kunnen. Dat kan. Ïn ons hotel, the Clearwater lodge, bellen we Alamo. We willen toch even weten of we wel de olie mogen laten vernieuwen en of we dat vergoed krijgen. Ik krijg van Jennifer, de uiterst vriendelijke service medewerker van Alamo drie opties:

a. nog 1000 kilometer doorrijden, dat kan. Soon betekent in dit geval dat je nog 1000 kilometer kunt doorrijden

b. terug naar Vancouver en daar een andere auto ophalen (huh?)

c. de olie door een garage laten vernieuwen en het bonnetje bewaren zodat we de gemaakte kosten terugkrijgen in Vancouver.

Optie c lijkt ons veruit de beste en we ‘snappen’ optie b niet helemaal. Terugrijden naar Vancouver???
Als Bol en ik dit later nog eens bespreken bedenken dat, dat de optie voor onze medelanders is die geen Engels spreken. Die zijn we al weer een aantal keer tegengekomen en soms is het echt tenenkrommend… blijf dan lekker gewoon op de Veluwe!

Wij (natuurlijk) hadden voordat we Alamo gingen bellen al een garage ‘geregeld’ in Clearwater. Hartstikke aardige monteur die aangeeft dat het wel verstandig is olie te verversen maar als het niet nodig is we het niet moeten doen. Kosten zijn overigens maar 70,00 dollar.

Aangezien het 22 juli Zondag is, is alles, ook de garage, gesloten maar Maandagmorgenvroeg kunnen we als eerste terecht. Komt goed uit dat ze op Zondag gesloten zijn kunnen wij Welsh Gray Provincial Park gaan bezoeken.

Zondagmorgen vroeg staan we op, we willen het provincial park bezoeken voordat het druk wordt. Misschien komen we nog beren tegen!

Na het prima ontbijtje in de lodge gaan we op pad. Eerst gaan we even langs “Jims” supermarktje, die is open en daar kunnen we bellen met een vaste lijn. Dat is mooi want we zijn op onze mobieltje onbereikbaar in deze omgeving; geen netwerk.

Wat leuk is bij Jim’ s dat er dus een telefoon staat en een gelamineerde kaart ligt met de melding dat toeristen gratis naar huis mogen bellen als je het maar niet te lang maakt. Waar kom je dat nou nog tegen. We bellen dus even kort met het thuisfront en de geliefde van Bol. Zijn zij ook weer op de hoogte!

Daarna vertrekken richting het provincial park Welsh Gray dat bekend staat om de watervallen. We zien de Dawson watervallen die een beetje een teleurstelling zijn. Het is niet meer dan een flinke stroomversnelling in de rivier. Echter maken de Helmcken Watervallen het meer dan goed. Hier stort een enorme watermassa van 141 meter hoogte met een enorm geraas naar beneden. Indrukwekkend.

We komen konijnen, eekhoorns en een soort marmot tegen maar geen beren. Is ook een beetje de schuld van mij. Ik weiger als enige twee bezoekers bij één van de watervallen het bos in te gaan, hoewel het een wandelpad is. Ik wil niet als voer voor een beer eindigen omdat we als enigen van de watervallen wilde genieten en we dus vroeg in het park zijn….Daarbij worden we al opgevreten; door de muggen. Een uiterst agressief soort huist in dit park die ondanks een antimuggen polspandje en veel (heel veel) OFF spray ons toch nog blijven belagen.

Na ongeveer 3 uur hebben we het hele park gezien en gaan we terug naar de Lodge. De Clearwater Lodge heeft namelijk een prettig zwembad. Gisteren hebben we ook al gezwommen en dat is best even lekker om te doen! Het is stil in de lodge; iedereen is nu in het park. Dit betekent ook dat we onze was kunnen doen. Tijdens het zwemmen ( de wasmachine en droger staan in een ruimte in de hal van het zwembad) draaien en drogen we al onze was weg en gaan we het tweede deel van de reis beginnen met frisse en schone kleding. Heel fijn!

Vanavond eten we voor de tweede keer in de Gateway Grill het restaurantje dat bij de Lodge hoort. Het is een soort diner waar postesr van de jaren ‘60 musicals hangen, jaren ‘50 Rock & Roll hits uit de luidsprekers klinkt en het eten meer dan goed is. Naast een schone was is een goede salade kunnen eten ook heel fijn.

Morgenochtend olie laten vernieuwen en dan door naar Jasper National Park. Een reis van iets meer dan 330 kilometer. Dan gaan we echt de Rocky Mountains in. Tot de volgende blog!

Bol en Pony.