Moapa valley

Moapa valley

Gezien de te verwachten temperaturen richting Las Vegas hadden we bedacht nog een tijdje naar het Zion park te gaan. Daar zou het tot een 34°C beperkt blijven.  Aangezien het zaterdag was moesten we al vroeg uit de veren. Dus iets na zevenen de RV afgekoppeld en op naar het NP. De camping ligt zo goed als bij de ingang, dus we waren er in een paar minuten.  We moesten vroeg op zodat we de RV in het park nog kwijt konden raken, het aantal parkeerplaatsen is beperkt. Dus om 8 uur stonden we in het park, waar het al aardig druk begon te worden. Eerst ontbijten, want dat hadden we nog niet gedaan.

En daarna, ik durf het haast niet op te schrijven, nog een lekker tukkie gedaan. Dus tegen half elf togen we naar het visitor centrum om op de bus het park in te stappen. Dat waren meer mensen van plan. Een rij, waarop (daar is ie weer) een Efteling directeur jaloers op zou zijn. De busjes reden weliswaar af en aan, maar het duurde bijna drie kwartier voor we in konden stappen.

Eerst naar stop 5, de Zion lodge, waar we ons een lekkere iced coffee en voor An de onvermijdelijke Cappucino prima lieten smaken, lekker in de schaduw op een terras met een prachtig uitzicht op de Zion vallei. Daarna door naar de tempel of Sinawava. Daar kon je heerlijk aan de Virgin River liggen in een soort Noordzee strandzand. Heerlijk in de schaduw met een koel watertje en prachtig vertikaal oprijzende roodbruine rotswanden om je heen. Handdoekjes uitgestald, boekje erbij, wat fruit, drinken het is toch vakantie. Vandaag even niet hiken, maar gewoon lekker niksen in een superlatieven tekortkomende omgeving.

Zoals gezegd was het erg druk in het park. De meeste toeristen gaan als een soort lemmingen gedreven voorzien van een houten wandelstok en waterschoenen (voor 20$ verstrekt door een slimme uitbater) richting de narrows. Onderweg werd je constant gewaarschuwd voor mogelijke flahfloods. In de wijde omgeving werd de komende twee weken geen regen verwacht dus ik denk dat de meesten wel weer heelhuids teruggekeerd zullen zijn.

Tegen een uur of drie moesten we helaas het park weer uit. Weer met de bus (het park kun je overigens maar een klein stukje in met eigen vervoer) naar onze RV die lekker in het zonnetje stond te sudderen. De airco op max en vervolgens op pad naar Moapa. Eerst in het plaatsje Hurricane nog even tanken en de danig geslonken voorraden aanvullen. Een prima supermarkt, een heerlijk flesje weizen gehaald in een ruimte die zo koud was, niet normaal. Helaas verkochten ze er geen wijn, ja je zit in Utah, dus An stond nog een avondje droog.

Vervolgens de Interstate 15 op. Je komt nog door een prachtig stukje (de Virgin Canyon). Via een klein stukje Arizona rijd je bij Mesquite zowel de tijdgrens als de State grens naar Nevada over. De dag was weer een uur langer. Onderweg werd de omgeving steeds “woestijniger”. Kaal, dor met af en toe bosjes Yoshua Trees. Deze “bomen” gedijen in extreme omstandigheden. Nu aan die eis werd ruimschoots voldaan.

Bij afslag 91 verlieten we de Interstate richting Moapa valley. We zouden naar een camping als een soort oase onderweg moeten zijn. De eerste mijlen waren echter weing hoopvol, wat een hitte, droge en desolate omgeving. Maar verdraaid bij de camping aangekomen werd het ineens groen, met loofbomen en palmbomen en een prachtig groen grasveld onder de bomen. De weide was bezet met picknickende en BBQ’-ende Nevadezen. De vriendelijke campingeigenaar Don ontruimde persoonlijk onze Full hook up plek. En na nog wat auto’s van een aantal picknickers weg gedirigeerd te hebben (de mensen deden dat zonder mopperen en waren uiterst vriendelijk) konden we keurig back in parkeren. We stonden lekker in de schaduw.  Maar evengoed wat was het heet. De temperatuur was naar een 111 °F opgelopen (ca. 44°C).  Dat is toch echt voorbij : Lekker warm. Nu verlang ik zeker niet naar het weer in Nederland van dit moment, maar de thermostaat mag een ietsje lager.

Om 7h30 pm zouden de daggasten weggaan. Dat gebeurde. Men ruimde keurig alles zelf op en lieten een prachtig park achter waar we met maar liefst een andere camper konden overnachten. Er loopt ook nog een riviertje door het park waar je in kunt zwemmen. Het water is door wat verderop liggende hotsprings continu zo’n 28-29°C .

We hebben lekker een paar biefjes gegrild, groentes erbij, has browns en een heerlijk koud biertje. An had ook iets lekker fris. Het koelde tegen middernacht lekker af. We hebben vervolgens heerlijk geslapen. De airco hoefde niet eens aan.

Vandaag toch maar binnen ontbeten. De RV staat ’s morgens in de volle zon. De temperatuur deed er vandaag nog een paar graden bij. Vandaag maar geen Valley of Fire. We ondernemen morgen wel een poging, dan moeten we wel vroeg op. Om een uur of tien arriveren de eerste picknickers van de zondag. Op enorme BBQ’s worden bijna hele koeien en varkens klaargemaakt, een sfeervol gebeuren met hele gezinnen van vooral Spaans sprekende Amerikanen. Alles in een heerlijke gemoedelijke atmosfeer onder Mexicaans achtige muziek. Daarin zijn twee soorten, een vooral op gitaren gebaseerde vrolijke soort en een die geïnspireerd is op iets na een zware bonen maaltijd. Een sousafoon/hoempapa soort.

We brengen de dag vooral binnen door, waar de airco zijn best doet om de camper niet warmer dan een graad of 35 te laten worden. Buiten is het vandaag 114°F (45,5°C). Als het wat is afgekoeld gaan we nog even geld halen, de campingbaas heeft geen credit card spulletjes dus er moet wat cash op tafel komen. Hij heeft er overigens geen haast mee. Dan nog even zwemmen en een hapje eten en morgen alsnog de Valley of Fire proberen en daarna naar Las Vegas.