Dag 12 Van Las Vegas naar Sequoia park.

De wekker is weer gezet. Niet nodig, want we zijn nog steeds  ’s ochtends vroeg wakker. Iets later dan gepland gaan we uitchecken bij de receptie van het RV-park in het naastgelegen hotel Main Street Station Las Vegas. Na wat parkeerproblemen daar gaan we op weg. De slingers die we voor Lieke’s verjaardag hebben opgehangen, gaan heen en weer tijdens het rijden.  Johan is nog moe en we stoppen al gauw om koffie te halen.

 Het is een lange rit vandaag. Na een poos door de woestijn te hebben gereden kleuren de heuvels in de richting van Bakersfield (waar we morgen naar toe gaan) goudgeel. Wel een mooi gezicht. We stoppen ook nog bij de supermarkt om brood en eten te kopen, want in Sequoia Park is waarschijnlijk niets te koop. Dit is kamperen back to basic. Als we verder rijden zien we allemaal fruitbomen. Sinaasappelen en citroenen worden hier verbouwd. Pas om half 5 ’s avonds rijden we de camping (op 2000m hoogte)op. We zijn gaar. Eigenlijk was dit te ver.

We willen ons melden bij de ranger, maar deze is op pad volgens het briefje.  We maken snel wat eten. Camper aansluiten hoeft niet, want er zijn hier geen voorzieningen.

Bij de picknick bank vinden we iets wat een kind van de vorige kampeerder vergeten is. Jammer voor haar, maar leuk voor onze smurf.

De ranger is gearriveerd en we melden ons even. We worden vriendelijk welkom geheten en voor een paar zaken gewaarschuwd. Pas op voor de appels van de Sugar Pine Tree. Deze  vallen uit de bomen en hebben een afmeting van 30 tot 45 cm. Houd alle ramen en deuren dicht voor de squirrels. En…laat geen eten los slingeren maar berg het op in de beer proof kasten die op elke plek staan. Er zijn namelijk regelmatig beren actief.

 Na het eten gaan we nog een wandelroute lopen. We hebben hier 5 kwartier voor, want dan is het pikdonker hier. Als het donker is, is het ook donker. Schemer duurt hier 10 minuten. We lezen de waarschuwingen voor  beren en andere dieren voor we het pad oplopen.  Er staat wel een pijl waar het pad begint, maar verder komen we niets tegen. Het is best spannend. Misschien zien we wel een beer. Het is een vrij donker bos, met klimmen en dalen over rotsen beekjes. Er liggen overal echt reuze grote dennenappels. Maar helaas kunnen we er geen meenemen in het vliegtuig. En er rennen chipmunks en eekhoorntjes. Als we verder lopen zien we wat bruins bewegen… zouden het beren zijn?

Het blijken hertjes te zijn. Ze lopen in dezelfde richting als ons en blijven dat ook doen als ze ons zien. We komen ook een bijzondere vogel tegen: een soort kolibrie denken we. We horen af en toe ritselen. Nog geen beer gezien. Het pad is ver. We vragen ons af, of we wel goed lopen, maar omdat er weinig aanwijzingen zijn, weten we het niet. Om 19.40u, zien we Sequoia Lake. Dit lag verder dan onze route ging. We weten niet of doorlopen of omkeren beter is. Het wordt schemerig. We keren om. Flink doorstappen nu, want binnen het half uur is het donker. We hebben wel een zaklamp mee. Omdat we ook aan de beren denken, blijft de pas er goed in. Als het bijna helemaal donker is zien we gelukkig de kampvuurtjes op de camping. De camping zelf is niet verlicht.

 We zijn blij als we de camper zien staan. Het is wel flink kouder. De temperatuur daalt snel i.v.m. de hoogte waar we op zitten.  Johan maakt ook een vuurtje, maar hout sprokkelen als het donker is, is best lastig.

We hebben helaas nog geen Sequoia boom gezien. Hoop dat het morgen lukt, want we hoorden van mensen onderweg, dat je daar niet eens kunt komen met zo’n grote camper. Deze mensen waren er voor niks heengereden. Wij hebben het thuis wel bekeken en daarom een andere ingang in het park genomen. Met minder haarspeldbochten. Morgen de Park-Ranger even vragen of en hoe we er het best heen kunnen rijden.