Yellowstone

Toen we onze Amerika-reis gingen samenstellen, stond voor honderd procent vast dat Yellowstone National Park er deel van zou gaan uitmaken. Op deze 25e juli 2015 zouden we er dan eindelijk naar toe rijden. Vanuit Cody kon dat op twee manieren: via de oostelijke ingang of via de Beartooth Pass. Zouden we oostelijke ingang nemen, waren we sneller in het park. Maar de noordelijke ingang, die dus via de Beartooth Pass bereikt kon worden, zou van een ongekende schoonheid zijn. We verkozen deze dan ook boven de kortere route. De route zou ons 5,50 uur kosten, maar dankzij de tientallen stops onderweg, duurde het zelfs nog langer. De Beartooth Pass was echt geweldig, met groene bergen, eeuwige sneeuw, ruige rotsen en prachtige vergezichten. Niet voor niets is dit een All American Highway. We stopten nog even voor koffie in Cooke City en kwamen uiteindelijk zo halverwege de middag in Yellowstone aan. We zagen bizons in Lamar Valley. Weliswaar van grote afstand, maar toch. Een kwartiertje later stonden we ineens bij Tower Fall. Het kostte weinig moeite om die waterval te zien, maar des te meer om bij de rivier te komen. Dat wil zeggen, naar beneden ging het gemakkelijk, maar het omhoog lopen stelde de conditie op de proef. Gelukkig was het de moeite waard geweest, want het zicht op de rivier was fantastisch. We besloten verder geen ‘attracties’ te gaan bekijken, maar na een half uur sturen, wilden we wel weer even de benen strekken. We stopten nog bij Norris Geyser Basin, waar we een rondje van ongeveer een kilometer liepen. Het is een vreemd gezicht om stoom uit de grond te zien komen, net als het raar is om de grond te horen borrelen en te pruttelen. Hier is dat normaal, want Yellowstone is één groot geologisch actief gebied. Hierna reden we naar ons hotel en nuttigden de maaltijd. We hadden de smaak van Yellowstone National Park inmiddels te pakken. Morgen gaan we echt op ontdekkingsreis.