20 en 21 juli.: Bryce Canyon

Vandaag moesten we 250 kilometer rijden, het heeft bijna de hele weg geregend dus we waren blij dat we op de camping aankwamen en het vrij snel daarna droog werd.

Wij waren er om half vier, we hebben aan de campingbaas doorgegeven dat we hadden afgesproken met vrienden, dus hij zou Bas en Jo naar ons verwijzen.

Om 5 uur stonden ze opeens voor onze neus.

We hebben heerlijk zitten borrelen en bbq-en, het was echt supergezellig.

Om 9 uur begint het hier ook al donker te worden ( we zitten weer in Utah dus dan is er weer een uur tijdsverschil met Arizona, die Amerikanen maken het zichzelf wél moeilijk ) dus we lagen op tijd in bed.

Jo en Bas zijn met de motor ( allebei 1 ) en slapen in een cabin aan de andere kant van de camping.

Dag 2……..

Vanmorgen hebben we om 9 uur met z’n allen ontbeten en zijn toen met de shuttlebus  ( wat een topsysteem is dat toch, soms zit je wel een beetje opgepropt met z’n allen maar het gaat wel snel) naar het eindpunt van de route gereden, daar heb je een prachtig uitzicht over de hele canyon. Vervolgens met de bus een paar haltes terug en een trail gelopen van bijna 5 kilometer….poepoe…ik heb wel lopen zweten maar het is hier weer adembenemend mooi ( jullie zullen wel een beetje moe worden van al dat moois maar het is écht mooi)….

De hoodoos zijn een soort pilaren van rode zandsteen, ontstaan door vooral wind erosie, er brokkelt zo te zien nog regelmatig een stuk af, maar door de prachtige kleurschakeringen en de bijzondere vorm is het prachtig om te zien.

We hebben dus tussen de Hoodoos gelopen, het ging wel stijl omlaag en jammer genoeg dus ook weer omhoog….maar het was prachtig !

Op de camping hebben we even wat uitgerust en toen zijn we met z’n achten naar Ebenezers Barn & Grill gegaan om te eten.

Dat is een grote ruimte met heel veel tafels vóor een podium. Eerst krijg je je eten via een vlot uitdeelsysteem ( je moest van te voren opgeven wát je wilde eten ), het was echt héel lekker, vlees of vis met bonen en koolsalade en gebakken aardappels, en daarna kwamen The Bar G Wranglers ( 5 mannen en een vrouw ) en die gingen heerlijke cowboy-muziek spelen ( Rawhide, Bonanza, Ghost Riders in the Sky ), we hebben onze handen beurs geklapt……wat een feestje !

Nu is het half 11, van Bas en Jo hebben we afscheid genomen, het was echt veels te kort, het was zo gezellig…..

Morgen naar Vegas, dus vroeg op, het is 430 kilometer rijden, de kinderen kunnen niet wachten ….What happens in Vegas stays in Vegas !!!!!

Hopelijk is er daar eindelijk weer eens wifi…….