Dag 12: Grand Canyon en een restje Las Vegas
Door M.A. van den Heuvel -
14-11-2013 05:23
Het is vandaag vroeg dag. Iets over 5en gaat de wekker. Het valt
niet mee hoor,zeker niet met een liter bier in je mik, maar goed we
hebben er zelf voor gekozen dus hup eruit. Mila als laatste wakker
gemaakt, ze lag nog zo lekker. Ff snel wat eten en drinken voor
onderweg gepakt en toen snel richting de opstap plek, bij de grote
clown van Circus Circus. De shuttle bus kwam bijna een half uur
later dan stond gepland. Achteraf bleek dat we nog keurig op schema
bleven, het zal wel... Na een korte rit komen we op een verlaten
industrie terrein. Daar worden we uit de bus gedropt. We stappen
een kantoorpand binnen. Daar krijgen we een korte presentatie en
uitleg over de dag en hoe die gaat lopen. Gelukkig dat je niet
altijd weet dat dingen anders lopen dan je had gedacht, later meer
daarover. Na een typisch Amerikaanse speech, veel humor (?) en de
nodige spectaculair en amazing uitspraken checken we in en lopen we
naar de bus en de chauffeur die ons die dag gaat rijden. Dit loopt
allemaal voorspoedig en al snel zijn we onderweg. De chauffeur heet
Chris en het busnummer is 5207, deze combinatie moesten we goed
onthouden, anders zouden we wel eens in de verkeerde bus kunnen
stappen, dit kwam regelmatig voor volgens Chris. De eerste stop, na
een busrit van een klein uurtje komen we aan bij de Hoover dam,
eerst nog even een veiligheidscontrole. Stelde niet veel voor, een
bejaarde agent die een paar luiken in de bus opende, deze
vervolgens open liet staan en toen weer de bus uit liep. Heerlijk
die Amerikanen... We kwamen aan op een parkeerterrein en konden de
dam vanuit een nieuw gebouwde brug bekijken. Een mooi staaltje
werk, zeker als je bedenkt wanneer de dam gebouwd is. Toen waren er
nog geen grote hijskranen en beton molens.. Indrukwekkend groot en
diep... Na deze stop gaan we op weg richting de Grand Canyon
(hierna GC) Onderweg nog een tussenstop in een truckersplaatsje net
in de staat Arizona. Daarbij een klein stukje over de route 66
gereden. We hadden welgeteld 20 min de tijd om wat te eten en te
drinken te halen bij de Mac Donalds. Best krap als je bedenkt dat
er ongeveer 40 uitgehongerde mede reizigers in de bus zaten. Joepie
wel gelukt, de oogst een cheeseburger, 2 cola en een chicken wrap.
We gaan snel verder want we hebben nog een aardig stuk te gaan. Het
smaakte prima, de hele bus aan de Mac, het rook heerlijk binnen,
maar gek genoeg had het ook wel wat. Mila is zooo lief, ze zeurt
niet, ze kijkt lekker om haar heen en kijkt af en toe een bumba
filmpje op de telefoon. Na bijna 2 uur komen we aan bij het
Visitors centrum van de GC. Mila ontdekt al snel de shop en gaat op
zoek naar iets leuks. Ze vind een grappig en warm bont mutsje...
Het staat haar zoo leuk, we liggen in een deuk om haar. Ze is zo
lief en gezellig. Een heerlijk kind. We hebben een leuk stel
ontmoet in de bus die ook helemaal weg zijn van Mila. Ze is zo cute
en Nice... Verschillende mensen zeggen ook tegen ons dat ze het zo
knap vinden dat Mila het zo goed volhoudt vandaag. We krijgen een
voucher voor een gratis maaltijd, we kiezen voor een pizza van de
Pizzahut. Het smaakt prima, Mila eet ook nog heerlijk wat mee. Om
ongeveer kwart over 2 gaan we dan eindelijk richting het eerste
uitzichtpunt op de GC. Het is het wachten waard geweest. Wat is dat
groot, diep en immens. Terecht dat de GC op de lijst staat van de
zeven wereldwonderen. Mila geniet op haar beurt er ook enorm van,
ik heb aardig wat wauws voorbij horen komen. We hadden dit niet
willen missen. Je moet het zien met eigen ogen om een idee te
krijgen hoe groot het is. Na een klein uurtje worden we naar het
tweede uitzichtpunt gereden. Ook vanuit hier een indrukwekkend
zicht op de kloof. Het wordt al schemerig. We drinken met z'n
drietjes koffie,thee en sinaasappelsap en gaan dan nog even naar
buiten voor de laatste foto's anders zie je niets meer. We gaan
weer terug naar Las Vegas. Er wordt in de tussentijd net als op de
heenreis een film gedraaid, dat is wel een leuke afleiding voor
deze lange rit. Op de terugweg eenzelfde stop gemaakt bij de Mac,
nu is de oogst mc nuggets en een cheeseburger met frietjes. Mila
vind de nuggets heerlijk, jammer alleen dat ze de saus vergeten
zijn... Het is voor ons gevoel een langere reis dan heen... De
adder zit hem ook in het eind. We komen weliswaar zoals vanochtend
beloofd iets over 10en aan in Vegas, echter begint dan de dropoff
van onze medereizigers. Zo'n beetje elk bekend hotel hebben we nog
uitgebreidt kunnen zien. Het duurde heel lang...en Mila gaf geen
kick, wat een bikkel. Uiteindelijk waren wij de laatste in de bus
en we kwamen rond half 12 weer bij ons hotel aan. Snel naar ons
huisje. Wel ff lekker nog zo'n korte wandeling. We acclimatiseren
nog even en duiken dan snel ons mandje in. We zijn kapot. Een leuke
dag, die we niet hadden willen missen. En wat zijn wij trots op
onze dochter. Ze heeft het zo goed gedaan, ze verdient een ster op
de walk of Fame. Ook leuk dat we van meerdere mensen deze dag
hebben gehoord dat ze Mila zo lief en tevreden/ gelukkig meisje
vonden. Een mooi compliment. Morgen gaan we hysterie van Las vegas
achter ons laten. Jammer, ik heb genoten van de dagen hier. Zo over
de top en extreem, zo niet Nederlands, daarom ook leuk om gezien te
hebben. What happens in Vegas.... Genoeg en we hebben er van
genoten. Tot morgen. Gr. Remco
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Reacties
M.A. van den Heuvel 14-11-2013 05:50 {{button-18959}}
Ik spreek ook 3 oudere dames uit omgeving New York. Ze vinden Mila zo'n zoet kind.
Daarnaast krijgen we nog verschillende complimenten van mensen uit de bus als good parenting etc. Nou wij hebben eigenlijk gewoon een wonderkind, die overal de lol van inziet.
Wel balen dat we zo laat terug waren. Ik vond het best zielig voor Mila, maar zoals Remco al schreef, ons was niets verteld over de aankomsttijd terug... Gelukkig toch een superdag gehad! Gr. Marielle
Fam. Libbers 14-11-2013 06:49 {{button-18960}}
Gert en ida 14-11-2013 07:00 {{button-18961}}
Hier vandaag de hele dag geen water, door werkzaamheden van Vitens. Lastig, maar we moeten maar veel denken aan de Filipijnen, dan relativeer je al snel.
Gr. Gert en Ida.